Napisz rozprawkę, w której uzasadnisz tezę: „Pieniądze szczęścia nie dają”. Podaj w niej przynajmniej trzy argumenty, które zilustrujesz przykładami z lektury „Opowieść wigilijna” oraz z innych tekstów, a także własnych doświadczeń życiowych. Rozprawkę poprzedź planem, w którym zapiszesz tezę oraz kolejne argumenty. TEZA: Pieniądze szczęścia nie dają ARGUMENTY: 1) - przykład – przykład 2) – przykład 3) – przykład – przykład Przydatne cytaty: · Siostrzeniec Scrooge’a: „Jest mnóstwo rzeczy, które przyniosły mi tak wiele dobrego, choć nie przyniosły mi zysku. Taką rzeczą są właśnie święta Bożego Narodzenia. Oczywiście, jest to czas hołdu i czci dla samego wydarzenia, ale dla mnie te święta to także miły czas dobroci, wybaczania i miłosierdzia. To jedyny taki okres w roku, kiedy mężczyźni i kobiety otwierają swe na co dzień zamknięte serca i traktują ludzi biednych jak przyjaciół, z którymi dzielą jedną podróż do grobu. Nie zaś jak obce stworzenia, które podczas tej właśnie podróży są niepotrzebnym balastem. I dlatego, wuju, choć święta nie przyniosły mi ani jednej sztuki złota czy srebra, jak wierzę, przyniosły mi wiele dobrego i zawsze dobrem dla mnie będą. Dlatego mówię: niech Bóg je błogosławi!” · Rozmowa Scrooge’a o swoim dawnym szefie: „ …duch powiedział: - Cóż, czyż nie jest błahostką wydać kilka ziemskich banknotów, trzy, może cztery? Czy to wystarczy, żeby zasłużyć na pochwałę? - To nie o pieniądze chodzi – powiedział Scrooge, poirytowany uwagą ducha, zupełnie nieświadomie mówiąc jak za młodu. – to nie o to chodzi, duchu. Fezzwig ma moc, by uszczęśliwiać lub unieszczęśliwiać innych, utrudniać nam pracę lub czynić ją przyjemną, zmieniać ją w radość lub w torturę. Taka moc przejawia się w jego słowie i spojrzeniu, rzeczach tak nieznaczących, że ciężko je policzyć i zsumować. I cóż z tego? Szczęście, jakie ofiaruje, jest warte całą fortunę.” · Rozmowa Scrooge’a z narzeczoną: „-…Gdybyś był wolny dzisiaj, jutro, wczoraj, czy mogę wierzyć, że wybrałbyś dziewczynę bez posagu? Ty, który będąc ze mną w poufałości, wszystko przeliczasz na zysk? A gdybyś dał się ponieść dawno zapomnianym emocjom i pojął ją za żonę, czy nie żałowałbyś później tego kroku? Co do tego jestem pewna i dlatego właśnie uwalniam cię. Robię to z miłości do ciebie, jakiego znałam przed laty […] -Duchu! – powiedział Scrooge. – Błagam, już mi nic nie pokazuj. Zabierz mnie do domu. Czemuż sobie upatrzyłeś tak się nade mną znęcać?” · Losy narzeczonej Scrooge’a: „Niewielki pokoik, skromnie urządzony, lecz wygodny […] Radość, wdzięczność i ekstaza. Całej tej atmosfery wprost nie da się opisać. Zmordowane łobuzy jeden po drugim traciły energię i schodkami do góry szły do swoich łóżek. Pan domu siadł teraz z małżonką i córką, która czule go obejmowała, przy kominku. Tym bardziej zaciekawiło Scrooge’a i tym uważniej zaczął obserwować rodzinę. Kiedy starzec pomyślał, że taka istota, równie czarująca, mogłaby być zwać jego ojcem, niczym wiosenny kwiat rozpromieniać nędzną zimę jego życia, oczy napłynęły mu łzami.” · Atmosfera w domu Boba Cratchita: 1. „Wszyscy zebrali się wokół ognia i Bob, mając koło siebie całą rodzinną zastawę szkła, czyli dwa kieliszki i filiżankę z utrąconym uchem, rozlał do nich miksturę. Bob nalewał napój z twarzą tak rozpromienioną, jak gdyby naczynia te były ze szczerego złota. Wsłuchując się w wesołe trzaskanie kasztanów w kominku, Bob zaproponował toast: - Wesołych Świąt nam wszystkim, moi kochani. Niech Bóg nas błogosławi.” 2. „ W całym tym wieczorze wszystko było bardzo naturalne. Cratchitowie nie byli szczególnie urodziwi ani też pięknie odziani. Nosili dziurawe buty i kuse ubrania. Panicz Piotr prawdopodobnie znał też pobliski lombard. Byli jednak szczęśliwi, wdzięczni losowi i zadowoleni ze swego życia. 3. „ - Jest chyba bardzo bogaty? – zagadnęła żona. – Tak coś kiedyś wspomniałeś? – Cóż z tego, moje słoneczko? – odrzekł Fred. – Pieniądze nie dają mu żadnej uciechy. Innym nie pomaga, a i sam z nich prawie nie korzysta.” Proszę o szybką odpowiedź