Question

Proszę o napisanie dłuższej notatki (ok 1,5 strony zeszytu) na temat "Sprawy polskiej w trakcie II wojny światowej".

Oczywiście za najlepsze rozwiązanie daję naj ;)

Answer 1

Termin „sprawa polska” na przestrzeni ostatnich dwustu lat wielokrotnie pojawiał się w międzynarodowej polityce. W czasie I wojny światowej Polacy domagali się uznania własnego państwa, a w Wersalu oficjalnie uznano istnienie Rzeczypospolitej. W czasie II wojny światowej żadne już państwo nie poddawało w wątpliwość bytu państwa polskiego, jednak znów pojawiła się „sprawa polska”. Tym razem chodziło o kształt powojennych granic i zaspokojenie roszczeń terytorialnych i politycznych największego sojusznika Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej – Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. To właśnie od polityki prowadzonej przez Józefa Stalina w największym stopniu uzależniona była wizja i kształt powojennej Polski.
wrzesień 1939 – czerwiec 1941
W dniu radzieckiego ataku, 17 września 1939 roku, przedstawiciel władz polskich z prezydentem Ignacym Mościckim na czele udali się do Rumunii, gdzie zostali niebawem internowani. Prezydent podał się do dymisji i wyznaczył jako swego następcę Władysława Raczkiewicza. 1 października 1939 r. nowy prezydent zaprzysiągł rząd generała Władysława Sikorskiego. W skład gabinetu weszli przedstawiciele przedwojennej opozycji: Polska Partia Socjalistyczna, Stronnictwo Ludowe, Stronnictwo Pracy i Stronnictwo Narodowe. Utworzono także namiastkę parlamentu – Radę Narodową, z Ignacym Paderewskim na czele. Siedzibą rządu był najpierw Paryż, a od listopada 1939 r. Angers. Mianowany naczelnym wodzem Sikorski podjął próbę odbudowy armii, złożonej z Polaków mieszkających we Francji i tych, którym po klęsce wrześniowej udało się opuścić kraj. Rząd francuski wyraził zgodę zarówno na pobyt i działalność na terenie Francji władz polskich oraz na tworzenie armii. Stosunki nowego rządu z Anglią i Francją układały się poprawnie. Zorganizowano oddziały liczące ostatecznie ok. 80 tys. żołnierzy. Prawie cały ten wysiłek w tworzeniu Polskich Sił Zbrojnych został zaprzepaszczony w wyniku klęski Francji w czerwcu 1940 r. Tak szybki upadek Francji był dużym zaskoczeniem, gdyż wszyscy uważali Francję za potęgę militarną. Armia Polska uczestniczyła w obronie Francji m.in. 10 Brygada Kawalerii Pancernej gen. Stanisława Maczka – w Szampanii i Burgundii; 1 Dywizja Grenadierów gen. B. Ducha – w Lotaryngii, 2 Dywizja Strzelców Pieszych – w Alzacji i Jurze. 19 czerwca flota brytyjska przystąpiła do ewakuacji 20,5 tys. żołnierzy polskich z portów francuskich. Po 25 czerwca 1940 r. ewakuacja przybrała charakter tajny. Do Londynu przeniósł się rząd polski.
Anglia, od lata 1940 samotnie walcząca z III Rzeszą, szukała sprzymierzeńców.