-Wywodzi się z arystokratycznej rodziny, która ma poważne kłopoty finansowe.
-bardzo próżna i zapatrzona w siebie
-Miała fatalne wyobrażenie o świecie. Obawiała się zwykłych ludzi, ponad wszystko nimi gardziła.
-Jest zapatrzoną w siebie egoistką, przekonaną, że inni ludzie istnieją po to tylko żeby jej służyć.
-Izabela Łęcka, dwudziestopięcioletnia córka Tomasza Łęckiego, kobieta nad wyraz piękna
-W jej świadomości nie istnieją żadne zasady moralne, nie ma też poczucia jakiejkolwiek wartości
-Izabela otaczała się wieloma wielbicielami. Zawsze była w centrum zainteresowania. Ona miała do nich wszystkich nad wyraz chłodny stosunek
-Niemal wszystko robiła na pokaz. Ubolewała nad ludźmi z niższych klas. Stworzyła sobie teorię, zgodnie z którą praca jest karą za grzechy, a obarczeni nią ludzie to pokutnicy.
-Panna Łęcka była kobietą średniego wzrostu, posiadała kształtną figurę, blond włosy z odcieniem popielatego, zniewalający uśmiech, była wymowna w gestach i mimice.
Ignacy Rzecki:
-przyjaciel Wokulskiego
-jest przede wszystkim obserwatorem i komentatorem wydarzeń-romansu Wokulskiego z Izabelą Łęcką.
-Mieszka w miejscu pracy
-stary kawaler
-Ignacy Rzecki nie lubi zmian
„pokój pana Rzeckiego pozostał zawsze taki sam" - narrator informuje, że otoczenie Ignacego Rzeckiego przez 25 lat się nie zmieniło ani o jotę.
„Z książek byłem bardzo kontent, ale ten salon, muszę wyznać, zrobił na mnie przykre wrażenie" - Przyjaciel S. Wokulskiego w pamiętniku o nowym mieszkaniu.
-Ignacy Rzecki włada językiem niemieckim. Nauczył się go u Minclów.
Ignacy Rzecki to dobry subiekt
-Ignacy Rzecki wierzy w mit Napoleona Bonapartego
-Często się myli, idealista
-Ciągle żyją w nim idee narodowe, ciągle wierzy w wolność, którą Polacy odzyskają dzięki potomkom Napoleona.
Izabela Łęcka:
-Wywodzi się z arystokratycznej rodziny, która ma poważne kłopoty finansowe.
-bardzo próżna i zapatrzona w siebie
-Miała fatalne wyobrażenie o świecie. Obawiała się zwykłych ludzi, ponad wszystko nimi gardziła.
-Jest zapatrzoną w siebie egoistką, przekonaną, że inni ludzie istnieją po to tylko żeby jej służyć.
-Izabela Łęcka, dwudziestopięcioletnia córka Tomasza Łęckiego, kobieta nad wyraz piękna
-W jej świadomości nie istnieją żadne zasady moralne, nie ma też poczucia jakiejkolwiek wartości
-Izabela otaczała się wieloma wielbicielami. Zawsze była w centrum zainteresowania.
Ona miała do nich wszystkich nad wyraz chłodny stosunek
-Niemal wszystko robiła na pokaz. Ubolewała nad ludźmi z niższych klas. Stworzyła sobie teorię, zgodnie z którą praca jest karą za grzechy, a obarczeni nią ludzie to pokutnicy.
-Panna Łęcka była kobietą średniego wzrostu, posiadała kształtną figurę, blond włosy z odcieniem popielatego, zniewalający uśmiech, była wymowna w gestach i mimice.
Ignacy Rzecki:
-przyjaciel Wokulskiego
-jest przede wszystkim obserwatorem i komentatorem wydarzeń-romansu Wokulskiego z Izabelą Łęcką.
-Mieszka w miejscu pracy
-stary kawaler
-Ignacy Rzecki nie lubi zmian
„pokój pana Rzeckiego pozostał zawsze taki sam" - narrator informuje, że otoczenie Ignacego Rzeckiego przez 25 lat się nie zmieniło ani o jotę.
„Z książek byłem bardzo kontent, ale ten salon, muszę wyznać, zrobił na mnie przykre wrażenie" - Przyjaciel S. Wokulskiego w pamiętniku o nowym mieszkaniu.
-Ignacy Rzecki włada językiem niemieckim. Nauczył się go u Minclów.
Ignacy Rzecki to dobry subiekt
-Ignacy Rzecki wierzy w mit Napoleona Bonapartego
-Często się myli, idealista
-Ciągle żyją w nim idee narodowe, ciągle wierzy w wolność, którą Polacy odzyskają dzięki potomkom Napoleona.
-ma psa o imieniu Ir