Gospodarka leśna od dawna miała do czynienia z zakłóceniami cyklu produkcji: masowe pojawianie się szkodników owadzich, często o rozmiarach gwałtownych gradacji, występowanie chorób grzybowych – trwałe i na dużych obszarach, niekiedy masowe oraz szkody klimatyczne i klęski żywiołowe – wiatrołomy, śniegołomy, susze, mrozy. Skutki największej w historii europejskiego leśnictwa gradacji szkodnika, motyla brudnicy mniszki z lat 1978–1984, która objęła około jedną trzecią lasów w Polsce – trwają do dzisiaj. Podobnie groźne było masowe wystąpienie wskaźnicy modrzewianeczki w świerczynach sudeckich i zwójek jodłowych w Górach Świętokrzyskich. Zagrożeniem w 1991 r. były masowo występujące boreczniki, strzygonia choinówka, poproch cetyniak i osnuja gwiaździsta, w uprawach zaś szeliniak i zakorki. Szczególnie groźne w sytuacji zakłóceń procesów ekologicznych są tzw. szkodniki wtórne, owady \"dobijające\" drzewa osłabione (cetyńce, korniki, przypłaszczki), które w dużym stopniu decydują o ilości drzew martwych w lesie (tzw. posusz). W latach 1981–1990 z lasów usunięto ok. 98,8 mln m3 drzew martwych. Stanowi to dziesięciokrotnie więcej niż powinno wynikać z naturalnego procesu wydzielania się posuszu, tzn. zamierania drzew w wyniku konkurencji i różnicowania się struktury drzewostanu.
Gospodarka leśna od dawna miała do czynienia z zakłóceniami cyklu produkcji: masowe pojawianie się szkodników owadzich, często o rozmiarach gwałtownych gradacji, występowanie chorób grzybowych – trwałe i na dużych obszarach, niekiedy masowe oraz szkody klimatyczne i klęski żywiołowe – wiatrołomy, śniegołomy, susze, mrozy.
Skutki największej w historii europejskiego leśnictwa gradacji szkodnika, motyla brudnicy mniszki z lat 1978–1984, która objęła około jedną trzecią lasów w Polsce – trwają do dzisiaj. Podobnie groźne było masowe wystąpienie wskaźnicy modrzewianeczki w świerczynach sudeckich i zwójek jodłowych w Górach Świętokrzyskich. Zagrożeniem w 1991 r. były masowo występujące boreczniki, strzygonia choinówka, poproch cetyniak i osnuja gwiaździsta, w uprawach zaś szeliniak i zakorki. Szczególnie groźne w sytuacji zakłóceń procesów ekologicznych są tzw. szkodniki wtórne, owady \"dobijające\" drzewa osłabione (cetyńce, korniki, przypłaszczki), które w dużym stopniu decydują o ilości drzew martwych w lesie (tzw. posusz). W latach 1981–1990 z lasów usunięto ok. 98,8 mln m3 drzew martwych. Stanowi to dziesięciokrotnie więcej niż powinno wynikać z naturalnego procesu wydzielania się posuszu, tzn. zamierania drzew w wyniku konkurencji i różnicowania się struktury drzewostanu.