W ustawie o ochronie przyrody z 1991 r. wyróżnia się następujące formy ochrony przyrody: park narodowy, rezerwat przyrody, park krajobrazowy, obszar chronionego krajobrazu, ochrona gatunków i zwierząt, ochrona indywidualna obejmująca pomniki przyrody, stanowiska dokumentacyjne, użytki ekologiczne i zespoły przyrodniczo-krajobrazowe. Pierwsze cztery kategorie, uzupełniające się wzajem, tworzą krajowy system obszarów chronionych. Park narodowy, rezerwat przyrody i park krajobrazowy mogą uzyskać status obszaru chronionego o znaczeniu międzynarodowym, np. rezerwatu biosfery. Niezależnie od ustawy mogą być powoływane obszarowe jednostki chronione o międzynarodowym znaczeniu, obejmujące tereny podmokłe ważne dla ochrony ptaków wodno-błotnych (Konwencja Ramsarska).
W ustawie o ochronie przyrody z 1991 r. wyróżnia się następujące formy ochrony przyrody: park narodowy, rezerwat przyrody, park krajobrazowy, obszar chronionego krajobrazu, ochrona gatunków i zwierząt, ochrona indywidualna obejmująca pomniki przyrody, stanowiska dokumentacyjne, użytki ekologiczne i zespoły przyrodniczo-krajobrazowe. Pierwsze cztery kategorie, uzupełniające się wzajem, tworzą krajowy system obszarów chronionych. Park narodowy, rezerwat przyrody i park krajobrazowy mogą uzyskać status obszaru chronionego o znaczeniu międzynarodowym, np. rezerwatu biosfery. Niezależnie od ustawy mogą być powoływane obszarowe jednostki chronione o międzynarodowym znaczeniu, obejmujące tereny podmokłe ważne dla ochrony ptaków wodno-błotnych (Konwencja Ramsarska).