'As you know, it's a long way to Canterbury. You need to stay happy on the journey. I've got an idea. You must all tell a story on the way. We'll give a free dinner to the person who tells the best story. Now, put up your hands if you agree.'
The pilgrims all held up their hands and cried out, ' Yes!'
A group of pilgrims are travelling together for five days from London to Canterbury. On the way, each pilgrim has to tell a story. Some stories are happy, and some are sad. But they all have a message, and we can learn from them.
The writer of these tales, Geoffrey Chaucer, was born in London in about 1342. We do not know exactly when he was born. His father, John, and his grandfather, Robert, worked in the wine business. They probably also worked for King Edward III. The family earned quite a lot of money and had a comfortable life.
When he was a young boy, Chaucer went to school in London. He then worked for an important lady in the king's family. It was a very good job and he met some very interesting people.
In 1359 Chaucer was sent abroad as a soldier. He was fighting for the king against France in part of the Hundred Years'War. He was taken prisoner by the French near Rheims, but after a year the king paid money for his return.
When he returned to England, Chaucer worked for the king, his family and friends. In about 1367 he married Philippa de Roet, a lady who worked for the Queen.
Chaucer was a great reader and he had an excellent memory. He learned to read in Latin, French, Anglo-Norman and Italian. He knew a lot about literature, history and science.
The king often sent him to other countries on important business for him. On two of these journeys Chaucer went to Italy; first to Genoa, in 1372, and then to Milan, in 1378. People think that Chaucer became interested in Italian story-tellers on these journeys. He probably met the Italian writer, Boccaccio, when he was in Italy. We can be sure that he read Boccaccio's book, the Decameron (1348—58).
Chaucer became a rich man during this time, but in December 1386 he lost his job. John of Gaunt, the king's son and Chaucer's friend, left England to fight in Spain. The Duke of Gloucester took his place and he didn't like Chaucer. He gave Chaucer's job to his friends. So Chaucer had more time for writing, and he began work on The Canterbury Tales.
In 1389 John of Gaunt returned to England and gave Chaucer an important job again. Chaucer was growing old. He felt that his writing was getting worse. He died on 25 October, 1400, and his body was put in Westminster Abbey.
We do not know exactly when Chaucer started writing poems. It was probably when he returned from the war in France.
Chaucer wrote a lot of poems, and some of his great books are The Book of the Duchess (1369—70), The House of Fame, The Parliament of Fowls (between 1372 and 1382), and Troilius and Criseyde (between 1380 and 1385). His most famous work is The Canterbury Tales. Chaucer worked on this from 1386 or 1387, but he never finished the book.
Printing was introduced in Germany in about 1450. In 1477 Caxton made the first machine which could print in England. He printed The Canterbury Tales in 1478.
The Canterbury Tales was not the first book of short stories. Chaucer's idea — a group of people who each tell a story — wasn't a new idea either. In Boccaccio's Decameron, ten people escape to the country from a terrible illness in Florence. Each person tells a story to pass the time.
In The Canterbury Tales, the story-tellers are pilgrims. Their stories are interesting, but the pilgrims also seem very real to us. We feel we know them personally by the end of their stories. They are ordinary people — rich and poor, intelligent and stupid, young and old, from the town and from the country. They do not do the same jobs as we do today. But we all know people like them. The pilgrims' stories help us to understand English life in Chaucer's time.
The pilgrims' stories are all completely different, and they come from all over Europe. Some of the stories even come from countries in the East. At that time, people in Europe loved stories which taught them something — stories with a message about life or a new idea.
The stories in The Canterbury Tales are told like poems, and they are written in Chaucer's English. For this Penguin Reader we have chosen seven of the pilgrims' stories, and we have written them in modern English.
The Prologue
At the Tabard InnPilgrims are people who travel to special places because they want to please God. Their journeys are often to places where a saint lived or died. Thomas a Becket was a saint. He was killed in Canterbury, in a great old church. Years ago, pilgrims went to Canterbury to visit this church.
This book tells the story of some pilgrims who travelled from London to Canterbury together. On the journey each person had to tell a story — a tale.
●
The pilgrims met at a place called the Tabard Inn in London. The fat owner of the inn was always happy. He told amusing stories which made the pilgrims laugh. They had a good meal at his inn, with a lot of excellent food and drink.
After the meal, the fat man stood up and said,' Friends, I'm very pleased to meet you. As you know, it's a long way to Canterbury. You need to stay happy on the journey. I've got an idea. You must all tell a story on the way. We'll give a free dinner to the person who tells the best story. Now, put up your hands if you agree.'
The pilgrims all held up their hands and cried out,' Yes! Yes! That's a good idea. And you can decide which story is best.'
The next morning they all got up very early and started on their journey. After a time, they stopped and gave their horses water. Then the fat man said,' Now, who's going to tell the first story ? Sir Knight, will you ?'
The knight was travelling to Canterbury for a special reason. He wanted to thank God because he was safe after a dangerous war.
' Yes, all right,' he said.' I'll begin.'
And he started to tell his story.
Wiem, że sporo, ale chyba punkty zachęcają? ;>
Oczywiście tłumaczenia "translatorowe" zgłaszam :)
Jak wiecie,to jest to długa droga do Canterbury. Musicie być szczęśliwi w podróży Mam pomysł. Musicie opowiedzieć całą historię . Damy bezpłatną kolację dla osoby, która opowie najlepszą historie. Teraz podnieście rece do góry jeśli sie zgadzacie
Pielgrzymi podnieśli ręce i zawołali: tak!
Grupa pielgrzymów podróżuje razem przez pięć dni z Londynu do Canterbury. Po drodze, każdy pielgrzym ma opowiedzieć historię. Niektóre historie są wesołe, a niektóre są smutne.
Ale oni wszyscy mają misje, a my możemy się od nich uczyć.
Pisarz z tych opowieści, Geoffrey Chaucer, urodził się w Londynie około 1342 roku. Nie wiemy, kiedy dokładnie się urodził.
Jego ojciec - John i jego dziadek, Robert, pracowali w firmie winiarskiej . Oni też prawdopodobnie pracowali dla króla Edwarda III. Rodzina zarobiła całkiem sporo pieniędzy i żyli w luksusie (mieli luksusowe życie)
Kiedy był małym chłopcem, Chaucer chodził do szkoły w Londynie. Następnie pracował dla wpływowej(ważnej) damy z królewskiej rodziny. To była bardzo dobra praca i spotkał kilku bardzo ciekawych/ciekawych ludzi/osób.
W 1359 Chaucker został wysłany za granicę jako żołnierz. Walczył dla króla przeciwko Francji w wojnie stuletniej. Został wzięty do niewoli przez Francuzów niedaleko miasta Reims , ale po roku król zapłacił pieniądze na jego powrót.
Kiedy wrócił do Anglii, Chaucer pracował dla króla,na jego rodzinę i przyjaciół.Około 1367 roku ożenił się z Philippa de Roet, damą która pracowała dla królowej.
Chaucer był wielkim czytelnikiem i posiadał doskonałą pamięć. Nauczył się czytać w języku łacińskim, francuskim, angielsko- włoskim. Wiedział dużo o literaturze, historii i nauce.
Król często wysłał go do innych krajów w ważnych dla niego interesach.w dwóch z tych podróży Chaucer wyjechał do Włoch, najpierw do Genui w 1372, a następnie do Mediolanu w 1378 roku. Ludzie myślą, że Chaucer zainteresował się opowiadaniem włoskich bajek podczas tych podrózy. Prawdopodobnie spotkał włoskiego pisarza Boccaccio, gdy był we Włoszech. Możemy być pewni, że czytał książkę Boccaccio-ego, - Decameron (1348/58).
Chaucer był bogatym człowiekiem w tym czasie, ale w grudniu 1386 roku stracił pracę. Jana z Gandawy, królewski syn i przyjaciel Chaucera, opuścił Anglię, aby walczyć w Hiszpanii. Książę Gloucester zajął jego miejsce i niepolubił Chaucera.pracę Chaucera dał swoim przyjaciółom. Więc Chaucer miał więcej czasu aby pisać, i zaczął prace nad The Canterbury Tales.
W 1389 Jan z Gaunt powrócił do Anglii i dał Chaucerowi ponownie ważna pracę. Chaucer starzał się. Czuł, że jego pismo wygląda coraz gorzej/staje się coraz gorsze. Zmarł 25 października 1400 roku , a jego ciało zostało umieszczone w Opactwie Westminsterskim.
Nie wiemy dokładnie, kiedy Chaucer zaczął pisać wiersze. Prawdopodobnie po powrocie z wojny we Francji.
Chaucer napisał wiele wierszy, a oto niektóre z jego wspaniałych książek: The Book of the Duchess (1369—70), The House of Fame, The Parliament of Fowls (pomiedzy 1372 a 1382), and Troilius and Criseyde (pomiedzy 1380a 1385)). Jego najbardziej znanym dziełem jest The Canterbury Tales. Chaucer pracował na tym w roku 1386 lub 1387, ale nigdy nie skończył tej ksiązki.
Druk został ukazany w Niemczech w około 1450 roku. W 1477roku Caxton stworzył pierwszą maszynę, drukującą w Anglii. On wydrukował: The Canterbury Tales w 1478 roku.
The Canterbury Tales to nie była to pierwsza książka z krótkimi opowiadaniami/historyjkami Pomysł Chaucera - grupa ludzi,z którzchy każdy musi opowiedzieć opowiadanie/historyjkę - nie był nowym pomysłem W Dekameronu Boccaccio dziesięć osób uciekało do kraju ze strasznej choroby we Florencji. Każda osoba opowiada historię aby zabić czas./dla zabicia czasu
W The Canterbury Tales, opowiadaczami bajek są pielgrzymi. Ich historie są ciekawe, ale pielgrzymi również wydają się nam bardzo realistyczni . Czujemy że znam ich osobowość pod koniec ich historii. To zwykli ludzie - bogaci i biedni, inteligentni i głupi, młodzi i starzy, z miasta i ze wsi. oni nie robią tych samych prac jak my dzisiaj. Ale my wszyscy znamy takich ludzi jak oni. Opowieści pielgrzymów pomagają nam zrozumieć angielskie życie za czasów Chaucera.
Opowieści pielgrzymów są zupełnie różne, a pochodzą z całej Europy. Niektóre z opowiadań nawet pochodzią ze Wschodu. Wtamtym czasie ludzie w Europie kochali historie, które uczyły ich czegoś - Historie z przesłaniem o życiu lub nowym pomysłem/
Historie w The Canterbury Tales są mówione jak wiersze, i są one napisane w języku angielskim Chaucera. Z tego Penguin Reader wybraliśmy siedem opowiadań pielgrzymów, i napisaliśmy je we współczesnym języku angielskim.
Pielgrzymi sąto ludzie, którzy podróżują do miejsc szczególnych, ponieważ chcą podobać się Bogu. Ich podróże są często zlokalizowane, gdzie mieszkali świeci lub zmarłi. Thomas Becket był świętym. Został zabity w Canterbury, w wielkim starym kościele. DAWNO TEMU pielgrzymi wyruszyli do Canterbury, aby zwiedzić ten kościół.
Ta książka opowiada o pewnych pielgrzymach, którzy podróżowali razem z Londynu do Canterbury. Podczas podróży każdy musiał opowiedzieć historię-historyjke/bajkę
●
Pielgrzymi spotkali się w miejscu zwanym Tabard w zajezdzie w Londynie. gruby właściciel zajazdu był zawsze szczęśliwy/wesoły. opowiadałł zabawne historie, które wywołały, śmiech pielgrzymów.( pielrzymi)otrzymali dobry posiłek w jego karczmie, z mnóstwem doskonałego jedzenia i picia.
Po posiłku, grubas wstał i powiedział: "Przyjaciele, jest mi bardzo miło was poznać. Jak wiecie, to długa droga do Canterbury. Musicie pozostać szczęśliwi w podróży.Mam pomysł.dam bezpłatny obad osobie która opowie najlepszą historie. Podniescie rece do gory jesli sie zgadzacie
Pielgrzymi podniesli wszystkie rece i zawołai: "Tak! Tak! To dobry pomysł. możesz zdecydować, która historia jest bedzie najlepsza
Następnego ranka wszyscy wstali bardzo wcześnie i zaczeli podróż. Po pewnym czasie zatrzymali sie i dałi koniom wody. Następnie grubas powiedział: kto teraz powie pierwszy historię?może ty rycerzu ?
Rycerz jechał do Canterbury w określonych sytuacjach. Chciał podziękować Bogu za to że został ocalony po niebezpiecznej wojnie
"Tak, wszystko w porządku," powiedział. " Zacznę ".
I zaczął opowiadać jego historię.