avn9
1) Dziedzina jest to zbiór takich argumentów (x), dla których funkcja istnieje. Z rysunku łatwo można zauważyć, że dziedziną tej funkcji jest zbiór (- 3, 8 >, ponieważ dla argumentów z tego przedziału funkcja przyporządkowuje wartości y. ODP: D
2) Z rysunku odczytuję największą wartość funkcji, jest nią 3. ODP: A
3) f(x) = (x - 2)(x + 4) Dzięki postaci iloczynowej dowiaduję się o miejscach zerowych funkcji. Dla funkcji f(x) = (x - 2)(x + 4) miejscami zerowymi są liczby 2 oraz - 4. Czyli są to argumenty, gdzie wykres funkcji przecina oś X.
Przekształcam wzór funkcji aby otrzymać postać ogólną:
Współczynnik stojący przy jest dodatni (wynosi 1) dlatego ramiona paraboli skierowane są do góry.
Czyli ramiona paraboli skierowane są do góry oraz wykres przecina oś X w punktach 2 i - 4. ODP: D
ODP: D
2) Z rysunku odczytuję największą wartość funkcji, jest nią 3.
ODP: A
3) f(x) = (x - 2)(x + 4)
Dzięki postaci iloczynowej dowiaduję się o miejscach zerowych funkcji. Dla funkcji f(x) = (x - 2)(x + 4) miejscami zerowymi są liczby 2 oraz - 4. Czyli są to argumenty, gdzie wykres funkcji przecina oś X.
Przekształcam wzór funkcji aby otrzymać postać ogólną:
Współczynnik stojący przy jest dodatni (wynosi 1) dlatego ramiona paraboli skierowane są do góry.
Czyli ramiona paraboli skierowane są do góry oraz wykres przecina oś X w punktach 2 i - 4.
ODP: D