Bohaterowie antyczni są postaciami historycznymi, żyjącymi tysiące lat przed nami, bądź postaciami wymyślonymi przez ludzi wówczas żyjących. Nie możemy, że współczesny im świat wyglądał zupełnie inaczej niż świat, który my znamy i w którym żyjemy.
Te trzy cechy: odwaga, ambicja, zwątpienie przez cały czas targają Makbetem. Szekspir ukazał poprzez tę postać, jak straszne skutki dla człowieka o słabym charakterze mogą mieć przerost ambicji i poczucie winy.
Pomimo tego, że Makbet jest wielkim wojownikiem, to nie potrafi poradzić sobie z psychicznymi konsekwencjami popełnienia zbrodni.
Porównajmy to na konkretnych przykładach. Bohaterem antycznym jest król Edyp, a szekspirowskim - Makbet.
Makbet:
- żona wykorzystała jego ambicję i słabości i namówiła go do popełnienie zbrodni. Mimo tego, że Makbet miał mnóstwo wątpliwości. Wygórowana ambicja wygrała.
- wszystkie wydarzenia tak się skumulowały, jedno po drugim, nastąpiło tak dużo konsekwencji popełnienia tego czynu, że Makbet znalazł się w sytuacji bez wyjścia. Nie czuł się ustysfakcjonowany z pozycji jaką zajął bo śmierci Dunkana.
- bohater działa z własnej woli i świadomie
- staje się jednostką osamotnioną i odosobnioną
- ma świadomość tego, że jego czyny są niemorlane i że nie da się cofnąć tego co zrobił
Król Edyp:
- działało na niego fatum, przeznaczenie, nie miał wpływu na wydarzenia
- nie był swiadomy tego, że popełnia zbrodnię
- Edyp kieruje się szlachetnymi pobudkami
- ironia tragiczna
- staje się winowajcą i ofiarą
Podsumowanie: Tragizm Makbeta polega na tym, że jego wygórowana ambicja, żądza władzy i słabość, doprowadziły do popełnienia zbrodni. Bohater działa z własnej woli i ma świadomość, że to co robi jest niemoralne i nieodwracalne. Pod tym względem rózni się od tragizmu Edypa. Tym królem rządziło fatum, przeznaczenie, a on sam nie był niczego świadomy. Stał sie jednocześnie winowajcą i ofiarą. Zarówno Makbet jak i król Edyp ponieśli klęskę i stali się osamotnieni. Makbet poniósł sprawiedliwą karę, natomiast król Edyp nie.
Bohaterowie antyczni są postaciami historycznymi, żyjącymi tysiące lat przed nami, bądź postaciami wymyślonymi przez ludzi wówczas żyjących. Nie możemy, że współczesny im świat wyglądał zupełnie inaczej niż świat, który my znamy i w którym żyjemy.
Te trzy cechy: odwaga, ambicja, zwątpienie przez cały czas targają Makbetem. Szekspir ukazał poprzez tę postać, jak straszne skutki dla człowieka o słabym charakterze mogą mieć przerost ambicji i poczucie winy.
Pomimo tego, że Makbet jest wielkim wojownikiem, to nie potrafi poradzić sobie z psychicznymi konsekwencjami popełnienia zbrodni.
Porównajmy to na konkretnych przykładach. Bohaterem antycznym jest król Edyp, a szekspirowskim - Makbet.
Makbet:
- żona wykorzystała jego ambicję i słabości i namówiła go do popełnienie zbrodni. Mimo tego, że Makbet miał mnóstwo wątpliwości. Wygórowana ambicja wygrała.
- wszystkie wydarzenia tak się skumulowały, jedno po drugim, nastąpiło tak dużo konsekwencji popełnienia tego czynu, że Makbet znalazł się w sytuacji bez wyjścia. Nie czuł się ustysfakcjonowany z pozycji jaką zajął bo śmierci Dunkana.
- bohater działa z własnej woli i świadomie
- staje się jednostką osamotnioną i odosobnioną
- ma świadomość tego, że jego czyny są niemorlane i że nie da się cofnąć tego co zrobił
Król Edyp:
- działało na niego fatum, przeznaczenie, nie miał wpływu na wydarzenia
- nie był swiadomy tego, że popełnia zbrodnię
- Edyp kieruje się szlachetnymi pobudkami
- ironia tragiczna
- staje się winowajcą i ofiarą
Podsumowanie: Tragizm Makbeta polega na tym, że jego wygórowana ambicja, żądza władzy i słabość, doprowadziły do popełnienia zbrodni. Bohater działa z własnej woli i ma świadomość, że to co robi jest niemoralne i nieodwracalne. Pod tym względem rózni się od tragizmu Edypa. Tym królem rządziło fatum, przeznaczenie, a on sam nie był niczego świadomy. Stał sie jednocześnie winowajcą i ofiarą. Zarówno Makbet jak i król Edyp ponieśli klęskę i stali się osamotnieni. Makbet poniósł sprawiedliwą karę, natomiast król Edyp nie.