W początkach XIII wieku nieoczekiwanie Europie poważnie zagrozili Mongołowie. Były to ludy pasterskie wywodzące się z całkowicie nieznanego mieszkańcom naszego kontynentu kręgu cywilizacyjnego. Zamieszkiwali stepy środkowej Azji, zorganizowani byli w grupy rodowe i plemienne. Na czele poszczególnych plemion stali chanowie. Rozproszone plemiona mongolskie zjednoczył na przełomie XII i XIII wieku Temudżyn, który przyjął tytuł Czyngis-chana (wielkiego chana). Stał się on twórcą dobrze zorganizowanego państwa mongolskiego nastawionego na podboje. Naporowi azjatyckich koczowników uległy wysoko rozwinięte cywilizacje Azji Środkowej, Irak, Iran, Chiny. Państwo Czingis-chana rozciągało się od Oceanu Spokojnego po Ural. W 1223 roku w bitwie nad rzeką Kałką Mongołowie pokonali wojska książąt ruskich. W ten sposób stanęli u wrót Europy.
Po śmierci Czyngis-chana jego imperium uległo podziałowi. Zachodnia część przypadła w spadku jego wnukowi Batu-chanowi. Stworzone przez niego państwo, które nazwano Złotą Ordą, zdołało w ciągu niespełna czterech lat narzucić zwierzchnictwo niemal wszystkim księstwom ruskim.
Tatarzy cz Mongołowie?
Tatarzy to tylko jedno z plemion mongolskich. Wszelako mieszkańcy Europy wobec najeźdźców z Azji zaczęli używać wymiennie nazw Mongołowie i Tatarzy, powodując tym samym pewne zamieszanie terminologiczne. Tatarami nazywali wszystkie ludy wchodzące w skład imperium Czingis-chana. Miano to jednak szczególnie przylgnęło do Mongołów, zamieszkujących Złotą Ordę. Nazwę tę przyjęły później grupy narodowościowe, które ukształtowały się po rozpadzie Złotej Ordy w chanatach krymskim, syberyjskim, astrachańskim i kazańskim. We współczesnej historiografii również często stosuje się te dwie nazwy zamiennie.
Powstanie imperium mongolskiego
W początkach XIII wieku nieoczekiwanie Europie poważnie zagrozili Mongołowie. Były to ludy pasterskie wywodzące się z całkowicie nieznanego mieszkańcom naszego kontynentu kręgu cywilizacyjnego. Zamieszkiwali stepy środkowej Azji, zorganizowani byli w grupy rodowe i plemienne. Na czele poszczególnych plemion stali chanowie. Rozproszone plemiona mongolskie zjednoczył na przełomie XII i XIII wieku Temudżyn, który przyjął tytuł Czyngis-chana (wielkiego chana). Stał się on twórcą dobrze zorganizowanego państwa mongolskiego nastawionego na podboje. Naporowi azjatyckich koczowników uległy wysoko rozwinięte cywilizacje Azji Środkowej, Irak, Iran, Chiny. Państwo Czingis-chana rozciągało się od Oceanu Spokojnego po Ural. W 1223 roku w bitwie nad rzeką Kałką Mongołowie pokonali wojska książąt ruskich. W ten sposób stanęli u wrót Europy.
Po śmierci Czyngis-chana jego imperium uległo podziałowi. Zachodnia część przypadła w spadku jego wnukowi Batu-chanowi. Stworzone przez niego państwo, które nazwano Złotą Ordą, zdołało w ciągu niespełna czterech lat narzucić zwierzchnictwo niemal wszystkim księstwom ruskim.
Tatarzy cz Mongołowie?
Tatarzy to tylko jedno z plemion mongolskich. Wszelako mieszkańcy Europy wobec najeźdźców z Azji zaczęli używać wymiennie nazw Mongołowie i Tatarzy, powodując tym samym pewne zamieszanie terminologiczne. Tatarami nazywali wszystkie ludy wchodzące w skład imperium Czingis-chana. Miano to jednak szczególnie przylgnęło do Mongołów, zamieszkujących Złotą Ordę. Nazwę tę przyjęły później grupy narodowościowe, które ukształtowały się po rozpadzie Złotej Ordy w chanatach krymskim, syberyjskim, astrachańskim i kazańskim. We współczesnej historiografii również często stosuje się te dwie nazwy zamiennie.