wstawie tu fragment mojej pracy maturalnej. mam nadzieję, ze się przyda:)
to są moje słowa, nie jest skopiowane z internetu, ponieważ regulamin maturalny zabrania pisania z internetu.
Antygona w dramacie Sofoklesa sprzeciwia się racjom swojego króla, stawiając ponad reprezentowane przez niego dobro państwa i społeczeństwa, moralność i prawa boskie. Mimo świadomości, że kara za pogrzebanie brata będzie surowa, Antygona wykrada ciało Polonika i dokonuje jego pochówku. Bohaterka buntuje się wobec powinnościom nałożonym na człowieka przez prawa społeczne, mimo, ze rozumie następstwa załamania tych praw. W rozmowie z Kreonem bohaterka staje się reprezentantką nakazów religijnych i ideałów humanistycznych. Sumienie nie pozwala jej na patrzenie jak ciało brata jest rozszarpywane przez ptaki, dlatego argumenty Kreona, że zdrajca nie zasługuje na godny pochówek nie przemawiają do bohaterki.
Antygona staje się bohaterką tragiczną. Jej tragizm przejawia się tym, ze jakąkolwiek wybierze drogę działania, będzie to decyzja nie dająca upragnionego spokoju. Stojąc w obliczu dwóch równorzędnych racji, każdy wybór okaże się buntem wobec króla. Kreon staje wobec Antygony jako godny przeciwnik, również wierny swoim zasadom, które chce, aby i ona szanowała.
Nieprzestrzeganie tych zasad przeobraża Antygonę w buntowniczkę. Sprowadzenie na siebie śmierci poprzez wyrok władcy czy też popełnienie samobójstwa, było efektem dążenia Antygony do tego, aby ją wysłuchano i podzielono jej działania. Siła wartości moralnych przez nią prezentowana i miłość do rodziny, zapoczątkowała bunt wobec postanowień władcy, który mimo swojej pozycji, nie może żądać od kobiety by porzuciła wierność sobie i swoim ideałom.
Antygona musiała się zbuntować, by zachować godność swojego brata i zachować wierność temu w co wierzy. Nie było innego sposobu niż pójście za głosem serca i działanie wbrew wszystkiemu.
Antygona sprzeciwia się surowości i bezduszności władcy, który zakazał pochować poległego Polinejkesa. Antygona uważa, że najważniejsze są obowiązki wobec zmarłych, anie wobec władcy. Naraża się na śmierć.
Antygona jest odważna, nie boi się wyjawić przed Kreonem, iż wiedziała o jego zakazie. Twierdzi, że woli ponieść śmierć niż łamać prawa boskie. Antygona jest dumna ze swojego czynu. Bagatelizuje i lekceważy całą sytuację, jakby nie uświadamiała sobie grożącego jej niebezpieczeństwa. Nawet w obliczu śmierci jest przekonana o słuszności swego czynu. Na początku deklarowała, że jest gotowa na śmierć jednak tak nie było. Żałowała, że nie zdołała zaznać szczęścia w małżeństwie i doświadczyć uczuć macierzyńskich. Uważa jednak, że spełniła swój obowiązek, jest pewna, że są ludzie, którzy ją za to podziwiają i szanują.
- buntowniczka
-bohaterka tragiczna
-odwazna
-zdeterminowana
wstawie tu fragment mojej pracy maturalnej. mam nadzieję, ze się przyda:)
to są moje słowa, nie jest skopiowane z internetu, ponieważ regulamin maturalny zabrania pisania z internetu.
Antygona w dramacie Sofoklesa sprzeciwia się racjom swojego króla, stawiając ponad reprezentowane przez niego dobro państwa i społeczeństwa, moralność i prawa boskie. Mimo świadomości, że kara za pogrzebanie brata będzie surowa, Antygona wykrada ciało Polonika i dokonuje jego pochówku. Bohaterka buntuje się wobec powinnościom nałożonym na człowieka przez prawa społeczne, mimo, ze rozumie następstwa załamania tych praw. W rozmowie z Kreonem bohaterka staje się reprezentantką nakazów religijnych i ideałów humanistycznych. Sumienie nie pozwala jej na patrzenie jak ciało brata jest rozszarpywane przez ptaki, dlatego argumenty Kreona, że zdrajca nie zasługuje na godny pochówek nie przemawiają do bohaterki.
Antygona staje się bohaterką tragiczną. Jej tragizm przejawia się tym, ze jakąkolwiek wybierze drogę działania, będzie to decyzja nie dająca upragnionego spokoju. Stojąc w obliczu dwóch równorzędnych racji, każdy wybór okaże się buntem wobec króla. Kreon staje wobec Antygony jako godny przeciwnik, również wierny swoim zasadom, które chce, aby i ona szanowała.
Nieprzestrzeganie tych zasad przeobraża Antygonę w buntowniczkę. Sprowadzenie na siebie śmierci poprzez wyrok władcy czy też popełnienie samobójstwa, było efektem dążenia Antygony do tego, aby ją wysłuchano i podzielono jej działania. Siła wartości moralnych przez nią prezentowana i miłość do rodziny, zapoczątkowała bunt wobec postanowień władcy, który mimo swojej pozycji, nie może żądać od kobiety by porzuciła wierność sobie i swoim ideałom.
Antygona musiała się zbuntować, by zachować godność swojego brata i zachować wierność temu w co wierzy. Nie było innego sposobu niż pójście za głosem serca i działanie wbrew wszystkiemu.
Antygona sprzeciwia się surowości i bezduszności władcy, który zakazał pochować poległego Polinejkesa. Antygona uważa, że najważniejsze są obowiązki wobec zmarłych, anie wobec władcy. Naraża się na śmierć.
Antygona jest odważna, nie boi się wyjawić przed Kreonem, iż wiedziała o jego zakazie. Twierdzi, że woli ponieść śmierć niż łamać prawa boskie. Antygona jest dumna ze swojego czynu. Bagatelizuje i lekceważy całą sytuację, jakby nie uświadamiała sobie grożącego jej niebezpieczeństwa. Nawet w obliczu śmierci jest przekonana o słuszności swego czynu. Na początku deklarowała, że jest gotowa na śmierć jednak tak nie było. Żałowała, że nie zdołała zaznać szczęścia w małżeństwie i doświadczyć uczuć macierzyńskich. Uważa jednak, że spełniła swój obowiązek, jest pewna, że są ludzie, którzy ją za to podziwiają i szanują.