Question

Potrzebny jest mi krótka historia tuby(instrument dęty, blaszany) może być z internetu.. tak ok 4-5 zdań. ; p

Answer 1

Tuba – instrument dęty blaszany z grupy aerofonów ustnikowych.

Największy i o najniższym stroju spośród tej rodziny instrumentów. Standardowa skala instrumentu (zakres dźwięków muzycznych) od do d1. Doświadczony instrumentalista potrafi uzyskać dźwięki od do g1.

Tuba składa się z długiej rury rozpoczynającej się ustnikiem, wielokrotnie zwiniętej, rozszerzającej się stożkowo i zakończonej czarą głosową. W zależności od szeregu alikwotów wyróżniamy tuby basowe w stroju es i f oraz kontrabasowe w stroju b i c. Do współczesnej rodziny tub zaliczamy także eufonium, zwane niekiedy tubą barytonową lub tenorową.

Answer 2

Tuba – instrument dęty blaszany z grupy aerofonów ustnikowych.

Największy i o najniższym stroju spośród tej rodziny instrumentów. Standardowa skala instrumentu (zakres dźwięków muzycznych) od do d1. Doświadczony instrumentalista potrafi uzyskać dźwięki od do g1.

Tuba składa się z długiej rury rozpoczynającej się ustnikiem, wielokrotnie zwiniętej, rozszerzającej się stożkowo i zakończonej czarą głosową. W zależności od szeregu alikwotów wyróżniamy tuby basowe w stroju es i f oraz kontrabasowe w stroju b i c. Do współczesnej rodziny tub zaliczamy także eufonium, zwane niekiedy tubą barytonową lub tenorową. CIEKAWOSTKA :)

Zazwyczaj tuby zwijane są w kształcie elipsy z czarą umieszczoną po lewej stronie grającego z systemem tłokowym lub zaworami obrotowymi. Pełną skalę chromatyczną uzyskuje się, naciskając odpowiednie wentyle i obniżając w ten sposób tony alikwotowe. Tuba basowa lub kontrabasowa o kształcie zaokrąglonym owijającym grającego zwana jest helikonem. Amerykańską odmianą helikonu jest instrument z dużym dźwięcznikiem, znajdującym się nad głową grającego. Skonstruowany został w 1898 r. według pomysłu kapelmistrza i kompozytora Johana Philippa Sousa i stąd nazwany suzafonem.

Tuba wagnerowska nie należy do rodziny tub. Ryszard Wagner, któremu w tetralogii Pierścień Nibelunga (wykonanej po raz pierwszy w 1876 roku) potrzebne było uroczyste, nieznanej dotąd jakości brzmienie – zasugerował zbudowanie instrumentu pośredniego pomiędzy rogiem a tubą. Instrument ten posiadał kształt tuby – lejkowaty ustnik – podobny do stosowanego w rogu i cztery wentyle przeznaczone do obsługiwania lewą ręką, ponieważ na tych tubach grali waltorniści.