Odrodzenie to epoka w historii dziejów przypadająca na cały wiek XVI. Początki odrodzenia związane są z takimi wydarzeniami jak:
- wynalezienie druku przez Gutenberga,
- rozpoczęcie odkryć geograficznych,
- odkrycie nowych kontynentów.
Nazwa odrodzenia pochodzi z języka łacińskiego i oznacza ‘’renovatio’’ – czyli powrót, odrodzenie, ponieważ okres ten łączony był z powrotem do przeszłości - do antyku. Inną nazwą funkcjonującą w na określenie tej epoki był renesans.
Głównym światopoglądem renesansu był humanizm, głoszący troskę o pełny rozwój człowieka, jego szczęście i godność. W renesansie kierowano się antropocentryzmem, czyli poglądem, według którego w centrum zainteresowań filozofów, uczonych znajdował się człowiek. Pogląd ten był całkowitym przeciwieństwem teocentryzmu.
Zainteresowanie człowiekiem, nawrót i kontynuacja tradycji antycznych,przekształcenie średniowiecznego stylu życia na plan pierwszy wysunęło się zainteresowanie doczesnymi celami sztuka stała się laicką, jej celem było dostarczanie przyjemności, pożytku, miała uczyć i bawić dwujęzyczność sztuki nasilenie tendencji humanistycznych rozwój myśli racjonalistycznych laicyzacja nauk i form życia antropocentryczne zainteresowanie światem pozaziemskim stworzenie nowego ideału człowieka - zerwanie z ascezą i teocentrycznym poglądem na świat; człowiek staje w centrum badań i zainteresowań rozum miernikiem poznania powrót do wartości starożytnych Grecji i Rzymu, z ich podziwem dla piękna ludzkiego ciała
Odrodzenie to epoka w historii dziejów przypadająca na cały wiek XVI. Początki odrodzenia związane są z takimi wydarzeniami jak:
- wynalezienie druku przez Gutenberga,
- rozpoczęcie odkryć geograficznych,
- odkrycie nowych kontynentów.
Nazwa odrodzenia pochodzi z języka łacińskiego i oznacza ‘’renovatio’’ – czyli powrót, odrodzenie, ponieważ okres ten łączony był z powrotem do przeszłości - do antyku. Inną nazwą funkcjonującą w na określenie tej epoki był renesans.
Głównym światopoglądem renesansu był humanizm, głoszący troskę o pełny rozwój człowieka, jego szczęście i godność. W renesansie kierowano się antropocentryzmem, czyli poglądem, według którego w centrum zainteresowań filozofów, uczonych znajdował się człowiek. Pogląd ten był całkowitym przeciwieństwem teocentryzmu.
Zainteresowanie człowiekiem, nawrót i kontynuacja tradycji antycznych,przekształcenie średniowiecznego stylu życia
na plan pierwszy wysunęło się zainteresowanie doczesnymi celami
sztuka stała się laicką, jej celem było dostarczanie przyjemności, pożytku, miała uczyć i bawić
dwujęzyczność sztuki
nasilenie tendencji humanistycznych
rozwój myśli racjonalistycznych
laicyzacja nauk i form życia
antropocentryczne zainteresowanie światem pozaziemskim
stworzenie nowego ideału człowieka - zerwanie z ascezą i teocentrycznym poglądem na świat; człowiek staje w centrum badań i zainteresowań
rozum miernikiem poznania
powrót do wartości starożytnych Grecji i Rzymu, z ich podziwem dla piękna ludzkiego ciała