Question

Potrzebuje napisać opowiadanie o miłosci.

w naraccji pierwszoosobowej, ma byc fabuła

daje naj

ale jeżeli bedzie skopiowane to zgłaszam

Ps. co najmniej 3 strony A4

Answer 1

Jak na pierwszy dzień szkoły było znacznie ciepło . Słońce grzało bardzo mocno. Siedziałam na ławeczce czekając na uroczyste rozpoczęcie roku . Byłam załamana, że już skończyła się sielanka , siedzenie do późnych godzin nocnych i niekończąca się zabawa z przyjaciółmi . Zaczynała się ostra nauka, w końcu to już gimnazjum . 

Wtem usłyszałam po raz pierwszy dźwięk szkolnego dzwonka.

Za kilka minut swoje przemówienie rozpoczął dyrektor - witając nas, i życząc miłej nauki .

Czułam się nieswojo, nie było ze mną nikogo, kto mógłby mnie wtedy wspierać. Mama jak zwykle się mną nie interesowała, a ojciec ? ojciec zapewne pił piwo pod sklepem. Podejrzewam, że nawet nie wie, że w tym roku zaczęłam gimnazjum . 

I nagle podszedł do mnie jakiś facet ubrany w garnitur . Zrozumiałam wówczas, że musi to być jakiś nauczyciel:

- Witaj, nie widziałem cię nigdy wcześniej tutaj . Musisz chyba iść teraz do pierwszej klasy, czyż nie?

- Tak, jestem od dzisiaj uczniem tego gimnazjum . Troszkę się boję . 

- Nie masz czego . Naprawdę. Nasza szkoła jest bardzo fajnym miejscem . Jak rozmawiałem z uczniami, którzy odeszli teraz z gimnazjum, to twierdzili, że było to miejsce, do którego aż chciało się chodzić...

- Tak pan tylko mówi . Ja wiem swoje. - byłam nieugięta i zostawałam przy swoim zdaniu.

- Zobaczysz wszystko z biegiem dnia się będzie rozwijać, i mam nadzieję w dobrą stronę. Poznasz nowych kolegów i koleżanki, oni ci pomogą .

A teraz przepraszam muszę uciekać. Do zobaczenia .

- Do zobaczenia - odpowiedziałam do nowo poznanego nauczyciela.

Apel trwał jeszcze może z jakieś 40 minut , następnie w celach dobrego rozpoczęcia roku szkolnego, i modlitwy za to, udałam się z całą szkołą do kościoła.

Ten nauczyciel również tam był.

Siedział naprzeciwko mnie, i cały czas się na mnie patrzył.

Jak na moje oko, miał on może z jakieś 26-27 lat. w sumie to nie jest taki stary . I trzeba mu przyznać - urodę to on ma nieziemską.

Minęła godzina w kościele . Wyszliśmy znów do szkoły . Zabraliśmy wszystkie swoje wcześniej pozostawione rzeczy i poszliśmy do domu.

 

Kilka miesięcy później.

 

Już jest grudzień. Nie wiem kiedy zleciało tyle czasu. Jeszcze trochę i znowu wakacje.

Idę na zakupy. Muszę kupić coś do lodówki, bo świeci pustkami .

Ostatnimi czasy moje myśli krążą wiecznie w koło pana Marka ( tak, to ten nauczyciel, z którym rozmawiałam na początku roku . Uczy muzyki). Dzieje się ze mną w ogóle coś niedobrego. Jak jestem koło niego, to czuję, jak serce przyspiesza swój rytm. Robię się wtedy cała czerwona . Jest mi strasznie gorąco . 

Po prostu uwielbiam jego głos . Kocham ten stan, kiedy na mnie się patrzy, a jak się uśmiecha, to już w ogóle . Pilnuję wtedy tylko żeby nie ponieść się zbytnio emocjom, i nie zasłabnąć, chociaż jest naprawdę trudno.

Często zastanawiałam się dlaczego tak mam.

Znalazłam tylko jedną sensowną odpowiedź na postawione pytanie . Po prostu się ... zakochałam . Nie ma innej możliwości.

Ale dlaczego akurat w nim?

Przecież nie mamy szans na bycie razem . 

On ma na pewno jakąś narzeczoną, a może i nawet żonę, a o tym nie wiem.

O Boże ... a może i nawet dziecko.

Dlaczego ja!?
Dlaczego mi to musiało przypaść?

Dlaczego to ja się zakochałam, a nie ktokolwiek inny?

Chyba nigdy nie znajdę odpowiedzi na to pytanie ...