Potrzebuje coś konkretnego na prace kontrolna, min 1 strona możne być troszkę więcej!!!PILNE (Daje naj)
Zad.1 Przystosowania płazińców i nicieni do pasożytnictwa- cykle rozwojowe
joasia003
Pasożytnictwo- forma współżycia organizmów żywych, polegająca na wykorzystywaniu organizmu żywicielskiego przez organizm pasożytniczy, bytujący jego kosztem. Pasożytnictwo jest niekorzystne dla żywiciela i powoduje jego osłabienie bądź chorobę. Organizm żywicielski umożliwia pasożytowi zarówno pobieranie pokarmu, jak i rozród.
Żywiciel- organizm zwierzęcy lub roślinny, na którym (skóra, włosy) lub, w którym bytuje organizm pasożytniczy należący do innego gatunku. Gdy pasożyt zmienia żywiciela w trakcie swojego cyklu rozwojowego, rozróżnia się żywiciela pośredniego (czasem może ich być kilku) i żywiciela ostatecznego, w którym następuje rozmnażanie pasożyta
Pasożyt- organizm zwierzęcy lub roślinny korzystający czasowo lub nieprzerwanie z zasobów wytworzonych przez inny organizm (żywiciela) i przez to doprowadzający do jego osłabienia lub śmierci, np. wirusy, bakterie i grzyby chorobotwórcze, pasożytnicze rośliny i zwierzęta.
Pasożyty dzielimy na:
a) wewnętrzne (endopasożyty) żyją, bądź odbywają cykl życiowy lub choć jedną jego fazę we wnętrzu ciała żywiciela. Umiejscawiają się w komórkach, tkankach i narządach żywiciela. Ich budowa jest ściśle przystosowana do warunków życia wewnątrz ciała żywiciela. Nie maja one przewodu pokarmowego, uwstecznieniu ulęgają narządy ruchu i zmysłów oraz wszelkie przystosowania w budowie pomocne przy zdobywaniu pokarmu. Aby utrzymać się w ciele żywiciela, pasożyt posiada najrozmaitsze narządy w postaci haczyków, czepnych pazurków, przyssawek itp Należą tu m.in.: niektóre pierwotniaki, np. zarodziec (zimnica), przywry, np. przywra żylna, tasiemce, np. bruzdogłowiec szeroki, glisty, np. glista ludzka. b) zewnętrzne (ektopasożyty) żyją kosztem swego żywiciela na powierzchni jego ciała, przytwierdzając się do ciała za pomocą haczyków i przyssawek. Posiadają narządy gębowe przystosowane do wysysania krwi Należą tu m.in. kleszcze, wszy, wszoły, pchły, kanianka, rdza źdźbłowa, huby.
Kiedy pasożyt powoduje chorobę swego żywiciela, również chorobę śmiertelną, nazywa się go patogenez. Przykładem może tu być histoplazmoza człowieka wywoływana przez grzyb. Infekcja następuje wtedy, gdy spory grzyba trafiają do płuc człowieka wraz z wdychanym powietrzem. Wiele patogenów występuje u roślin wywołując tworzenie się charakterystycznych galasów, narośli zbudowanych z przerośniętych tkanek liścia lub łodygi. Galasy tworzą się wokół różnych chorobotwórczych grzybów i bakterii, jak również wokół schronisk budowanych w tkankach rośliny przez takie owady, jak galasówki. Choć infekcje, które wywołują galasy, nie stają się na ogół przyczyną śmierci rośliny, to jednak powodują osłabienie, wolniejsze przyrosty oraz większą podatność na inne patogeny. Wiele pasożytów nie wywołuje żadnych objawów chorobowych. Nawet tak wielkie pasożyty, jak tasiemiec nieuzbrojony, nie musi powodować żadnej choroby człowieka, który staje się jego żywicielem w wyniku zjedzenia surowego mięsa żywiciela pośredniego (wieprzowiny) zainfekowanego larwami tego tasiemca. Choć obecność tasiemca nieuzbrojonego niekiedy może powodować złe samopoczucie, a nawet prowadzić do anemii, to jednak u większości zarażonych nim ludzi nie wywołuje żadnych symptomów.
Organizm żywicielski umożliwia pasożytowi zarówno pobieranie pokarmu, jak i rozród.
Żywiciel- organizm zwierzęcy lub roślinny, na którym (skóra, włosy) lub, w którym bytuje organizm pasożytniczy należący do innego gatunku. Gdy pasożyt zmienia żywiciela w trakcie swojego cyklu rozwojowego, rozróżnia się żywiciela pośredniego (czasem może ich być kilku) i żywiciela ostatecznego, w którym następuje rozmnażanie pasożyta
Pasożyt- organizm zwierzęcy lub roślinny korzystający czasowo lub nieprzerwanie z zasobów wytworzonych przez inny organizm (żywiciela) i przez to doprowadzający do jego osłabienia lub śmierci, np. wirusy, bakterie i grzyby chorobotwórcze, pasożytnicze rośliny i zwierzęta.
Pasożyty dzielimy na:
a) wewnętrzne (endopasożyty) żyją, bądź odbywają cykl życiowy lub choć jedną jego fazę we wnętrzu ciała żywiciela. Umiejscawiają się w komórkach, tkankach i narządach żywiciela. Ich budowa jest ściśle przystosowana do warunków życia wewnątrz ciała żywiciela. Nie maja one przewodu pokarmowego, uwstecznieniu ulęgają narządy ruchu i zmysłów oraz wszelkie przystosowania w budowie pomocne przy zdobywaniu pokarmu. Aby utrzymać się w ciele żywiciela, pasożyt posiada najrozmaitsze narządy w postaci haczyków, czepnych pazurków, przyssawek itp Należą tu m.in.: niektóre pierwotniaki, np. zarodziec (zimnica), przywry, np. przywra żylna, tasiemce, np. bruzdogłowiec szeroki, glisty, np. glista ludzka.
b) zewnętrzne (ektopasożyty) żyją kosztem swego żywiciela na powierzchni jego ciała, przytwierdzając się do ciała za pomocą haczyków i przyssawek. Posiadają narządy gębowe przystosowane do wysysania krwi Należą tu m.in. kleszcze, wszy, wszoły, pchły, kanianka, rdza źdźbłowa, huby.
Kiedy pasożyt powoduje chorobę swego żywiciela, również chorobę śmiertelną, nazywa się go patogenez. Przykładem może tu być histoplazmoza człowieka wywoływana przez grzyb. Infekcja następuje wtedy, gdy spory grzyba trafiają do płuc człowieka wraz z wdychanym powietrzem.
Wiele patogenów występuje u roślin wywołując tworzenie się charakterystycznych galasów, narośli zbudowanych z przerośniętych tkanek liścia lub łodygi. Galasy tworzą się wokół różnych chorobotwórczych grzybów i bakterii, jak również wokół schronisk budowanych w tkankach rośliny przez takie owady, jak galasówki.
Choć infekcje, które wywołują galasy, nie stają się na ogół przyczyną śmierci rośliny, to jednak powodują osłabienie, wolniejsze przyrosty oraz większą podatność na inne patogeny.
Wiele pasożytów nie wywołuje żadnych objawów chorobowych. Nawet tak wielkie pasożyty, jak tasiemiec nieuzbrojony, nie musi powodować żadnej choroby człowieka, który staje się jego żywicielem w wyniku zjedzenia surowego mięsa żywiciela pośredniego (wieprzowiny) zainfekowanego larwami tego tasiemca.
Choć obecność tasiemca nieuzbrojonego niekiedy może powodować złe samopoczucie, a nawet prowadzić do anemii, to jednak u większości zarażonych nim ludzi nie wywołuje żadnych symptomów.