D: Dzień dobry. Nazywam się Monika Hokenek, czy mogłabym przeprowadzić z panią wywiad? A: Dzień dobry, ależ oczywiście. Proszę pytać. D: Jak się pani nazywa, ile pani ma lat, czym się zajmuje? A: Nazywam się Anna Dymna. Urodziłam się 20 lipca 1951. Pracuję w fundacji, gdzie pomagam innym. D: Dlaczego pomaga pani potrzebującym? A: Kocham pomagać innym. Jest to bezinteresowna pomoc i nigdy nie żądałam nic w zamian. Po prostu to daje mi siłę i to całe moje życie. D: Jaką szkołę pani ukończyła? A: Ukończyłam VII Liceum Ogólnokształcące im. Zofii Nałkowskiej w Krakowie. Jestem absolwentką Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. D: Czy myślała pani kiedyś, aby wyrwać się z szarej z rzeczywistości, zostawić wszystko i wyjechać gdzieś za granicę? A: Nie, nigdy. Nie mogłabym zostawić potrzebujących. Wszystkimi sposobami staram się zbierać pieniądze, aby wspomagać leczenie chorych osób. D: Co pani chciałaby przekazać młodym pokoleniom? A: Pomagajcie innym. Teraz jesteście młodzi, zdrowi, ale nie wiecie co może być za kilka lat. Może to właśnie wy będziecie potrzebować pomocy. Możecie w łatwy sposób uratować komuś życie. Wystarczy że pomożecie komuś w waszej okolicy. D: Dziękuję bardzo za wywiad. Do widzenia. A: Ja również dziękuję, do widzenia.
A - Anna Dymna
D: Dzień dobry. Nazywam się Monika Hokenek, czy mogłabym przeprowadzić z panią wywiad?
A: Dzień dobry, ależ oczywiście. Proszę pytać.
D: Jak się pani nazywa, ile pani ma lat, czym się zajmuje?
A: Nazywam się Anna Dymna. Urodziłam się 20 lipca 1951. Pracuję w fundacji, gdzie pomagam innym.
D: Dlaczego pomaga pani potrzebującym?
A: Kocham pomagać innym. Jest to bezinteresowna pomoc i nigdy nie żądałam nic w zamian. Po prostu to daje mi siłę i to całe moje życie.
D: Jaką szkołę pani ukończyła?
A: Ukończyłam VII Liceum Ogólnokształcące im. Zofii Nałkowskiej w Krakowie. Jestem absolwentką Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie.
D: Czy myślała pani kiedyś, aby wyrwać się z szarej z rzeczywistości, zostawić wszystko i wyjechać gdzieś za granicę?
A: Nie, nigdy. Nie mogłabym zostawić potrzebujących. Wszystkimi sposobami staram się zbierać pieniądze, aby wspomagać leczenie chorych osób.
D: Co pani chciałaby przekazać młodym pokoleniom?
A: Pomagajcie innym. Teraz jesteście młodzi, zdrowi, ale nie wiecie co może być za kilka lat. Może to właśnie wy będziecie potrzebować pomocy. Możecie w łatwy sposób uratować komuś życie. Wystarczy że pomożecie komuś w waszej okolicy.
D: Dziękuję bardzo za wywiad. Do widzenia.
A: Ja również dziękuję, do widzenia.