Question

Proszę o zinterpretowanie jakiegokolwiek wiersza Wiesławy Szymborskiej. Min. 1 strona w zeszycie ;)) Dzięki z góry!!! ;))

Answer 1

Jarmark cudów

 

                Tematem wiersza jest piękno i niezwykłość  świata. Cały utwór to opis kolejnych cudów i opinie o nich :

 

-„ cud pospolity”- to, że cuda pospolite w ogóle mają miejsce;

 

-„cud zwykły” to szczekanie psów w nocy;

 

-„cud jeden z wielu” to mała chmurka, która zasłania olbrzymi księżyc;

 

-„kilka cudów w jednym”(cuda seryjne) to olcha odbita w wodzie do góry nogami;

 

-„cud pierwszy lepszy”- to, że krowa jest krową;

 

-„drugi nie gorszy” -to, że cały sad wyrasta  z jednej pestki;

 

-„cud bez czarnego fraka i cylindra” to spłoszone stado gołębi;

 

-„cud, no bo jak to nazwać” to wschody i zachody słońca;

 

-„cud, który nie tak dziwi, jak powinien” to pięć palców u dłoni;

 

-„cud, tylko się rozejrzeć” to wszechobecny świat;

 

-„cud dodatkowy”- to,  że można myśleć  o tym, co nie do pomyślenia.

 

                Pierwszy wers wiersza(„cud pospolity) to paradoks. Słowo „cud” oznacza coś niezwykłego, a słowo „pospolity” coś codziennego, zwyczajnego, nudnego. Ten wers można więc przetłumaczyć: „niezwykła zwykłość”. Cudami nazywa się  w utworze rzeczy zwyczajne, codzienne, tak dobrze znane, że wcale ich wokół siebie nie zauważamy.

 

                Osoba mówiąca  nie ujawnia się ,ale możemy o niej powiedzieć, że jest obserwatorką świata, cieszy się nim, podziwia wszystko, co widzi wokół siebie. Adresat wiersza to każdy czytelnik. Im bujniejszą ma wyobraźnię i większą wrażliwość, tym lepiej rozumie prawdę przekazaną  w tym wierszu.

 

                „Jarmarkiem cudów” poetka nazwała świat. Tytuł wiersza to paradoks(sprzeczność), ponieważ:

 

-jarmark to miejsce, gdzie ludzie sprzedają i kupują wyroby, panuje gwar, ruch, bywa, że na jarmarkach  pokazuje się niezwykłe zwierzęta, a nawet ludzi(np. kobietę z brodą, syrenę w akwarium itp.);

 

- cud kojarzy się z czymś niezwykłym, czego nie możemy wytłumaczyć rozumowo.

 

Na pozór w jarmarku nie ma nic niezwykłego, a jednak jeśli ktoś był na jarmarku, wie, że panuje tam niezwykła atmosfera, bywa tajemniczo- nie wiadomo, jaki cud za chwilę się zobaczy. A więc jarmark to mały cud.

 

                Utwór jest wspaniałą pochwałą życia, świata i istnienia. Wspaniałe jest to ,że patrzymy, czujemy, wyobrażamy sobie, myślimy- to cud! Poetka mówi do czytelnika- świat jest cudem, cuda się dzieją wokół nas, wystarczy tylko je zauważyć.

 

 

 

                Wiersz jest zbudowany z 12 zwrotek, które liczą: 2,3 lub 6 wersów. Ma nieregularną budowę i jest napisany językiem zbliżonym do potocznego. Kompozycyjną zasadą wiersza jest paradoks- poetka przytacza szereg sprzeczności, aby uzmysłowić czytelnikowi, że to, co wydaje mu się zwykłe, jest tak naprawdę cudem.

 

Środki artystyczne  wierszu:

 

-epitety: „cud pospolity”, „cud zwykły”, „chmurka zwiewna i mała” pełnią rolę opinii o cudach i służą tworzeniu obrazów poetyckich,

 

-anafora, czyli powtórzenie: słowo „cud”  na początku każdej zwrotki; dzięki  anaforze autorka pokazuje, że najważniejsze, kluczowe w tym utworze jest słowo „cud”.