a) Najdłużej działał rząd Władysława Grabskiego (1923-1925), może dlatego, że sam Grabski był autorytetem. Już jako minister Skarbu w rządzie Leopolda Skulskiego w 1919 podjął działania w celu uporządkowania budżetu Państwa, wprowadzając m.in. w życie plan walki z inflacją. Początkowe sukcesy zostały jednak zahamowane przez wojnę polsko – bolszewicką. Rząd powołany przez Grabskiego w grudniu 1923 roku był rządem pozapartyjnych fachowców i dlatego był popierany przez większość parlamentarną. Grabskiemu dało się zdławić hiperinflację, a jego rząd wprowadził polską złotówkę zamiast marki. Zapewne rząd Grabskiego osiągnąłby kolejne sukcesy w gospodarce, ale na przeszkodzie stanęła – jakże charakterystyczna dla naszego systemu władzy – wyższość polityki nad gospodarką i skłócenie ugrupowań parlamentarnych. I tak jednak rząd Grabskiego przetrwał prawie 2 lata co wobec 13 rządów w czasie niepełna 8 lat od odzyskania niepodległości było rezultatem niecodziennym. Najkrócej działał Rząd Wincentego Witosa w 1926 roku bo „aż” 5 dni. Jego losy przerwał jednak zamach majowy Józefa Piłsudskiego, a bardzo krótko działały też Rządy – Władysława Grabskiego w 1920 (31 dni) , a zwłaszcza Artura Śliwińskiego w 1922 roku (9 dni)
b) Polska demokracja po latach niewoli nie była demokracją dojrzałą i ambicje – zwłaszcza liderów ugrupowań politycznych „brały górę” nad zdrowym rozsądkiem i Racją Stanu. Poszczególni Premierzy (w tym także Grabski) poświęcali więcej czasu na próby pozyskania dla swoich planów poszczególnych frakcji parlamentarnych niż administrowanie krajem. Brak zdecydowanej większości w Parlamencie, a w efekcie rozproszenie głosów uzupełniały trudność i złożoność rządzenia krajem. Trzeba też pamiętać o wieloletnich zaniedbaniach i zniszczeniach, wojnie polsko – bolszewickiej i podziałowi wewnątrz społeczeństwa, które przez lata funkcjonowało przecież w 3-ch różnych zaborach
2. Mechanizm podejmowania decyzji politycznych po zamachu majowym był nieskomplikowany. Marszałek Piłsudski zadawał pytania, a następnie sam udzielał na nie odpowiedzi. Dotyczyło to także, a może zwłaszcza polityki kadrowej gdzie osoby odpowiedzialne za poszczególne resorty w rządzie, czy innych organach władzy nie miały wpływu na to z kim będą współpracować
1. Temat: Wojna o Polskę i Europę
a. Dzienniki Babla to forma Pamiętnika, połączonego ze sprawozdaniem. Ale są to wspomnienia naocznego świadka i to do tego świadka obiektywnego, stąd ich wartość historyczna. Na jego podstawie można się dowiedzieć wiele o stosunku autora zarówno do tego co rosyjskie, jak i tego co polskie i dotyczy to zarówno obydwu Państwa jak i ludzi
b. Izaak Babel był zafascynowany Europą i Polską, która dla niego była jakby przedsionkiem Europy. Widać tęsknotę Babla za prawdziwą kulturą i zamożnością. Ci którzy znają Rosję lat 20-ch wiedzą, że panowała tam bieda, terror, a kultura mogła być tylko ta, która podobała się władzy.
Wrogiem władzy była inteligencja i arystokracja. To była prawdziwa „dyktatura proletariatu”.
Krytyczne uwagi dotyczą Rosji i Kozaków jako reprezentantów „nowego porządku” w Rosji
c. Polska kojarzy się Bablowi z Zachodem ze względu na wyższy – jego zdaniem - poziom cywilizacyjny i kulturowy niż Rosja
d. Jest jasne, że takie słowa, niezgodne z linią radzieckiej propagandy nie mogły się spodobać władzy radzieckiej, tym bardziej, że Babel brał udział w rosyjskiej wojnie domowej po stronie komunistów - stąd późniejsze losy Babla.
2. Isaac Babel został aresztowany podczas tzw. Wielkiej czystki w maju 1939 roku. Oskarżono go – jak wtedy wielu innych - fałszywie o szpiegostwo na rzecz Anglii i Francji i członkostwo w organizacji terrorystycznej. W styczniu 1940 roku został rozstrzelany, a władze skonfiskowały wiele jego rękopisów. Podsumowując można powiedzieć, że władza radziecka - podobnie jak i większość dyktatur – pokazała, że nie zapomina. Człowiek, który naraził się tej władzy raz nie może być pewien „dnia ni godziny”
1.
a) Najdłużej działał rząd Władysława Grabskiego (1923-1925), może dlatego, że sam Grabski był autorytetem. Już jako minister Skarbu w rządzie Leopolda Skulskiego w 1919 podjął działania w celu uporządkowania budżetu Państwa, wprowadzając m.in. w życie plan walki z inflacją. Początkowe sukcesy zostały jednak zahamowane przez wojnę polsko – bolszewicką. Rząd powołany przez Grabskiego w grudniu 1923 roku był rządem pozapartyjnych fachowców i dlatego był popierany przez większość parlamentarną. Grabskiemu dało się zdławić hiperinflację, a jego rząd wprowadził polską złotówkę zamiast marki. Zapewne rząd Grabskiego osiągnąłby kolejne sukcesy w gospodarce, ale na przeszkodzie stanęła – jakże charakterystyczna dla naszego systemu władzy – wyższość polityki nad gospodarką i skłócenie ugrupowań parlamentarnych. I tak jednak rząd Grabskiego przetrwał prawie 2 lata co wobec 13 rządów w czasie niepełna 8 lat od odzyskania niepodległości było rezultatem niecodziennym. Najkrócej działał Rząd Wincentego Witosa w 1926 roku bo „aż” 5 dni. Jego losy przerwał jednak zamach majowy Józefa Piłsudskiego, a bardzo krótko działały też Rządy – Władysława Grabskiego w 1920 (31 dni) , a zwłaszcza Artura Śliwińskiego w 1922 roku (9 dni)
b) Polska demokracja po latach niewoli nie była demokracją dojrzałą i ambicje – zwłaszcza liderów ugrupowań politycznych „brały górę” nad zdrowym rozsądkiem i Racją Stanu. Poszczególni Premierzy (w tym także Grabski) poświęcali więcej czasu na próby pozyskania dla swoich planów poszczególnych frakcji parlamentarnych niż administrowanie krajem. Brak zdecydowanej większości w Parlamencie, a w efekcie rozproszenie głosów uzupełniały trudność i złożoność rządzenia krajem. Trzeba też pamiętać o wieloletnich zaniedbaniach i zniszczeniach, wojnie polsko – bolszewickiej i podziałowi wewnątrz społeczeństwa, które przez lata funkcjonowało przecież w 3-ch różnych zaborach
2. Mechanizm podejmowania decyzji politycznych po zamachu majowym był nieskomplikowany. Marszałek Piłsudski zadawał pytania, a następnie sam udzielał na nie odpowiedzi. Dotyczyło to także, a może zwłaszcza polityki kadrowej gdzie osoby odpowiedzialne za poszczególne resorty w rządzie, czy innych organach władzy nie miały wpływu na to z kim będą współpracować
1. Temat: Wojna o Polskę i Europę
a. Dzienniki Babla to forma Pamiętnika, połączonego ze sprawozdaniem. Ale są to wspomnienia naocznego świadka i to do tego świadka obiektywnego, stąd ich wartość historyczna. Na jego podstawie można się dowiedzieć wiele o stosunku autora zarówno do tego co rosyjskie, jak i tego co polskie i dotyczy to zarówno obydwu Państwa jak i ludzi
b. Izaak Babel był zafascynowany Europą i Polską, która dla niego była jakby przedsionkiem Europy. Widać tęsknotę Babla za prawdziwą kulturą i zamożnością. Ci którzy znają Rosję lat 20-ch wiedzą, że panowała tam bieda, terror, a kultura mogła być tylko ta, która podobała się władzy.
Wrogiem władzy była inteligencja i arystokracja. To była prawdziwa „dyktatura proletariatu”.
Krytyczne uwagi dotyczą Rosji i Kozaków jako reprezentantów „nowego porządku” w Rosji
c. Polska kojarzy się Bablowi z Zachodem ze względu na wyższy – jego zdaniem - poziom cywilizacyjny i kulturowy niż Rosja
d. Jest jasne, że takie słowa, niezgodne z linią radzieckiej propagandy nie mogły się spodobać władzy radzieckiej, tym bardziej, że Babel brał udział w rosyjskiej wojnie domowej po stronie komunistów - stąd późniejsze losy Babla.
2. Isaac Babel został aresztowany podczas tzw. Wielkiej czystki w maju 1939 roku. Oskarżono go – jak wtedy wielu innych - fałszywie o szpiegostwo na rzecz Anglii i Francji i członkostwo w organizacji terrorystycznej. W styczniu 1940 roku został rozstrzelany, a władze skonfiskowały wiele jego rękopisów. Podsumowując można powiedzieć, że władza radziecka - podobnie jak i większość dyktatur – pokazała, że nie zapomina. Człowiek, który naraził się tej władzy raz nie może być pewien „dnia ni godziny”