Caritas – katolicka organizacja charytatywna działająca w Polsce jak i na świecie. Nadzór nad polskim oddziałem pełni Konferencja Episkopatu Polski.
Historia Caritas w Europie Proces centralizacji katolickiego ruchu dobroczynnego przypada na przełom XIX i XX wieku. Pierwszy Office central des institutiones charitables powstał w 1890 w Paryżu i był dziełem L. Levebre. Jego zadanie było skromne i polegało na utrzymywaniu kontaktu między poszczególnymi dziełami dobroczynnymi oraz popularyzację działalności charytatywnej w społeczeństwie. W Niemczech centralizacja poszła dalej. W 1897 ks. Lorenz Werthmann założył związek dzieł dobroczynnych pod nazwą Caritasverband. Siedzibą centrali stał się Fryburg Bryzgowijski. Za przykładem Niemiec poszła Austria, gdzie w 1900 stworzono Zentralstelle der katholischen Vereine fuer freiwillige Wohltaetigkeit. Z okazji kongresu eucharystycznego w Amsterdamie w 1924 powstał projekt utworzenia międzynarodowej organizacji charytatywnej pod nazwą Caritas Catholica. Zarząd tej organizacji ukonstytuował się na konferencji w Lucernie w 1926, na siedzibę związku wybrano Bazyleę. Polskę reprezentował w nim Związek Poznański w osobach ks. Walentego Dymka i ks. Janiaka. Po II wojnie dyrektor rzymskiego oddzialu pomagal w wyjazdach do Argentyny niemieckich zbrodniarzy wojennych.
Historia Caritas w Polsce. Na ziemiach polskich związki towarzystw dobroczynnych powstały również na przełomie stuleci: w 1895 we Lwowie powstał Związek Katolickich Towarzystw i Zakładów Dobroczynnych, który koordynował pracę stowarzyszeń św. Wincentego a’Paulo oraz innych towarzystw i dzieł charytatywnych. W 1907 ks. Stanisław Adamski wraz z ks. Piotrem Wawrzyniakiem zwołał w Poznaniu zebranie organizacyjne Związku Polsko-Katolickich Towarzystw Dobroczynnych. Poznański Związek Caritas wzorujący się w swej organizacji i formach pracy na niemieckim Caritasverband odegrał pionierską rolę w stosunku do inicjatyw, które po odrodzeniu Polski zostały podjęte we wszystkich diecezjach w Polsce. Na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych prawie we wszystkich diecezjach w Polsce powstały lokalne związki Caritas. W 1937 powstał projekt stworzenia centrali diecezjalnych związków, na przeszkodzie w realizacji tego projektu stanęła II wojna światowa.
Okres 1945 – 1989. Po zakończeniu okupacji diecezjalne związki Caritas reaktywowały swoją działalność. 21 września 1949 Rada Ministrów wydała uchwałę o upaństwowieniu szpitali będących własnością kościelną. Szpitale zostały nieodpłatnie przejęte na własność państwa. 25 stycznia 1950 władze państwowe ustanowiły nowe, komisaryczne zarządy we wszystkich siedzibach związków diecezjalnych. Celem specjalnych komisji było ujawnienie rzekomych nadużyć finansowych i gospodarczych. Centrala ogólnopolskiego związku Caritas otrzymała nowe władze tzw. zarząd przymusowy w osobach: ks. Antoni Lemparty, poseł Frankowski, Andrzej Micewski, ks. Stanisław Skurski, Michał Wojciechowski, Stanisław Roztworowski, Damian Kopaczyński, ks. Ludwik Zalewski.
Działalność charytatywna Kościoła w Polsce została sprowadzona ponownie do poziomu parafii. W 1980 przewodniczącym Komisji Charytatywnej Episkopatu Polski został mianowany biskup Czesław Domin. Z tą chwilą siedziba Komisji znalazła się w Katowicach. W okresie stanu wojennego w Katowicach koordynowano rozdział pomocy materialnej (żywność, ubrania, sprzęt medyczny i lekarstwa) przychodzącej z całego świata. W wielu diecezjach polskich powstały komitety pomocy internowanym.
Caritas Polska jest instytucją charytatywną Konferencji Episkopatu Polski. Została reaktywowana 10 października 1990 roku. Działa w oparciu o ustawę z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła katolickiego. Odwołuje się do tradycji pracy charytatywnej Caritas sprzed 1950. Posiada własną osobowość prawną i działa w oparciu o przepisy prawa kościelnego i państwowego.Od 2004 roku posiada status organizacji pożytku publicznego (nr KRS 0000198645) Caritas Polska koordynuje pracę 44 Caritas diecezjalnych i archidiecezjalnych w Polsce. Współpracuje na arenie międzynarodowej z Caritas Internationalis i Caritas Europa. Udziela pomocy doraźnej i długofalowej, materialnej i finansowej osobom bezrobotnym, bezdomnym, chorym, starszym, dzieciom z rodzin ubogich a także imigrantom i uchodźcom. Caritas udziela również pomocy humanitarnej ofiarom wojen, kataklizmów i nieszczęść naturalnych poza granicami Polski.
Początki działalności
Caritas w Polsce to głównie dystrybucja darów materialnych otrzymywanych z zagranicy. Szybko jednak zmieniła swoją strategię i zajęła się udzielaniem pomocy charytatywnej dzięki środkom pozyskiwanym od ludzi dobrej woli i instytucji. Caritas utworzyła profesjonalne placówki opiekuńczo-wychowawcze: Stacje Opieki Caritas, ośrodki rehabilitacyjne, Zakłady Pielęgnacyjno-Opiekuńcze, Domy Pomocy Społecznej, Warsztaty Terapii Zajęciowej, Domy Samotnej Matki, kuchnie dla ubogich, świetlice dziennego pobytu dla dzieci i osób w podeszłym wieku, itp.
W ciągu swego istnienia, Caritas w Polsce przygotowała i wdrożyła kilka programów ukierunkowanych zarówno na pomoc krajową (organizacja zimowego i letniego wypoczynku dla dzieci z ubogich rodzin, Wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom, Jałmużna Wielkopostna, Kromka Chleba, Program Skrzydła, Okno życia) i zagraniczną (Adopcja na odległość).
W grudniu 2009 Rzecznik Praw Obywatelskich Janusz Kochanowski uhonorował organizację Caritas Polska odznaką "Za Zasługi dla Ochrony Praw Człowieka".
Przykłady działalności z 2009 roku Caritas Polska rozprowadziło 506 944 dużych świec, 2 262 957 małych, 51 062 innych kształtów, Powstało 38 "okien życia" w których pozostawiono 27 dzieci, Caritas Polska prowadzi 170 świetlic socjoterapeutycznych, 472 świetlic parafialnych i 74 inne do których uczęszczało 24 982 wychowanków, Diecezjalne Caritas prowadzą 14 domów samotnej matki, z ich pomocy skorzystało 321 matek i 336 dzieci, Diecezjalne Caritas prowadzą 10 domów dziecka , 8 rodzinnych domów dziecka, w trzech diecezjach działają centra adopcyjno-opiekuńcze, Diecezjalne Caritas prowadzą 16 domów dla ofiar przemocy domowej z których skorzystało 438 kobiet, 470 dzieci oraz 30 mężczyzn, Caritas Polska zorganizowała kolonie letnie dla 48 978 dzieci, dofinansowała wyjazdy wakacyjne i półkolonie dla 49 580 dzieci, Diecezjalne Caritas zorganizowała zimowiska dla 5 185 dzieci i młodzieży oraz półkolonie dla 2996 dzieci w lecie i 1 434 podczas ferii zimowych, Caritas Polska wsparła leczenie i rehabilitację dla 60 dzieci, Caritas w diecezjach pomogła 5 716 dzieciom, Caritas Polska dofinansowało zakup lekarstw i rehabilitacje 10 osobom, Caritas w diecezjach 17 422 osobom chorym, Diecezjalne Caritas prowadzi 201 wypożyczalni sprzętu rehabilitacyjnego z którego skorzystało 12 706 osób, Diecezjalne Caritas prowadzi 34 Domy Pomocy Społecznej z których korzysta 2 314 seniorów, 40 środowiskowych domów opieki dla 1 141 podopiecznych, Diecezjalne Caritas prowadzi ponadto 16 Zakładów Opieki Lekarskiej, 32 poradnie lekarskie, 13 aptek, 5 placówek ambulatoryjnych, 6 placówek dla osób uzależnionych, 63 warsztaty trapi zajęciowej, 10 centrów Integracji Społecznej, 9 Klubów Integracji Społecznej (skupia 2 490 bezrobotnych), 218 diecezjalnych punktów wydawania odzieży (skorzystało 63 588 osób), 106 Jadłodajni (wydających rocznie 2 116 772 ciepłych posiłków), 204 punkty wydawania żywności przy placówkach Caritas, 3 227 parafialne punkty wydawania żywności, Caritas Polska prowadzi 174 Stacje Opieki (pomogło rocznie 324 161 osobom), 9 hospicjów (pomogło rocznie 1 771 osobom), 46 hospicjów domowych (dla 4 571 podopiecznych), 35 schronisk dla bezdomnych (pomogło rocznie 4 372 osobom), 55 noclegowni (z których skorzystało 1 831 osób), 10 ogrzewalni (dla 345 bezdomnych), 51 mieszkań chronionych, 27 łaźni (z których skorzystało 30 715 osób), 1 788 parafialnych punktów wydawania odzieży (skorzystało 99 031 osób), 696 punktów doraźnej pomocy, Na rzecz Caritas pracowało łącznie 102 326 wolontariuszy.
źródło - http://pl.wikipedia.org/wiki/Caritas_(organizacja)
Caritas – katolicka organizacja charytatywna działająca w Polsce jak i na świecie. Nadzór nad polskim oddziałem pełni Konferencja Episkopatu Polski.
Historia Caritas w Europie
Proces centralizacji katolickiego ruchu dobroczynnego przypada na przełom XIX i XX wieku. Pierwszy Office central des institutiones charitables powstał w 1890 w Paryżu i był dziełem L. Levebre. Jego zadanie było skromne i polegało na utrzymywaniu kontaktu między poszczególnymi dziełami dobroczynnymi oraz popularyzację działalności charytatywnej w społeczeństwie. W Niemczech centralizacja poszła dalej. W 1897 ks. Lorenz Werthmann założył związek dzieł dobroczynnych pod nazwą Caritasverband. Siedzibą centrali stał się Fryburg Bryzgowijski. Za przykładem Niemiec poszła Austria, gdzie w 1900 stworzono Zentralstelle der katholischen Vereine fuer freiwillige Wohltaetigkeit. Z okazji kongresu eucharystycznego w Amsterdamie w 1924 powstał projekt utworzenia międzynarodowej organizacji charytatywnej pod nazwą Caritas Catholica. Zarząd tej organizacji ukonstytuował się na konferencji w Lucernie w 1926, na siedzibę związku wybrano Bazyleę. Polskę reprezentował w nim Związek Poznański w osobach ks. Walentego Dymka i ks. Janiaka. Po II wojnie dyrektor rzymskiego oddzialu pomagal w wyjazdach do Argentyny niemieckich zbrodniarzy wojennych.
Historia Caritas w Polsce.
Na ziemiach polskich związki towarzystw dobroczynnych powstały również na przełomie stuleci: w 1895 we Lwowie powstał Związek Katolickich Towarzystw i Zakładów Dobroczynnych, który koordynował pracę stowarzyszeń św. Wincentego a’Paulo oraz innych towarzystw i dzieł charytatywnych. W 1907 ks. Stanisław Adamski wraz z ks. Piotrem Wawrzyniakiem zwołał w Poznaniu zebranie organizacyjne Związku Polsko-Katolickich Towarzystw Dobroczynnych. Poznański Związek Caritas wzorujący się w swej organizacji i formach pracy na niemieckim Caritasverband odegrał pionierską rolę w stosunku do inicjatyw, które po odrodzeniu Polski zostały podjęte we wszystkich diecezjach w Polsce. Na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych prawie we wszystkich diecezjach w Polsce powstały lokalne związki Caritas. W 1937 powstał projekt stworzenia centrali diecezjalnych związków, na przeszkodzie w realizacji tego projektu stanęła II wojna światowa.
Okres 1945 – 1989.
Po zakończeniu okupacji diecezjalne związki Caritas reaktywowały swoją działalność. 21 września 1949 Rada Ministrów wydała uchwałę o upaństwowieniu szpitali będących własnością kościelną. Szpitale zostały nieodpłatnie przejęte na własność państwa. 25 stycznia 1950 władze państwowe ustanowiły nowe, komisaryczne zarządy we wszystkich siedzibach związków diecezjalnych. Celem specjalnych komisji było ujawnienie rzekomych nadużyć finansowych i gospodarczych. Centrala ogólnopolskiego związku Caritas otrzymała nowe władze tzw. zarząd przymusowy w osobach: ks. Antoni Lemparty, poseł Frankowski, Andrzej Micewski, ks. Stanisław Skurski, Michał Wojciechowski, Stanisław Roztworowski, Damian Kopaczyński, ks. Ludwik Zalewski.
Działalność charytatywna Kościoła w Polsce została sprowadzona ponownie do poziomu parafii. W 1980 przewodniczącym Komisji Charytatywnej Episkopatu Polski został mianowany biskup Czesław Domin. Z tą chwilą siedziba Komisji znalazła się w Katowicach. W okresie stanu wojennego w Katowicach koordynowano rozdział pomocy materialnej (żywność, ubrania, sprzęt medyczny i lekarstwa) przychodzącej z całego świata. W wielu diecezjach polskich powstały komitety pomocy internowanym.
Caritas Polska jest instytucją charytatywną Konferencji Episkopatu Polski. Została reaktywowana 10 października 1990 roku. Działa w oparciu o ustawę z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła katolickiego. Odwołuje się do tradycji pracy charytatywnej Caritas sprzed 1950. Posiada własną osobowość prawną i działa w oparciu o przepisy prawa kościelnego i państwowego.Od 2004 roku posiada status organizacji pożytku publicznego (nr KRS 0000198645) Caritas Polska koordynuje pracę 44 Caritas diecezjalnych i archidiecezjalnych w Polsce. Współpracuje na arenie międzynarodowej z Caritas Internationalis i Caritas Europa. Udziela pomocy doraźnej i długofalowej, materialnej i finansowej osobom bezrobotnym, bezdomnym, chorym, starszym, dzieciom z rodzin ubogich a także imigrantom i uchodźcom. Caritas udziela również pomocy humanitarnej ofiarom wojen, kataklizmów i nieszczęść naturalnych poza granicami Polski.
Początki działalności
Caritas w Polsce to głównie dystrybucja darów materialnych otrzymywanych z zagranicy. Szybko jednak zmieniła swoją strategię i zajęła się udzielaniem pomocy charytatywnej dzięki środkom pozyskiwanym od ludzi dobrej woli i instytucji. Caritas utworzyła profesjonalne placówki opiekuńczo-wychowawcze: Stacje Opieki Caritas, ośrodki rehabilitacyjne, Zakłady Pielęgnacyjno-Opiekuńcze, Domy Pomocy Społecznej, Warsztaty Terapii Zajęciowej, Domy Samotnej Matki, kuchnie dla ubogich, świetlice dziennego pobytu dla dzieci i osób w podeszłym wieku, itp.
W ciągu swego istnienia, Caritas w Polsce przygotowała i wdrożyła kilka programów ukierunkowanych zarówno na pomoc krajową (organizacja zimowego i letniego wypoczynku dla dzieci z ubogich rodzin, Wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom, Jałmużna Wielkopostna, Kromka Chleba, Program Skrzydła, Okno życia) i zagraniczną (Adopcja na odległość).
W grudniu 2009 Rzecznik Praw Obywatelskich Janusz Kochanowski uhonorował organizację Caritas Polska odznaką "Za Zasługi dla Ochrony Praw Człowieka".
Przykłady działalności z 2009 roku
Caritas Polska rozprowadziło 506 944 dużych świec, 2 262 957 małych, 51 062 innych kształtów,
Powstało 38 "okien życia" w których pozostawiono 27 dzieci,
Caritas Polska prowadzi 170 świetlic socjoterapeutycznych, 472 świetlic parafialnych i 74 inne do których uczęszczało 24 982 wychowanków,
Diecezjalne Caritas prowadzą 14 domów samotnej matki, z ich pomocy skorzystało 321 matek i 336 dzieci,
Diecezjalne Caritas prowadzą 10 domów dziecka , 8 rodzinnych domów dziecka, w trzech diecezjach działają centra adopcyjno-opiekuńcze,
Diecezjalne Caritas prowadzą 16 domów dla ofiar przemocy domowej z których skorzystało 438 kobiet, 470 dzieci oraz 30 mężczyzn,
Caritas Polska zorganizowała kolonie letnie dla 48 978 dzieci, dofinansowała wyjazdy wakacyjne i półkolonie dla 49 580 dzieci,
Diecezjalne Caritas zorganizowała zimowiska dla 5 185 dzieci i młodzieży oraz półkolonie dla 2996 dzieci w lecie i 1 434 podczas ferii zimowych,
Caritas Polska wsparła leczenie i rehabilitację dla 60 dzieci, Caritas w diecezjach pomogła 5 716 dzieciom,
Caritas Polska dofinansowało zakup lekarstw i rehabilitacje 10 osobom, Caritas w diecezjach 17 422 osobom chorym,
Diecezjalne Caritas prowadzi 201 wypożyczalni sprzętu rehabilitacyjnego z którego skorzystało 12 706 osób,
Diecezjalne Caritas prowadzi 34 Domy Pomocy Społecznej z których korzysta 2 314 seniorów, 40 środowiskowych domów opieki dla 1 141 podopiecznych,
Diecezjalne Caritas prowadzi ponadto 16 Zakładów Opieki Lekarskiej, 32 poradnie lekarskie, 13 aptek, 5 placówek ambulatoryjnych, 6 placówek dla osób uzależnionych, 63 warsztaty trapi zajęciowej, 10 centrów Integracji Społecznej, 9 Klubów Integracji Społecznej (skupia 2 490 bezrobotnych), 218 diecezjalnych punktów wydawania odzieży (skorzystało 63 588 osób), 106 Jadłodajni (wydających rocznie 2 116 772 ciepłych posiłków), 204 punkty wydawania żywności przy placówkach Caritas, 3 227 parafialne punkty wydawania żywności,
Caritas Polska prowadzi 174 Stacje Opieki (pomogło rocznie 324 161 osobom), 9 hospicjów (pomogło rocznie 1 771 osobom), 46 hospicjów domowych (dla 4 571 podopiecznych), 35 schronisk dla bezdomnych (pomogło rocznie 4 372 osobom), 55 noclegowni (z których skorzystało 1 831 osób), 10 ogrzewalni (dla 345 bezdomnych), 51 mieszkań chronionych, 27 łaźni (z których skorzystało 30 715 osób), 1 788 parafialnych punktów wydawania odzieży (skorzystało 99 031 osób), 696 punktów doraźnej pomocy,
Na rzecz Caritas pracowało łącznie 102 326 wolontariuszy.
źródło - http://pl.wikipedia.org/wiki/Caritas_(organizacja)