Zgłoś nadużycie!
Ramzes II Wielki to faraon z XIX dynastii, zapoczątkowanej przez jego dziadka, Ramzesa I. Podczas jego długiego panowania (1304 - 1237 r. p.n.e.) starożytny Egipt osiągnął szczyt potęgi militarnej, znaczenia politycznego i rozkwitu kultury. Syn potężnego faraona Setiego I. Wstąpił na tron w wieku 20 lat. Najdłużej panujący król Egiptu, jego rządy zajęły 67 lat. Ramzes zmarł w wieku 87 lat. Przed śmiercią bardzo cierpiał na artretyzm i miał niezwykle bolesne ropnie okołozębowe. Wyróżniał się spośród ciemnowłosych Egipcjan rudą czupryną, miał charakterystyczny orli nos, był też wysoki jak na swoje czasy (186 cm), postawny i doskonale wyćwiczony. Wielki wojownik. Wsławił się bitwą pod Kadesz (gdzie, według przekazu pisanego, jego osaczone oddziały pokonały liczniejszą armię Hetytów, chociaż historycy uważają, że bitwa nie została rozstrzygnięta). Jest autorem pierwszego w historii traktatu pokojowego. Mówiąc o Ramzesie Wielkim wspominamy najprawdopodobniej o postaci biblijnej. Według wszelkich przekazów to właśnie on był faraonem wymienionym w Księdze Wyjścia . Za jego panowania miały miejsce okrutne plagi, zwieńczone śmiercią pierworodnych i to on, pokonany, pozwolił Mojżeszowi wyprowadzić Hebrajczyków z egipskiej niewoli. Miłośnik życiowych uciech. Uwielbiał polowania (powalił bajeczną liczbę lwów), miał przynajmniej 6 żon i ogromny harem, spłodził ponad 200 dzieci. Jego ukochaną małżonką była Nefertari, dla której zbudował w Abu Simbel (na granicy nubijskiej, dzisiejszym Sudanie) niezwykle piękną światynię. Budowla ta miała strategiczne znaczenie - oddalona od centrum Egiptu, stojąca tuż przy Nilu, przypominała wszystkim żeglarzom o nieskończonej potędze faraona. Co więcej, w tym samym kompleksie świątynnym Ramzes złamał przyjętą od wieków zasadę, że żona faraona nie jest równa władcy i dzięki temu jej posągi nie mogą dorównywać boskim przedstawieniom króla - w Abu Simbel widzimy postaci Ramzesa i Nefertari stojących tuż obok siebie. Oprócz Abu Simbel Ramzes Wielki rozbudował kompleksy świątynne w Karnaku, Luksorze i Abydos. Egipt był wprost zalany posągami faraona. Założył nowe miasto w Delcie Nilu, Pi-Ramzes. Najprawdopodobniej z jego inicjatywy powstało także Pitom. Na cmentarzu tebańskim zachowały się pozostałości jego świątyni grobowej, zwanej Ramesseum. Miejscem spoczynku wielkiego faraona stała się Dolina Królów. Po śmierci Ramzesa na tron wstąpił jego trzynasty syn, Merenptah. Mumia Ramzesa Wielkiego przetrwała do dnia dzisiejszego. Możemy ją oglądać w Muzeum Egipskim w Kairze. Postać Ramzesa Wielkiego stała się inspiracją dla francuskiego pisarza Christiana Jacq do stworzenia książki o życiu tego nietuzinkowego faraona. Pięciotomowa powieść nosi tytuł "Ramzes".
Syn potężnego faraona Setiego I.
Wstąpił na tron w wieku 20 lat. Najdłużej panujący król Egiptu, jego rządy zajęły 67 lat. Ramzes zmarł w wieku 87 lat. Przed śmiercią bardzo cierpiał na artretyzm i miał niezwykle bolesne ropnie okołozębowe.
Wyróżniał się spośród ciemnowłosych Egipcjan rudą czupryną, miał charakterystyczny orli nos, był też wysoki jak na swoje czasy (186 cm), postawny i doskonale wyćwiczony.
Wielki wojownik. Wsławił się bitwą pod Kadesz (gdzie, według przekazu pisanego, jego osaczone oddziały pokonały liczniejszą armię Hetytów, chociaż historycy uważają, że bitwa nie została rozstrzygnięta). Jest autorem pierwszego w historii traktatu pokojowego.
Mówiąc o Ramzesie Wielkim wspominamy najprawdopodobniej o postaci biblijnej. Według wszelkich przekazów to właśnie on był faraonem wymienionym w Księdze Wyjścia . Za jego panowania miały miejsce okrutne plagi, zwieńczone śmiercią pierworodnych i to on, pokonany, pozwolił Mojżeszowi wyprowadzić Hebrajczyków z egipskiej niewoli.
Miłośnik życiowych uciech. Uwielbiał polowania (powalił bajeczną liczbę lwów), miał przynajmniej 6 żon i ogromny harem, spłodził ponad 200 dzieci. Jego ukochaną małżonką była Nefertari, dla której zbudował w Abu Simbel (na granicy nubijskiej, dzisiejszym Sudanie) niezwykle piękną światynię. Budowla ta miała strategiczne znaczenie - oddalona od centrum Egiptu, stojąca tuż przy Nilu, przypominała wszystkim żeglarzom o nieskończonej potędze faraona. Co więcej, w tym samym kompleksie świątynnym Ramzes złamał przyjętą od wieków zasadę, że żona faraona nie jest równa władcy i dzięki temu jej posągi nie mogą dorównywać boskim przedstawieniom króla - w Abu Simbel widzimy postaci Ramzesa i Nefertari stojących tuż obok siebie.
Oprócz Abu Simbel Ramzes Wielki rozbudował kompleksy świątynne w Karnaku, Luksorze i Abydos. Egipt był wprost zalany posągami faraona.
Założył nowe miasto w Delcie Nilu, Pi-Ramzes. Najprawdopodobniej z jego inicjatywy powstało także Pitom.
Na cmentarzu tebańskim zachowały się pozostałości jego świątyni grobowej, zwanej Ramesseum. Miejscem spoczynku wielkiego faraona stała się Dolina Królów.
Po śmierci Ramzesa na tron wstąpił jego trzynasty syn, Merenptah.
Mumia Ramzesa Wielkiego przetrwała do dnia dzisiejszego. Możemy ją oglądać w Muzeum Egipskim w Kairze.
Postać Ramzesa Wielkiego stała się inspiracją dla francuskiego pisarza Christiana Jacq do stworzenia książki o życiu tego nietuzinkowego faraona. Pięciotomowa powieść nosi tytuł "Ramzes".