Romantyczną operę włoską otwiera twórczość Gioacchino Rossiniego. Był jednym z największych mistrzów opery buffa. W swoich dziełach opiera się na tradycji mozartowskiej (proste motywy, wesoły, lekki charakter, wyrazisty rytm).
Cechy stylu G. Rossiniego:
* wirtuozeria wokalna - rozwinięcie tradycji włoskiej * lekkość, wdzięk, finezja * różnorodność melodii * dynamiczne budowanie finału * różnorakie postacie arii, duetów, ensambli * muzyczna charakterystyka postaci * przejrzysta orkiestra, równoprawny element rozwijania akcji
Ważnym nurtem muzyki włoskiej XIX w. było bel canto. Kompozytorzy tego nurtu łączyli elementy opery włoskiej i grand opera. Ich opery charakteryzowały się rozbudowaną partią orkiestrową, wirtuozowskim śpiewem, świetną dramaturgią. Najważniejsi kompozytorzy operowi nurtu bel canto: Gaetano Donizetti i Vincenzo Bellini.
Romantyczną operę włoską otwiera twórczość Gioacchino Rossiniego. Był jednym z największych mistrzów opery buffa. W swoich dziełach opiera się na tradycji mozartowskiej (proste motywy, wesoły, lekki charakter, wyrazisty rytm).
Cechy stylu G. Rossiniego:
* wirtuozeria wokalna - rozwinięcie tradycji włoskiej
* lekkość, wdzięk, finezja
* różnorodność melodii
* dynamiczne budowanie finału
* różnorakie postacie arii, duetów, ensambli
* muzyczna charakterystyka postaci
* przejrzysta orkiestra, równoprawny element rozwijania akcji
Ważnym nurtem muzyki włoskiej XIX w. było bel canto. Kompozytorzy tego nurtu łączyli elementy opery włoskiej i grand opera. Ich opery charakteryzowały się rozbudowaną partią orkiestrową, wirtuozowskim śpiewem, świetną dramaturgią. Najważniejsi kompozytorzy operowi nurtu bel canto: Gaetano Donizetti i Vincenzo Bellini.