W równaniu zamiast piszemy , zaś zamiast piszemy . Wtedy dostajemy:
Łączymy składniki w pary i wyłączamy wspólny czynnik przed nawias:
Trzy razy pojawił nam się czynnik , więc również wyłączamy go przed nawias:
Otrzymany trójmian kwadratowy rozkładamy na czynniki przy pomocy delty:
Wobec tego równanie przyjmuje postać: ,
zaś jego rozwiązaniami są:
Zad. 2.
Musimy rozłożyć na czynniki ten wielomian z drugiego nawiasu. W tym celu wykonujemy przekształcenia:
Ogółem więc nasza nierówność wygląda tak:
Wyróżnik tego trójmianu w ostatnim nawiasie jest ujemny. Rysujemy wykres, pamiętając o tym, że liczby 1 i 2 są dwukrotnymi pierwiastkami, więc linia będzie się "odbijać" od osi iksów (patrz załącznik).
Skoro w nierówności mamy zapis , to szukamy tych części wykresu, które leżą POD osią iksów. Takich części wykresu nie ma, zatem zbiór rozwiązań nierówności jest pusty.
W równaniu zamiast piszemy , zaś zamiast piszemy . Wtedy dostajemy:
Łączymy składniki w pary i wyłączamy wspólny czynnik przed nawias:
Trzy razy pojawił nam się czynnik , więc również wyłączamy go przed nawias:
Otrzymany trójmian kwadratowy rozkładamy na czynniki przy pomocy delty:
Wobec tego równanie przyjmuje postać:
,
zaś jego rozwiązaniami są:
Zad. 2.
Musimy rozłożyć na czynniki ten wielomian z drugiego nawiasu. W tym celu wykonujemy przekształcenia:
Ogółem więc nasza nierówność wygląda tak:
Wyróżnik tego trójmianu w ostatnim nawiasie jest ujemny. Rysujemy wykres, pamiętając o tym, że liczby 1 i 2 są dwukrotnymi pierwiastkami, więc linia będzie się "odbijać" od osi iksów (patrz załącznik).
Skoro w nierówności mamy zapis , to szukamy tych części wykresu, które leżą POD osią iksów. Takich części wykresu nie ma, zatem zbiór rozwiązań nierówności jest pusty.
Odp.