Potrzebne na jutro. Proszę o napisanie rozprawki na temat podany w załączniku. Nie chcę, aby ktoś np. z mojej klasy spisał to stąd :D, więc proszę o dodanie tego jako załącznik, link itp.
IzabelaThee
Masz w załączniku :) Jeśli nie dasz mi naj, to będę zła :)
Wiem, że miało byc w załączniku, bardzo przepraszam, mało czasu, szukac mi sie tego nie chce i mam tylko worda i nie odpala się to tu.. więc dam ci to tu, przykro mi, ale mam nadzeję ze pomogłam. :)
W poniższej rozprawce chciałabym uzasadnic słowa „życie jest jedynie przelotnym cieniem, żałosnym aktorem”, moim zdaniem to prawda i chciałabym uzasadnic to w poniższych argumentach. Odwołując się do „Romea i Julii” W. Szekspira, chciałabym stwierdzic, że ich rodziny były pokłócone. Nie odzywały się do siebie i były wrogo nastawione. Myśląc o tym, czy życie jest przelotnym cieniem, zastanawiamy się dlaczego. Dlaczego tak jest? W powieści „Romeo i Julia” występuje miłośc on najmłodszych lat. Romeo był chłopcem, który zachowywał się jak niedojrzały nastolatek, a Julia była typową dziewczynką, która słuchała się wyłącznie mamy. Ona miała zawsze rację, była gotowa na to by wyjśc za mąż bez miłości. Dopóki nie poznała Romea. Gdy Julię pochłonęła miłośc i pożądanie do ukochanego miała czternaście lat. To nawet nie połowa życia. A już była gotowa oddac za niego życie. Wiedziała, że tylko z nim chce być. Julia i Romeo byli aktorami w swoim życiu, mimo że mówi się o nich i się o nich pamięta byli tylko chwilą, aktorami o których można teraz opowiadac i pisac, a przecież byli normalnymi ludźmi, którzy dla miłości byli w stanie poświęcic wszystko, nawet życie. Drugim argumentem jak dla mnie jest książka pt. „Makbet” W. Szekspira, która opowiada o człowieku, który usłyszał od trzech wiedźm, że zostanie królem. Aby zmusic los do takiego obratu sprawy, sam zabił władcę za namową żony. Życie to tylko chwila, która trwa. Makbet był marionetką własnego umysłu, może sam o tym nie wiedział, ale chęc władzy i osiągnięcia celu była tak potężna, że był gotów do mordowania, byle tylko dojsc do swojego celu. Był aktorem we własnym życiu. Czasem niektórzy pokazują jak życ by było dobrze, a książka Makbet przedstawia życia z najprostszej perspektywy, trzeba robic wszystko łatwo i jak najprościej. Jego Zycie tak naprawdę trwało tylko chwilę, było cieniem, tak jak nasze teraz, był aktorem swojego życia, głównym bohaterem nieszczęśliwego losu. Chciałabym odwołac się również do lektury pt „Stary człowiek i morze „ E.CH. pomimo tego, że nazywali go pechowcem, który pływał po morzu nie mogąc złowic ani jednej ryby, ruszał cały czas w morze i łowił. Miał nadzieję, że ludzie przestaną go tak nazywac. Pewno dnia wyruszył w morze i złowił wielką rybę z którą męczył się długi okres czasu. Gdy wrócił, została tylko głowa ryby, ale ludzie i tak docenili to, że złowił taką potężną rybę. Nie nazywali go już pechowcem, był normalnym człowiekiem. Osiągnął to czego chciał. Życie jest cieniem, po nas będą inni i potem też inni. Dokonajmy czegoś, aby ludzie nas zapamiętali, ponieważ kiedyś nie będzie o nas nikt pamiętał. W powyższych argumentach przedstawione były trzy utwory, które pokazują, że jesteśmy aktorami naszego życia. Robimy to co podpowie nam rozsądek. Myślimy, że wszystkim kierujemy, a tak naprawdę to było zaplanowane już dawno co zrobimy i kogo spotkamy tylko od nas zależy jak to zagramy.
Wiem, że miało byc w załączniku, bardzo przepraszam, mało czasu, szukac mi sie tego nie chce i mam tylko worda i nie odpala się to tu.. więc dam ci to tu, przykro mi, ale mam nadzeję ze pomogłam. :)
W poniższej rozprawce chciałabym uzasadnic słowa „życie jest jedynie przelotnym cieniem, żałosnym aktorem”, moim zdaniem to prawda i chciałabym uzasadnic to w poniższych argumentach.
Odwołując się do „Romea i Julii” W. Szekspira, chciałabym stwierdzic, że ich rodziny były pokłócone. Nie odzywały się do siebie i były wrogo nastawione. Myśląc o tym, czy życie jest przelotnym cieniem, zastanawiamy się dlaczego. Dlaczego tak jest? W powieści „Romeo i Julia” występuje miłośc on najmłodszych lat. Romeo był chłopcem, który zachowywał się jak niedojrzały nastolatek, a Julia była typową dziewczynką, która słuchała się wyłącznie mamy. Ona miała zawsze rację, była gotowa na to by wyjśc za mąż bez miłości. Dopóki nie poznała Romea. Gdy Julię pochłonęła miłośc i pożądanie do ukochanego miała czternaście lat. To nawet nie połowa życia. A już była gotowa oddac za niego życie. Wiedziała, że tylko z nim chce być. Julia i Romeo byli aktorami w swoim życiu, mimo że mówi się o nich i się o nich pamięta byli tylko chwilą, aktorami o których można teraz opowiadac i pisac, a przecież byli normalnymi ludźmi, którzy dla miłości byli w stanie poświęcic wszystko, nawet życie.
Drugim argumentem jak dla mnie jest książka pt. „Makbet” W. Szekspira, która opowiada o człowieku, który usłyszał od trzech wiedźm, że zostanie królem. Aby zmusic los do takiego obratu sprawy, sam zabił władcę za namową żony. Życie to tylko chwila, która trwa. Makbet był marionetką własnego umysłu, może sam o tym nie wiedział, ale chęc władzy i osiągnięcia celu była tak potężna, że był gotów do mordowania, byle tylko dojsc do swojego celu. Był aktorem we własnym życiu. Czasem niektórzy pokazują jak życ by było dobrze, a książka Makbet przedstawia życia z najprostszej perspektywy, trzeba robic wszystko łatwo i jak najprościej. Jego Zycie tak naprawdę trwało tylko chwilę, było cieniem, tak jak nasze teraz, był aktorem swojego życia, głównym bohaterem nieszczęśliwego losu.
Chciałabym odwołac się również do lektury pt „Stary człowiek i morze „ E.CH. pomimo tego, że nazywali go pechowcem, który pływał po morzu nie mogąc złowic ani jednej ryby, ruszał cały czas w morze i łowił. Miał nadzieję, że ludzie przestaną go tak nazywac. Pewno dnia wyruszył w morze i złowił wielką rybę z którą męczył się długi okres czasu. Gdy wrócił, została tylko głowa ryby, ale ludzie i tak docenili to, że złowił taką potężną rybę. Nie nazywali go już pechowcem, był normalnym człowiekiem. Osiągnął to czego chciał.
Życie jest cieniem, po nas będą inni i potem też inni. Dokonajmy czegoś, aby ludzie nas zapamiętali, ponieważ kiedyś nie będzie o nas nikt pamiętał. W powyższych argumentach przedstawione były trzy utwory, które pokazują, że jesteśmy aktorami naszego życia. Robimy to co podpowie nam rozsądek. Myślimy, że wszystkim kierujemy, a tak naprawdę to było zaplanowane już dawno co zrobimy i kogo spotkamy tylko od nas zależy jak to zagramy.