Po wybuchu wojny Szef Sztabu Generalnego Austro-Węgier, Franz Conrad von Hötzendorf, zgodnie z wcześniejszymi planami, zamierzał podjąć ofensywę w głąb Królestwa Polskiego na prawym brzegu Wisły w celu zakłócenia mobilizacji armii rosyjskiej i wyprzedzenia jej spodziewanej ofensywy ze strony Lublina. Do zadania tego wyznaczone zostały 1 Armia gen. Victora Dankla i 4 Armia gen.Maurycego von Auffenberga. Ryzykownym elementem planu – co miało zaważyć na dalszych losach kampanii- było pozostawienie przez Sztab Generalny znacznie słabszych sił dla osłony wschodniej Galicji i jej stolicy – Lwowa.
Z drugiej strony powstającego właśnie frontu armia rosyjska zamierzała podjąć uderzenie na wielką skalę, zamierzając podwójnie oskrzydlić przeciwnika- odcinając go zarówno od Wisły, jak i od Dniestru i przełęczy karpackich. Pierwszy z tych celów realizować miały armie 4 i 5, nacierając na kierunku północ- południe z granicy pomiędzy Królestwem Polskim a Galicją. W razie realizacji tych zamierzeń, los armii austro-węgierskiej, przypartej do muru Karpat i odciętej od większości dróg zaopatrzenia, mógłby zostać przypieczętowany w pierwszych tygodniach kampanii.
Wojskom austro- węgierskim istotnie udało się przeprowadzić koncentrację szybciej od nieprzyjaciela, w dużej mierze dzięki lepszej od niego sieci kolejowej, i już 21 sierpnia mogły rozpocząć ofensywę. 1 Armia, złożona w znacznej części z korpusów bliskich miejscu koncentracji, uderzając znad dolnego Sanu, odniosła w dniach 23- 25 sierpnia 1914 roku zwycięstwo nad 4 Armią Rosyjską podKraśnikiem. Natomiast naprzeciwko 4 Armii Austro- Węgierskiej rozwinęła się 5 Armia Rosyjska pod dowództwem Pavla von Plehwego.
Po wybuchu wojny Szef Sztabu Generalnego Austro-Węgier, Franz Conrad von Hötzendorf, zgodnie z wcześniejszymi planami, zamierzał podjąć ofensywę w głąb Królestwa Polskiego na prawym brzegu Wisły w celu zakłócenia mobilizacji armii rosyjskiej i wyprzedzenia jej spodziewanej ofensywy ze strony Lublina. Do zadania tego wyznaczone zostały 1 Armia gen. Victora Dankla i 4 Armia gen.Maurycego von Auffenberga. Ryzykownym elementem planu – co miało zaważyć na dalszych losach kampanii- było pozostawienie przez Sztab Generalny znacznie słabszych sił dla osłony wschodniej Galicji i jej stolicy – Lwowa.
Z drugiej strony powstającego właśnie frontu armia rosyjska zamierzała podjąć uderzenie na wielką skalę, zamierzając podwójnie oskrzydlić przeciwnika- odcinając go zarówno od Wisły, jak i od Dniestru i przełęczy karpackich. Pierwszy z tych celów realizować miały armie 4 i 5, nacierając na kierunku północ- południe z granicy pomiędzy Królestwem Polskim a Galicją. W razie realizacji tych zamierzeń, los armii austro-węgierskiej, przypartej do muru Karpat i odciętej od większości dróg zaopatrzenia, mógłby zostać przypieczętowany w pierwszych tygodniach kampanii.
Wojskom austro- węgierskim istotnie udało się przeprowadzić koncentrację szybciej od nieprzyjaciela, w dużej mierze dzięki lepszej od niego sieci kolejowej, i już 21 sierpnia mogły rozpocząć ofensywę. 1 Armia, złożona w znacznej części z korpusów bliskich miejscu koncentracji, uderzając znad dolnego Sanu, odniosła w dniach 23- 25 sierpnia 1914 roku zwycięstwo nad 4 Armią Rosyjską podKraśnikiem. Natomiast naprzeciwko 4 Armii Austro- Węgierskiej rozwinęła się 5 Armia Rosyjska pod dowództwem Pavla von Plehwego.