Romantyzm z francuskiego romantisme. To epoka w historii sztuki wywodzi się na przełomie XVIII i XIX w. Romantyzm był formą buntu przeciwko ustalonym regułom społecznym, które były w oświeceniu - przecie sztywnym zasadom życia arystokracji i mieszczaństwa, przeciw ustalonym regułom życia politycznego oraz przeciwko naukowemu podejściu do natury człowieka. Romantycy uważali, że świat dzieli się na to co poznawane zmysłowo, widzialne (materialne) i to co niewidzialne (duchowe) dające się poznać jedynie za pomocą środków pozarozumowych takich jak: wiara, instytucja, zwracali uwagę na życie wewnętrzne człowieka, na jego duchowość, uczucia emocjalne, na odrębność jedności ludzkiej, jej odmienność, indywidualność. Literatura romantyzmu wykreowała bhatera romantycznego, który był buntownikiem, motywowany wielkim, namiętnościami miłość i nienawiść, buntował się przeciwko wszystkim, walczył o Ojczyznę.
ELEMENTY ŚWIATOPOGLĄDU:
- przekładanie uczucia, intuicji i wiary nad rozum
- protest wobec klasycyzmu i harmonii
- fascynacja żywiowołością natury
- umiłowanie wolności (walka narodowo-wyzwoleńcza)
- fascynacja kulturą średniowieczną
- kierunki artystyczne
- historycyzm
- fascynacja dawnymi epokami
- orjentalizm
- fascynacja kulturą ludową i chłopską
FILOZOFIE ROMANTYCZNI:
- Johann Gottlieb Fichte (1762-1814)
- Friedrich Wilhelm Joseph Schelling (1775-1854)
- George Wilhelm Friedrich Hegel (1770-1831)
Ludowość program nawiązujący do ludowej literatury czerpania z niej motywów i wzorców stylistycznych.
MALARSTWO nawiązywało do legend baśniowości, do poezji Dantego dzieł Szekspira, nie było jednolite. Główne cechy: bogaty koloryt, kontrastowy światłocień, podkreślenie wartości fakturalnych płutna.
Romantyzm z francuskiego romantisme. To epoka w historii sztuki wywodzi się na przełomie XVIII i XIX w. Romantyzm był formą buntu przeciwko ustalonym regułom społecznym, które były w oświeceniu - przecie sztywnym zasadom życia arystokracji i mieszczaństwa, przeciw ustalonym regułom życia politycznego oraz przeciwko naukowemu podejściu do natury człowieka. Romantycy uważali, że świat dzieli się na to co poznawane zmysłowo, widzialne (materialne) i to co niewidzialne (duchowe) dające się poznać jedynie za pomocą środków pozarozumowych takich jak: wiara, instytucja, zwracali uwagę na życie wewnętrzne człowieka, na jego duchowość, uczucia emocjalne, na odrębność jedności ludzkiej, jej odmienność, indywidualność. Literatura romantyzmu wykreowała bhatera romantycznego, który był buntownikiem, motywowany wielkim, namiętnościami miłość i nienawiść, buntował się przeciwko wszystkim, walczył o Ojczyznę.
ELEMENTY ŚWIATOPOGLĄDU:
- przekładanie uczucia, intuicji i wiary nad rozum
- protest wobec klasycyzmu i harmonii
- fascynacja żywiowołością natury
- umiłowanie wolności (walka narodowo-wyzwoleńcza)
- fascynacja kulturą średniowieczną
- kierunki artystyczne
- historycyzm
- fascynacja dawnymi epokami
- orjentalizm
- fascynacja kulturą ludową i chłopską
FILOZOFIE ROMANTYCZNI:
- Johann Gottlieb Fichte (1762-1814)
- Friedrich Wilhelm Joseph Schelling (1775-1854)
- George Wilhelm Friedrich Hegel (1770-1831)
Ludowość program nawiązujący do ludowej literatury czerpania z niej motywów i wzorców stylistycznych.
MALARSTWO nawiązywało do legend baśniowości, do poezji Dantego dzieł Szekspira, nie było jednolite. Główne cechy: bogaty koloryt, kontrastowy światłocień, podkreślenie wartości fakturalnych płutna.