Proszę o dokładne przepisanie tekstu na zdjęciu, normalnie, klawiaturą, mechanicznie i dokładnie. Z polskimi znakami. W zamian oferują 40 punktów.
tett93
5 KPH Piorun im. Legionistów roku 1914 Założona w roku 1980 przez org. Adama Kwaśnego, początkowo działa jako drużyna starszoharcerska przy IX LO. Ważnym elementem działalności drużyny w tym wczesnym okresie była opieka nad ostatnimi żyjącymi Legionistami i przekazywanie harcerzom legionowego mitu. Drużynowy „Pioruna- zaangażowany był w posierpniowy ruch odnowy harcerstwa, przewodniczył komisji 49 delegatów starszoharcerskich na zjeździe ZHP w Warszawie. Po wybuchu stanu wojennego jeden z przybocznych, dh Paweł Gac, przypłacił działalność niepodległościową więzieniem (1982). Odtąd najbliższym współpracownikiem Adama Kwaśnego zostaje Paweł Trąbka, pierwszy harcerz i wzór oboźnych „Pioruna". W obliczu nadchodzącego zagrożenia w maju 1981 zostaje przy „Piorunie" powołane Bractwo Ognia. Bractwo skupia harcerzy (i byłych harcerzy) uznanych za godnych strzeżenia piorunowych obrzędów i tajemnic... W przyszłości wielokrotnie Bractwo pomagało drużynie przetrwać trudne chwile. W końcu 1981 drużyna zaczyna działalność na terenie Szk. Podst. nr 33 (Obecnie XVI Gimnazjum), w lutym 1982 organizuje tu bardzo udany zaciąg. Odtąd „Piorun" staje się drużyną młodszoharcerską. wiążąc się trwale ze środowiskiem tej szkoły. Zachował wszakże parę rysów charakterystycznych raczej dla harcerzy starszych. Swoisty styl „piorunowy" wyrażał się w nacisku na trud-ny. puszczański styl bycia, w refleksyjnych raczej niż zabawowych ogniskach. w braku sztucznego dystansu między harcerzami a komendą (przy ogromnej charyzmie drużynowego). W drużynie tej dobrze czuli się zarówno harcerze młodsi, jak i starsi, po roku 1983 stanowiący rosnącą jej część. Z ich czynnym udziałem Adam Kwaśny mógł zrealizować szereg oryginalnych pomysłów, jak np. Lochy Trubadurów - luźne śpiewowiska przy herbacie, czy też wystawiane na obozach przedstawienia i kabarety. Należy wspomnieć imiona twórców „Piorunowej" poezji śpiewanej: Jerzego Łysin-*jego. Matka Chmielowca i wielu dalszych, a przede wszystkim Grzegorza Łuckiego („Wilczka"),
Założona w roku 1980 przez org. Adama Kwaśnego, początkowo działa jako drużyna starszoharcerska przy IX LO. Ważnym elementem działalności drużyny w tym wczesnym okresie była opieka nad ostatnimi żyjącymi Legionistami i przekazywanie harcerzom legionowego mitu. Drużynowy „Pioruna- zaangażowany był w posierpniowy ruch odnowy harcerstwa, przewodniczył komisji 49 delegatów starszoharcerskich na zjeździe ZHP w Warszawie. Po wybuchu stanu wojennego jeden z przybocznych, dh Paweł Gac, przypłacił działalność niepodległościową więzieniem (1982). Odtąd najbliższym współpracownikiem Adama Kwaśnego zostaje Paweł Trąbka, pierwszy harcerz i wzór oboźnych „Pioruna". W obliczu nadchodzącego zagrożenia w maju 1981 zostaje przy „Piorunie" powołane Bractwo Ognia. Bractwo skupia harcerzy (i byłych harcerzy) uznanych za godnych strzeżenia piorunowych obrzędów i tajemnic... W przyszłości wielokrotnie Bractwo pomagało drużynie przetrwać trudne chwile. W końcu 1981 drużyna zaczyna działalność na terenie Szk. Podst. nr 33 (Obecnie XVI Gimnazjum), w lutym 1982 organizuje tu bardzo udany zaciąg. Odtąd „Piorun" staje się drużyną młodszoharcerską. wiążąc się trwale ze środowiskiem tej szkoły. Zachował wszakże parę rysów charakterystycznych raczej dla harcerzy starszych. Swoisty styl „piorunowy" wyrażał się w nacisku na trud-ny. puszczański styl bycia, w refleksyjnych raczej niż zabawowych ogniskach. w braku sztucznego dystansu między harcerzami a komendą (przy ogromnej charyzmie drużynowego). W drużynie tej dobrze czuli się zarówno harcerze młodsi, jak i starsi, po roku 1983 stanowiący rosnącą jej część. Z ich czynnym udziałem Adam Kwaśny mógł zrealizować szereg oryginalnych pomysłów, jak np. Lochy Trubadurów - luźne śpiewowiska przy herbacie, czy też wystawiane na obozach przedstawienia i kabarety. Należy wspomnieć imiona twórców „Piorunowej" poezji śpiewanej: Jerzego Łysin-*jego. Matka Chmielowca i wielu dalszych, a przede wszystkim Grzegorza Łuckiego („Wilczka"),