XVI w. okazał się dla Polski okresem rozwoju kultury odrodzenia. Zdobywanie wiedzy stało się łatwiejsze, gdyż coraz częściej wznoszono uniwersytety i uczelnie. W Polsce jednym z ważniejszych ośrodków kulturalnych był królewski dwór w Krakowie, na którym gościło wielu artystów (także z zagranicy). Zygmunt Stary, jego żona Bona Sforza oraz syn Zygmunt August będący ostatnim królem z dynastii Jagiellonów, sprowadzili do naszej ojczyzny włoskich architektów, którzy wykonali wiele budowli w stylu renesansowym. Z Krakowa, renesans promieniował zaś na całą Polskę. Zygmunt stary był głównym protektorem sztuki renesansowej w Polsce. Jako królewicz zetknął się on z wysoko rozwiniętym intelektualnie i artystycznie środowiskiem dworskim w Budzie (teraz Budapeszt), gdzie kontynuowano tradycje renesansu włoskiego. Dbał o poziom kulturalny swego dworu krakowskiego, popierał Włochów i ich sztukę, głównie w architekturze i rzeźbie, mając w tych dziedzinach określone i nowoczesne upodobania. W ślad za monarchą, a częściowo niezależnie od niego, uprawiali renesansowy mecenat artystyczny dygnitarze kościelni i świeccy, w tym Jan Łaski - prymas Polski, Piotr Tomicki - biskup krakowski, Jan Tarnowski, późniejszy hetmana wielki, Mikołaj i Krzysztof Szydłowieccy.
XVI w. okazał się dla Polski okresem rozwoju kultury odrodzenia. Zdobywanie wiedzy stało się łatwiejsze, gdyż coraz częściej wznoszono uniwersytety i uczelnie. W Polsce jednym z ważniejszych ośrodków kulturalnych był królewski dwór w Krakowie, na którym gościło wielu artystów (także z zagranicy). Zygmunt Stary, jego żona Bona Sforza oraz syn Zygmunt August będący ostatnim królem z dynastii Jagiellonów, sprowadzili do naszej ojczyzny włoskich architektów, którzy wykonali wiele budowli w stylu renesansowym. Z Krakowa, renesans promieniował zaś na całą Polskę. Zygmunt stary był głównym protektorem sztuki renesansowej w Polsce. Jako królewicz zetknął się on z wysoko rozwiniętym intelektualnie i artystycznie środowiskiem dworskim w Budzie (teraz Budapeszt), gdzie kontynuowano tradycje renesansu włoskiego. Dbał o poziom kulturalny swego dworu krakowskiego, popierał Włochów i ich sztukę, głównie w architekturze i rzeźbie, mając w tych dziedzinach określone i nowoczesne upodobania. W ślad za monarchą, a częściowo niezależnie od niego, uprawiali renesansowy mecenat artystyczny dygnitarze kościelni i świeccy, w tym Jan Łaski - prymas Polski, Piotr Tomicki - biskup krakowski, Jan Tarnowski, późniejszy hetmana wielki, Mikołaj i Krzysztof Szydłowieccy.