Prosze o w miare zrozumiale i proste wytłumaczenie cyklu komórkowego wirusa. Tylko nie z internetu. daj naj;]
sylwia125522
Cykl rozwojowy bakteriofagów przedstawia się następująco:
1. Adsorpcja bakteriofagów na komórkach bakterii. Płytka podstawowa umożliwia przylgnięcie wirusa do powierzchni komórki bakterii. Adsorpcja wirusa na komórce jest możliwa dzięki obecności receptorów w ścianie komórkowej bakterii. Receptorami są ugrupowania chemiczne lipoprotein lub lipopolisacharydów.
2. Wstrzyknięcie genomu wirusowego do komórki bakteryjnej. Skurcz pochewki na ogonku przy równoczesnym oparciu się płytki podstawowej na powierzchni komórki powoduje przebicie ściany i błony komórkowej oraz wprowadzenie materiału genetycznego wirusa do cytozolu bakterii.
3. Okres latencji, czyli ciszy, niewidoczności faga w komórce bakterii. Jest to pozorny okres ciszy (okres w którym nie są widoczne fagi w komórce bakteryjnej!), bowiem tak naprawdę wstrzyknięcie genomu wirusowego powoduje zmianę metabolizmu bakterii. Zahamowana zostaje synteza DNA, RNA i białek bakterii, następuje degradacja struktur białkowych i genomu żywiciela. Trwa kilkadziesiąt minut (20-40 minut). W okresie latencji powstają białka wczesne. Pod koniec okresu latencji wytworzone zostają białka późne.
4. Replikacja kwasów nukleinowych. DNA wirusa podlega transkrypcji i translacji. Jeżeli fag jest RNA wówczas jego RNA ulega jedynie translacji. W obu przypadkach prowadzi to w reultacie do syntezy białek enzymatycznych umożliwiających produkcję białek strukturalnych i replikację genomu wirusa. Pierwsze wytworzone białka enzymatyczne określane są białkami wczesnymi. Białka wczesne obejmują także enzymy degradujące struktury bakterii, aby odzyskać z nich substraty do produkcji wirusowych elementów. Białka późne z kolei są to białka strukturalne otoczki białkawej wirusa i lizozymy wirusowe.
5. Dojrzewanie bakteriofagów. Koniec okresu latencji. W tym etapie następuje składanie powielonych elementów wirusa. Namnożony genom fagowy jest pakowany w kapsyd.
1. Adsorpcja bakteriofagów na komórkach bakterii. Płytka podstawowa umożliwia przylgnięcie wirusa do powierzchni komórki bakterii. Adsorpcja wirusa na komórce jest możliwa dzięki obecności receptorów w ścianie komórkowej bakterii. Receptorami są ugrupowania chemiczne lipoprotein lub lipopolisacharydów.
2. Wstrzyknięcie genomu wirusowego do komórki bakteryjnej. Skurcz pochewki na ogonku przy równoczesnym oparciu się płytki podstawowej na powierzchni komórki powoduje przebicie ściany i błony komórkowej oraz wprowadzenie materiału genetycznego wirusa do cytozolu bakterii.
3. Okres latencji, czyli ciszy, niewidoczności faga w komórce bakterii. Jest to pozorny okres ciszy (okres w którym nie są widoczne fagi w komórce bakteryjnej!), bowiem tak naprawdę wstrzyknięcie genomu wirusowego powoduje zmianę metabolizmu bakterii. Zahamowana zostaje synteza DNA, RNA i białek bakterii, następuje degradacja struktur białkowych i genomu żywiciela. Trwa kilkadziesiąt minut (20-40 minut). W okresie latencji powstają białka wczesne. Pod koniec okresu latencji wytworzone zostają białka późne.
4. Replikacja kwasów nukleinowych. DNA wirusa podlega transkrypcji i translacji. Jeżeli fag jest RNA wówczas jego RNA ulega jedynie translacji. W obu przypadkach prowadzi to w reultacie do syntezy białek enzymatycznych umożliwiających produkcję białek strukturalnych i replikację genomu wirusa. Pierwsze wytworzone białka enzymatyczne określane są białkami wczesnymi. Białka wczesne obejmują także enzymy degradujące struktury bakterii, aby odzyskać z nich substraty do produkcji wirusowych elementów. Białka późne z kolei są to białka strukturalne otoczki białkawej wirusa i lizozymy wirusowe.
5. Dojrzewanie bakteriofagów. Koniec okresu latencji. W tym etapie następuje składanie powielonych elementów wirusa. Namnożony genom fagowy jest pakowany w kapsyd.