Dla starożytnych Greków świat krył w sobie liczne tajemnice. Istniało wiele zjawisk, których nie potrafili racjonalnie wytłumaczyć. Jednocześnie chcieli je "oswoić", by wydały się mniej przerażające. Nie wiedzieli na przykład, dlaczego wybuchają wulkany, co wywołuje wielkie sztormy na morzu, jak to się dzieje, że zmieniają się pory roku.
Z tego powodu tworzono mity, w których niejasne zjawiska tłumaczono w sposób irracjonalny, fantastyczny. Na tym właśnie polegało myślenie mityczne.
I tak wędrówkę słońca po niebie wyjaśniał mit o Heliosie - bogu słońca, który codziennie rano zasiada w swoim ognistym rydwanie i przemierza nieboskłon. Fakt, że niebo wisi nad ziemią nieruchomo i na nią nie spada wyjaśniał mit o Atlasie - potężnym tytanie, który trzyma na swoich barkach sklepienie niebieskie. Mit o Demeter, bogini wegetacji, płodności i urodzaju, wyjaśniał zjawisko zmiany pór roku. Bogini miała ukochaną córkę jedynaczkę, Korę. Strzegła jej pilnie, ale zakochał się w niej Hades, władca krainy zmarłych, i korzystając z niedoświadczenia młodziutkiej dziewczyny zdołał ją uprowadzić do Tartaru. Demeter oszalała z rozpaczy. Obeszła całą ziemię szukając swojego dziecka. W końcu przeklęła ziemię, która przestała rodzić i wraz z nią pogrążyła się w żałobie. Ostatecznie Zeus wydał taki wyrok, żeby pól roku Kora przebywała z matką, a drugie pół, jako Persefona, była żoną Hadesa. W czasie, kiedy Kora jest z Demeter, na ziemi panują wiosna i lato - to czas pieśni, radości, słonecznego ciepła, upojenia. Z kolei jesienią i zimą cała ziemia opłakuje odejście Kory do królestwa podziemi.
Mam nadzieję , że pomogłem. Jak by co to wszystko przepisałem z książki.
Dla starożytnych Greków świat krył w sobie liczne tajemnice. Istniało wiele zjawisk, których nie potrafili racjonalnie wytłumaczyć. Jednocześnie chcieli je "oswoić", by wydały się mniej przerażające. Nie wiedzieli na przykład, dlaczego wybuchają wulkany, co wywołuje wielkie sztormy na morzu, jak to się dzieje, że zmieniają się pory roku.
Z tego powodu tworzono mity, w których niejasne zjawiska tłumaczono w sposób irracjonalny, fantastyczny. Na tym właśnie polegało myślenie mityczne.
I tak wędrówkę słońca po niebie wyjaśniał mit o Heliosie - bogu słońca, który codziennie rano zasiada w swoim ognistym rydwanie i przemierza nieboskłon. Fakt, że niebo wisi nad ziemią nieruchomo i na nią nie spada wyjaśniał mit o Atlasie - potężnym tytanie, który trzyma na swoich barkach sklepienie niebieskie. Mit o Demeter, bogini wegetacji, płodności i urodzaju, wyjaśniał zjawisko zmiany pór roku. Bogini miała ukochaną córkę jedynaczkę, Korę. Strzegła jej pilnie, ale zakochał się w niej Hades, władca krainy zmarłych, i korzystając z niedoświadczenia młodziutkiej dziewczyny zdołał ją uprowadzić do Tartaru. Demeter oszalała z rozpaczy. Obeszła całą ziemię szukając swojego dziecka. W końcu przeklęła ziemię, która przestała rodzić i wraz z nią pogrążyła się w żałobie. Ostatecznie Zeus wydał taki wyrok, żeby pól roku Kora przebywała z matką, a drugie pół, jako Persefona, była żoną Hadesa. W czasie, kiedy Kora jest z Demeter, na ziemi panują wiosna i lato - to czas pieśni, radości, słonecznego ciepła, upojenia. Z kolei jesienią i zimą cała ziemia opłakuje odejście Kory do królestwa podziemi.
Mam nadzieję , że pomogłem. Jak by co to wszystko przepisałem z książki.