Porównaj ujęcie sądu ostatecznego w utworze Zbigniewa Herberta ''U wrót doliny'' z fragmentem Apokalipsy św Jana. Proszę o pomoc...!!!!APOKALIPSA ŚW. JANA: I piąty anioł zatrąbił: i ujrzałem gwiazdę, która z nieba spadła na ziemię, i dano jej klucz od studni Czeluści. I otworzyła studnię Czeluści, a dym się uniósł ze studni jak dym z wielkiego pieca, i od dymu studni zaćmiło się słońce i powietrze.(...)Od tych trzech plag została zabita trzecia część ludzi, od ognia, dymu i siarki,(...) I rozgniewały się narody, a nadszedł Twój gniew i pora na umarłych, aby zostali osądzeni, i aby dać zapłatę sługom Twym prorokom i świętym, (...)i aby zniszczyć tych, którzy niszczą ziemię". (...) I ujrzałem umarłych - wielkich i małych - stojących przed tronem, a otwarto księgi. I inną księgę otwarto, która jest księgą życia. I osądzono zmarłych z tego, co w księgach zapisano, według ich czynów. (...)I ujrzałem niebo nowe i ziemię nową, bo pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły, i morza już nie ma. (...)I usłyszałem donośny głos mówiący od tronu: (...)Herbert Zbigniew- U wrót dolinyPo deszczu gwiazdna łące popiołówzebrali się wszyscy pod strażą aniołówz ocalałego wzgórzamożna objąć okiemcałe beczące stado dwunogównaprawdę jest ich niewieludoliczając nawet tych którzy przyjdąz kronik bajek i żywotów świętychale dość tych rozważańprzenieśmy się wzrokiemdo gardła dolinyz którego dobywa się krzykpo świście eksplozjipo świście ciszyten głos bije jak źródło żywej wodyjest to jak nam wyjaśniająkrzyk matek od których odłączają dziecigdyż jak się okazujebędziemy zbawieni pojedynczoaniołowie stróże są bezwzględnii trzeba przyznać mają ciężką robotęona prosi- schowaj mnie w okuw dłoni w ramionachzawsze byliśmy razemnie możesz mnie teraz opuścićkiedy umarłam i potrzebuję czułościstarszy aniołz uśmiechem tłumaczy nieporozumieniestaruszka niesiezwłoki kanarka(wszystkie zwierzęta umarły trochę wcześniej)był taki miły - mówi z płaczemwszystko rozumiałkiedy powiedziałam- głos jej ginie wśród ogólnego wrzaskunawet drwalktórego trudno posądzić o takie rzeczystare zgarbione chłopiskoprzyciska siekierę do piersi- całe życie była mojateraz też będzie mojażywiła mnie tamwyżywi tunikt nie ma prawa- powiada- nie oddamci którzy jak się zdajebez bólu poddali się rozkazomidą spuściwszy głowy na znak pojednaniaale w zaciśniętych pięściach chowająstrzępy listów wstążki włosy uciętei fotografiektóre jak sądzą naiwnienie zostaną im odebranetak to oniwyglądają na momentprzed ostatecznym podziałemna zgrzytających zębamii śpiewających psalmy