Potrzebuję b. dobra prace na temat Islamu. Prosze nie brac z wikipedii. Najlepiej byłoby jakby ta praca była od poczatku powstania Islamu do czasow wspolczesnych. Daje Naj...z gory dzieki
More Questions From This User See All
2.salat-modlitwę odmawianą pięć razy dziennie w ciągu dnia z twarzą zwróconą do Mekki
3.zakat-obowiązkowe dawanie jałmużny
4.saum-poszczenie od świtu do zachodu słońca w ramadanie(9miesiąc roku księżycowego)5.hadżdż-pielgrzymka do Mekki,którą należy odbyć przynajmniej raz w życiu.
Istnieją dwa odłamy:szyici i sunnici.
W 622roku Mahomet musiał uciekać z Mekki,udał się do Medyny gdzie zaczął rozszerzać swoją religię na plemiona arabskie od tego momentu liczą czas po dzisiaj.Po śmierci Mahometa w 632 roku jego następcy kalifowie objęli władzę religijną i świecką.Islam rozszerzył się na nowe terytoria na wschodzie aż do Indii, na zachodzie na Afrykę,na północy przez Gibraltar na Półwysep Iberyjski.Rozszerzenie islamu za pomocą wojen przyniosło pożądane skutki większości krajów podbitych przez Arabów .W szybkim czasie przyswoili sobie osiągnięcia innych narodów.W XIX wieku w świecie islamu pojawiły się nowe prądy reformatorskie,które zmierzały do radykalnej reformy religii co doprowadziło do nowych heretyckich kierunków.W Egipcie została założona islamska organizacja religijna i społeczno-polityczna"Bracia Muzułmańscy"ich motto brzmi:Allah jest naszym celem,prorok naszym przywódcą ,Koran naszym prawem,Dzihad naszą ścieżką,śmierć na ścieżce Boga jest naszą nadzieją.Bractwo znalazło podatny grunt w innych krajach muzułmańskich.Obecnie istnieje w około 70 krajach świata.Niestety ich status różny jest od oficjalnego,mają swoich przedstawicieli w parlamentach,oraz tworzone są nielegalne bojówki terrorystyczne.
Islam był z początku religią arabów, jednak w znacznym tempie rozprzestrzenił się na inne narody. Celem tej religii było zjednoczenie ludów arabskich w jedną, wielką arabską rodzinę muzłumańską. Religia ta jednak szybko rozprzestrzeniła się na cały świat, obecnie ma ok. 1,2mld wyznawców.
Ostatnim prorokiem islamu był Mahomet, a ostatnia księgą – Koran. Przed Mahometem było jednak wielu innych proroków między innymi Adam, Abraham, Mojżesz czy Jezus. Jednak to zawarte w Koranie prawdy stanowią ostateczne i niezmienne przesłanie do ludzi.
Właściwym symbolem tej religii jest szarada wypisana czarnymi literami na białym tle lub na odwrót. Jednak znacznie częściej jako symbol islamu traktuje się jako półksiężyc, choć z historycznego punktu widzenia jest on tylko symbolem kalifatu.
Twórca islamu – Mahomet – urodził się w 570r. a zmarł w 632r. religii chrześcijańskiej. Miejscem jego urodzin była Mekka, a jego pracą – handel. Przynajmniej do czasu gdy zaczął twierdzić że podczas kontemplacji doznał wizji i zaczął głosić zasady nowej religii. Przeciwnicy zmusili go jednak do ucieczki z Mekki do Medyny. Datą tej ucieczki zwanej hidżrą jest 622r chrześcijański, jednak w religii islamu jest to rok pierwszy. Od tego wydarzenia zaczęto liczyć nowe lata islamskiego kalendarza.
Liczba zwolenników Mahometa rosła bardzo szybko, ludzie zgromadzeni w Medynie rozpoczęli podboje, podporządkowując prorokowi kolejne arabskie plemiona. Pod koniec życia proroka w jego posiadaniu znalazła się Mekka i większość półwyspu arabskiego. Po jego śmierci jego miejsce zajął jego teść – Abu Bakr – który został kalifem, czyli następca zastępcy proroka. Religia islamska wyzwoliła w Arabach wielką energię i ekspansywność. W ciągu następnych dziesięcioleci VII i VIII w. zajęli oni wielkie ziemia na bliskim wschodzie – Palestynę i Syrię, w Afryce – całą północną część kontynętu od Egiptu po Maghreb, na bliskim wschodzie i w Azji środkowej – tereny dawnej Mezopotamii, Persji Turkiestanu a także granice Indii. Oblegali nawet Konstantynopol, ale nie udało im się go zdobyć. Prowadzili ekspansję nie tylko na wschodzie ale również na zachodzie i tam podbili Półwysep iberyjski. Przegrali jednak w bitwie pod Poitiers z frankami. W VIII i IX przejściowo zajęli Sycylię, Sardynię a także atakowali półwysep apeniński.
Podczas panowania pierwszych kalifów ukształtowały się zasady polityczne i religijne funkcjonowania wspólnoty muzułmańskiej i państwa arabskiego. W 653 spisano słowne nauki Mahometa w Koranie. Zaczęto też spisywać prawa na wzorze postępowania Mahometa.
Za czasów kalifatu rodów Umajjadów arabowie stworzyli państwo o charakterze imperialnym. Stolicą kalifatu był wtedy Damaszek. Mieszkali tam liczne ludy mówiące wieloma językami, lecz każdy powinien znać arabski, gdyż świętej księgi nie można było tłumaczyć na inne języki. PO wygranych bitwach arabowie nie niszczyli cywilizacji podbitych terenów jednak ludzie nie będący muzułmaninami byli obciążeni dodatkowym podatkiem. Ponadto ludzie wyznający politeizm nie byli tolerowani. Monoteizm był jako tako tolerowany w Kalifacie. W 750 Umajjadzi zostali obaleni i kalifat przejął ród Abbasydów. Dynastia ta panowała do połowy XIII w. Abbasydzi usprawnili zarządzanie państwem, wprowadzili urząd zwierzchnika rządu – wezyra. Poszczególnymi częściami kalifatu zarządzali dostojnicy noszący tytuł emira. Stolicą Abbasydów został Bagdad. Cywilizacja islamu osiągnęła szczyt rozwoju między X a XII w. wyprzedzała wtedy znacznie cywilizację chrześcijańskiej Europy. Jednak już w X w. nastąpiło polityczne osłabienie kalifatu Abbasydów – wyodrębnił się umajjadzki kalifat Kordowy. Następnie kalifami ogłosili się władcy Egiptu. Naruszona została polityczna jedność świata muzułmańskiego. Wyodrębniły się osobne państwa. Trwawły w tym czasie także wyprawy krzyżowe. Mimo że oblężenie Jerozolimy zostało odparte koszt tego był naprawdę wysoki. Ostatecznie kalifat Abbasydów został zniszczony przez najazd Mongołów. Jednakże w XIV-XV w. muzułmańskie podboje wznowili Turcy osmańscy. Po II wojnie światowej ważnym czynnikiem w polityce bliskowschodniej stał się konflikt żydowsko-arabski. Żydzi żyli w rozproszeniu wśród innych narodów, ale wyróżniali się znacznie swoja religia na tle innych ludzi. Dopiero w XIX w. syjonizm doprowadził ich do stworzenia w Palestynie państwa żydowskiego. Od końca XIX stulecia rozpoczęła się na tym obszarze akcja osadnicza Żydów, która w znaczący sposób zmieniła sytuację narodowościową Palestyny. W 1947 po holokauście ONZ zadecydowało o stworzeniu państwa Izraela. Postanowienie to jednak świat arabski odrzucił. Natychmiast wybuchła wojna żydowsko arabska, wygrana przez izraelitów, podobnie jak kolejne izraelskie konflikty z sąsiadami. Walki w 1948 skutkowały odpływem arabów z terenów żydowskich. Dało to początek tak zwanemu problemowi palestyńskiemu. Od 1987 na tzw. ziemiach palestyńskich trwają gwałtowne wystąpienia ludności arabskiej, tzw. intifada. Reprezentantem Palestyńczyków stała się Organizacja Wyzwolenia Palestyny. W 1994 doszło do porozumienia między Izraelem a Palestyńczykami w kwestii ustanowienia tzw. Autonomii Palestyńskiej. Na jej czele stanął twórca i przywódca OWP – Jaser Arafat. Wbrew nadziejom nie zakończyło to konfliktu, który od 2001 rozgorzał na nowo.
Według danych z 2008 roku, liczba muzułmanów na świecie jest o 2% większa od liczby katolików.