Przez całe życie trzeba się uczyć umierac . Opisać tą sentencje . Plis
klasa21
Przez całe życie trzeba się uczyć umierać.
Tota vita discendum est mori. (łac.)
7 votes Thanks 5
kamilusi
Teza: Przez całe życie trzeba się uczyć umierać. Życie człowieka polega na dążeniu do określonego przez siebie celu. Każdy ma własny kodeks wartości, dla każdego co innego stoi na pierwszym miejscu. Droga do szczęścia, które jak najbardziej osiągamy realizując się, często jest długa, kręta i pełna przeciwności, jednak tylko to daje nam sens w życiu. Właśnie podczas tej wyprawy uczymy się jak sobie radzić, poznajemy zależności działające w świecie oraz poznajemy smak zawodu. W pierwszym odczuciu, zawód jest zawsze gorzki. Jednak gdy spojrzymy na to głębiej, każda porażka uczy o wiele bardziej niż sukces. Umieranie towarzyszy człowiekowi przez całe życie i poznajemy wiele jego form : od śmierci rzeczywistej, tej prawdziwej od której nie ma już ucieczki, po śmierć marzeń i nadzieji. Śmierć pod wieloma postaciami najczęściej dotyka ludzi młodych - nie odpornych, nie doświadczonych i wrażliwych. Ich marzenia, często naiwne i nie możliwe do zrealizowania, umierają dzień po dniu. Nie zachwiana dotychczas nadzieja w człowieka umiera tzw. śmiercią tragiczną w ciągu sekundy. Tak samo umiera rozumienie świata, umierają dotychczasowe prawdy którymi można było bezpiecznie się kierować. Umiera dotychczasowe spojrzenie na świat. Jednak najbardziej boli pierwszy zawód miłosny. Często właśnie ta niedojrzała pierwsza miłość precyzuje późniejsze patrzenie na świat. Wszystkie te przykłady pokazują jak wiele jest form śmierci, unicestwić można praktycznie wszystko - począwszy od życia ludzkiego, przez ambicje aż do poczucia własnej wartości. Największą mądrością, zdobywaną latami jest przyjmowanie tego bez zastrzeżeń. Bo gdy dojdziemy do wniosku, że tak po prostu musiało być, następnym razem postaramy się bardziej i w gruncie rzeczy nic w nas nie umrze ponieważ dalej walczymy i nic nie tracimy po drodze.
Tota vita discendum est mori. (łac.)
Życie człowieka polega na dążeniu do określonego przez siebie celu. Każdy ma własny kodeks wartości, dla każdego co innego stoi na pierwszym miejscu. Droga do szczęścia, które jak najbardziej osiągamy realizując się, często jest długa, kręta i pełna przeciwności, jednak tylko to daje nam sens w życiu. Właśnie podczas tej wyprawy uczymy się jak sobie radzić, poznajemy zależności działające w świecie oraz poznajemy smak zawodu. W pierwszym odczuciu, zawód jest zawsze gorzki. Jednak gdy spojrzymy na to głębiej, każda porażka uczy o wiele bardziej niż sukces. Umieranie towarzyszy człowiekowi przez całe życie i poznajemy wiele jego form : od śmierci rzeczywistej, tej prawdziwej od której nie ma już ucieczki, po śmierć marzeń i nadzieji. Śmierć pod wieloma postaciami najczęściej dotyka ludzi młodych - nie odpornych, nie doświadczonych i wrażliwych. Ich marzenia, często naiwne i nie możliwe do zrealizowania, umierają dzień po dniu. Nie zachwiana dotychczas nadzieja w człowieka umiera tzw. śmiercią tragiczną w ciągu sekundy. Tak samo umiera rozumienie świata, umierają dotychczasowe prawdy którymi można było bezpiecznie się kierować. Umiera dotychczasowe spojrzenie na świat. Jednak najbardziej boli pierwszy zawód miłosny. Często właśnie ta niedojrzała pierwsza miłość precyzuje późniejsze patrzenie na świat.
Wszystkie te przykłady pokazują jak wiele jest form śmierci, unicestwić można praktycznie wszystko - począwszy od życia ludzkiego, przez ambicje aż do poczucia własnej wartości. Największą mądrością, zdobywaną latami jest przyjmowanie tego bez zastrzeżeń. Bo gdy dojdziemy do wniosku, że tak po prostu musiało być, następnym razem postaramy się bardziej i w gruncie rzeczy nic w nas nie umrze ponieważ dalej walczymy i nic nie tracimy po drodze.