Referat (krótki) na temat : Graficzne metody prezentacji wynikow badan geograficznych
iloneczka17422
GRAFICZNE METODY PREZENTACJI WYNIKÓW BADAŃ GEOGRAFICZNYCH:
-metoda sygnaturowa (polega na przedstawianiu zjawisk i obiektów za pomocą sygnatur, czyli znaków umownych, służących do lokalizacji na mapie obiektów małych lub zjawisk występujących na małych, rozproszonych obszarach, tak, że nie da się ich przedstawić w skali mapy)
*punktowe(mogą mieć formę: figur geometrycznych, obrazków, liter)
*liniowe(mają postać linii ciągłych, przerywanych, kropkowanych, itp. i przedstawiają np. rzeki, drogi, granice) -metoda kropkowa(polega na przedstawieniu bezwzględnych rozmiarów zjawiska w określonej jednostce przestrzennej za pomocą kropek, przy czym każda kropka ma określoną wagę, czyli odpowiada określonej liczbie elementów zbiorowości. Stan rzeczywistości oddaje zbiór kropek na danym obszarze. Metoda ta jest zastosowana na mapach rozmieszczenia ludności, rozmieszczenia i wielkości produkcji poszczególnych roślin uprawnych i chowu zwierząt, itp)
-metoda izoliniowa( polega na przedstawianiu cech ilościowych zjawisk występujących w sposób ciągły za pomocą izolinii, czyli linii łączących punkty o tej samej wartości liczbowej natężenia danego zjawiska. Izolinie wyznacza się poprzez interpolację w oparciu o wartości przedstawianej cechy w punktach pomiarowych. Interpolację przeprowadza się przy założeniu, że wartości cechy zmieniają się proporcjonalnie do odległości. Na tej podstawie na liniach prostych łączących punkty pomiarowe wyznacza się wartości wykreślanej izolinii, a następnie tak otrzymane punkty łączy się linią ciągłą. Różnica wartości pomiędzy kolejnymi izoliniami powinna być stała)
*izohipsy([poziomice] - linie łączące punkty o tej samej wartości liczbowej wysokości bezwzględnej)
*izobaty(linie łączące punkty o tej samej wartości liczbowej głębokości)
*izotermy(linie łączące punkty o tej samej wartości liczbowej temperatury)
*izohiety(linie łączące punkty o tej samej wartości liczbowej opadów atmosferycznych)
*izobary(linie łączące punkty o tej samej wartości liczbowej ciśnienia)
*izohaliny(linie łączące punkty o tej samej wartości liczbowej zasolenia)
*izoamplitudy(linie łączące punkty o tej samej wartości liczbowej amplitudy)
-metoda powierzchniowa(polega na oznaczaniu na mapie obszarów występowania określonego zjawiska. Oznaczenia tego można dokonać w różny sposób, np. poprzez: ograniczenie powierzchni tzw. liniami zasięgu (czyli najdalszymi granicami, do których dociera występowanie danego zjawiska), oznaczenie powierzchni barwą lub szrafem, umieszczenie na danym obszarze powtarzających się znaków lub napisu określającego zjawisko (często bez rysowania linii zasięgu) itp. Metoda te stosowana jest na mapach geologicznych, tektonicznych, geomorfologicznych, glebowych, zasięgu występowania roślin, zwierząt, ras, ludów, języków, religii, typów gospodarki rolnej, itp)
-metoda zasięgów(stosujemy, gdy zachodzi konieczność pokazania na mapie obszaru występowania pewnego zjawiska,polega na zaznaczeniu konturem lub plama obszaru występowania. Jedyną trudność stanowi prawidłowe wyznaczenie tego obszaru)
-metoda kartogramu( polega na przedstawieniu przedziałów wartości intensywności danego zjawiska na określonym obszarze, za pomocą barwy lub szram w określonej skali. Z kartogramu można zatem określić, że w danej jednostce przestrzennej wartości przedstawianego zjawiska mieszczą się w określonym skalą przedziale. Zaletą kartogramu jest �przejrzystość" - szybko można określić zróżnicowanie przestrzenne obrazowanej cechy. Metoda ta ma zastosowanie na mapach gęstości zaludnienia, salda migracji, przyrostu naturalnego, gęstości sieci dróg kołowych i kolejowych, wielkości plonów poszczególnych ziemiopłodów, dochodu narodowego na jednego mieszkańca, itp)
-metoda sygnaturowa (polega na przedstawianiu zjawisk i obiektów za pomocą sygnatur, czyli znaków umownych, służących do lokalizacji na mapie obiektów małych lub zjawisk występujących na małych, rozproszonych obszarach, tak, że nie da się ich przedstawić w skali mapy)
*punktowe(mogą mieć formę: figur geometrycznych, obrazków, liter)
*liniowe(mają postać linii ciągłych, przerywanych, kropkowanych, itp. i przedstawiają np. rzeki, drogi, granice)
-metoda kropkowa(polega na przedstawieniu bezwzględnych rozmiarów zjawiska w określonej jednostce przestrzennej za pomocą kropek, przy czym każda kropka ma określoną wagę, czyli odpowiada określonej liczbie elementów zbiorowości. Stan rzeczywistości oddaje zbiór kropek na danym obszarze. Metoda ta jest zastosowana na mapach rozmieszczenia ludności, rozmieszczenia i wielkości produkcji poszczególnych roślin uprawnych i chowu zwierząt, itp)
-metoda izoliniowa( polega na przedstawianiu cech ilościowych zjawisk występujących w sposób ciągły za pomocą izolinii, czyli linii łączących punkty o tej samej wartości liczbowej natężenia danego zjawiska. Izolinie wyznacza się poprzez interpolację w oparciu o wartości przedstawianej cechy w punktach pomiarowych. Interpolację przeprowadza się przy założeniu, że wartości cechy zmieniają się proporcjonalnie do odległości. Na tej podstawie na liniach prostych łączących punkty pomiarowe wyznacza się wartości wykreślanej izolinii, a następnie tak otrzymane punkty łączy się linią ciągłą. Różnica wartości pomiędzy kolejnymi izoliniami powinna być stała)
*izohipsy([poziomice] - linie łączące punkty o tej samej wartości liczbowej wysokości bezwzględnej)
*izobaty(linie łączące punkty o tej samej wartości liczbowej głębokości)
*izotermy(linie łączące punkty o tej samej wartości liczbowej temperatury)
*izohiety(linie łączące punkty o tej samej wartości liczbowej opadów atmosferycznych)
*izobary(linie łączące punkty o tej samej wartości liczbowej ciśnienia)
*izohaliny(linie łączące punkty o tej samej wartości liczbowej zasolenia)
*izoamplitudy(linie łączące punkty o tej samej wartości liczbowej amplitudy)
-metoda powierzchniowa(polega na oznaczaniu na mapie obszarów występowania określonego zjawiska. Oznaczenia tego można dokonać w różny sposób, np. poprzez: ograniczenie powierzchni tzw. liniami zasięgu (czyli najdalszymi granicami, do których dociera występowanie danego zjawiska), oznaczenie powierzchni barwą lub szrafem, umieszczenie na danym obszarze powtarzających się znaków lub napisu określającego zjawisko (często bez rysowania linii zasięgu) itp. Metoda te stosowana jest na mapach geologicznych, tektonicznych, geomorfologicznych, glebowych, zasięgu występowania roślin, zwierząt, ras, ludów, języków, religii, typów gospodarki rolnej, itp)
-metoda zasięgów(stosujemy, gdy zachodzi konieczność pokazania na mapie obszaru występowania pewnego zjawiska,polega na zaznaczeniu konturem lub plama obszaru występowania. Jedyną trudność stanowi prawidłowe wyznaczenie tego obszaru)
-metoda kartogramu( polega na przedstawieniu przedziałów wartości intensywności danego zjawiska na określonym obszarze, za pomocą barwy lub szram w określonej skali. Z kartogramu można zatem określić, że w danej jednostce przestrzennej wartości przedstawianego zjawiska mieszczą się w określonym skalą przedziale. Zaletą kartogramu jest �przejrzystość" - szybko można określić zróżnicowanie przestrzenne obrazowanej cechy. Metoda ta ma zastosowanie na mapach gęstości zaludnienia, salda migracji, przyrostu naturalnego, gęstości sieci dróg kołowych i kolejowych, wielkości plonów poszczególnych ziemiopłodów, dochodu narodowego na jednego mieszkańca, itp)