Question

Przetłumacz : (można trochę poprzekształcać)

Niepełnosprawność to poważna choroba, z którą trzeba się zmagać całe życie. Ludzie niepełnosprawni niejednokrotne czują się samotni przez swoje inwalidztwo, dlatego najbliższe otoczenie nie powinno ignorować chorego, ale podjąć możliwie jak najwięcej wysiłków, by chory czuł się zintegrowany ze znajomymi i bliskimi. Same uczestnictwo w terapiach, poddawanie się fachowym rehabilitacjom, konieczność pojechania do ośrodków pomagających niepełnosprawnym stwarza okazję, by spotkać się z ludźmi, porozmawiać, pośmiać się i nie czuć się samotnym. Niepełnosprawność jednak nie przekreśla szans na normalne życie – są różnego rodzaju stowarzyszenia i fundacje niosące pomoc niepełnosprawnym. Nawet ludzie na wózkach inwalidzkich mogą czerpać radość z życia, np. sposobem na życie staje się dla nich sport, taniec, malarstwo itp.

Osoby niepełnosprawne stopniowo uczą się żyć ze swoją niepełnosprawnością. Paradoksalnie trudniej z kalectwem kogoś bliskiego pogodzić się rodzinie. Przyjaciele i znajomi nie wiedzą, jak się zachować w obecności osoby niepełnosprawnej. Pytać o jego uczucia związane z upośledzeniem, czy raczej przemilczać temat? Czują się przytłoczeni całą sytuacją i nie chcąc urazić w jakiś sposób niepełnosprawnego kolegi, wolą unikać z nim kontaktu.