Question

prosze o szybką pomoc . Musi to być na jedną kartkę .. Napisz wypracowanie pt. "Dzień który, zmienił wszystko" .

Answer 1

Dla Kasi dzień zaczął się zwyczajnie. Jak zwykle rano zbudziły ją promienie słońca przedostające się do pokoju przez uchylone okno.

Szybko wstała i zadbała o higienę osobistą, po czym zeszła do kuchni, uprzednio witając się z rodzicami, których spotkała na korytarzu. Właśnie wychodzili do pracy. Dziewczyna samotnie usiadła przy stole i w milczeniu spożywała posiłek. Przeważnie soboty spędzała w towarzystwie przyjaciół, jednak teraz nie miała na to ochoty. Po krótkim namyśle postanowiła udać się do parku. Ubrała ciepłą kurtkę i trampki, po czym zamknęła drzwi na klucz. Jesienna aura nie sprzyjała spacerom. Chodniki pokryte były barwnymi liśćmi, jednak ciągły deszcz, znacznie bardziej odstraszał niż zachęcał. Nastolatka ruszyła szybkim krokiem. Spotkała znajomych ze szkoły, jednak nie zwróciła na nich uwagi, chociaż niejednokrotnie ją nawoływali. W parku nie było wielu ludzi. Usiadła na mokrej ławce, naciągając na głowę kaptur. Obserwowała ludzi w skupieniu. Niespodziewanie cisze przerwał dźwięk dzwonka jej telefonu.

-Dzień dobry, czy rozmawiam z panią Katarzyną Nowak? – zapytała urzędowym głosem kobieta.

-Tak, słucham?
-Chciałam przekazać pani smutne wieści. Pańscy rodzice mieli wypadek… ojciec umarł, a pani matka jest w ciężkim, acz stabilnym stanie. Bardzo mi przykro.

Dziewczyna upuściła telefon, który wpadł do kałuży. Drżącymi rękoma starała się go wyjąć, jednak komórka się wyłączyła. Przeklęła siarczyście i pobiegła w stronę jezdni. Z jej czekoladowych oczy ciekły łzy. czuła się taka bezradna. Jak najszybciej chciała dotrzeć do rodziców… być przy nich w tak trudnych chwilach. Nie chciała przyjąć do wiadomości, że jej ojciec nie żyje. Wciąż liczyła, że to pomyłka. Pragnęła uciec od problemów. W jej głowie kotłowało się tysiące myśli. Wyobraźnia podsuwała jej najgorsze scenariusze, w których główną rolę grali rodziciele. W sercu miała pustkę, która była widoczna również w jej oczach. Czuła żal do Boga i całego świata. Dlaczego akurat teraz musiało przytrafić się jej coś tak strasznego? Rozgoryczenie i ból nie opuszczały jej ani na chwilę. Biegła szybko, a siły dodawały jej targające nią emocje. Zupełnie nad sobą nie panowała. Wiedziała w jakim szpitalu się znajdują. Weszła na jezdnie, nie zwracając uwagi na czerwone światło. Kierowca z piskiem opon zatrzymał się przed jej wątłym ciałem. Na początku zdenerwował się jednak widząc w jakim stanie jest dziewczyna, zaproponował pomoc. Podwiózł ją do wskazanego miejsca, a później życzył szczęścia, które bardzo by się jej przydało. Przestała mieć nadzieję. Potęgował w niej ogromny strach, ale zdołała podejść do recepcjonistki. Dowiedziała się w jakiej sali leży jej matka. Czym prędzej się tam znalazła. Niestety nie pozwalano jej wejść do środka. Mogła obserwować rodzicielkę przez szybę. Lekarze starali się ją uspokoić, na marne. Ona chciała się znaleźć blisko matki.

Siedząc przed salą zdała sobie sprawę z wielu rzeczy. Wcześniej nie doceniała tego ci miała. Może to była nauczka od Boga? Wiedziała tylko, że był to dzień, który zmienił wszystko… dzień, który zapamięta do końca życia.

Answer 2

 Moje życie niczym konkretnym się nie wyrózniało niż żęcie codzienne moich znajomych.Często spotykaliśmy sie i spedzaliśme razem czas,lecz sytuacja która mnie spotkała zmieniła wszystko.

  W czwartek nie poszeła do szkoły bo się rozchorowałam i musiałam ten dzień spedzić w domu  a konkretnie w łóżku. Mama zapisałam mnie do lekarza ale dopiero na drugi dzień.

Po skończonych lekcjach odwiedził mni mój kolega Mateusz. Zaczął opowiadać jak było w szkole i co robili. Oświadczył mi że niedługo będzie test z polskiego na który powinnam się przygotować. Po godzinie Mateusz udał się do swojego domu.

 Na nastepny dzień miałam iśc do lekarza, lecz moja mama nie mogła iśc ze mną, więc udałam sie sama. Po drodze spotkałam psa na dziwnej smyczy , pogłaskałam go . Obok psa stał pewiem człowiek  w podeszłym wieku, patrzył tylko przed siebie, tak jakby mnie nie widział. Zaczełam iśc dalej w tronę swiateł, nagle zauważyłam że ten człowiek zmierza w tym samym kierunku. Byłam już przed pasami, czekając na zmiane światła, gdy nagle  minął mnie człowiek z psem . Zanim jeszcze wkroczył  na pasy pies go pociągnął. Spytałam czy nie widział czerwone światła,lecz on nadal stał wzrócony na wprost. Nagle usłyszałam że jest niwidomy i ze nie widział. Zrobiło mi sie głupio i się zawstydziłąm,lecz przeprosiłam. M ężczyzna oznajmił mi ze mam wielkie szczeście że widze otaczający mnie świat, lecz sam tez cieszył się żę ma wiernego kompana ,który przy nim zawsze jest.

Po powrocie od lekarza opowiedziała historie mamie. Stwierdziła, że różne życzy moga nas spotkać.

 Moim zdaniem nie wolno oceniać ludzie po tym jak wyglądają bądź się zachowują, poniewaz  może sie okazać całkiem inaczej niż  jest w rzeczywiśtośi i narobić komuś przykrości. Ten dzień był bardzo pouczający, teraz bardziej zwracam uwage jacy ludzie obok mnie przechodzą, czy może potrzebują pomocy mojej .

 

Mam nadzieje że przydatne ;D

                        Elwi.