Pomocy!
Z wiersza Charlesa Baudelairea pt. "Albatros " wypisz : epitety porównania , apostrofy metafory . Za to z wiersza pt. "Krzak dzikiej róży w ciemnych smreczynach" (autora nie znam) wypisz: epitety, wyliczenia, personifikacje.
"KRZAK DZIKIEJ RÓŻY W CIEMNYCH SMRECZYNACH"
W ciemnosmreczyńskich skał zwaliska,
Gdzie pawiookie drzemią stawy,
Krzak dzikiej róży pąs swój krwawy
Na plamy szarych złomów ciska.
U stóp mu bujne rosną trawy,
Bokiem się piętrzy turnia śliska,
Kosodrzewiny wężowiska
Poobszywały głaźne ławy...
Samotny, senny, zadumany,
Skronie do zimnej tuli ściany,
Jakby się lękał tchnienia burzy.
Cisza... O liście wiatr nie trąca,
A tylko limba próchniejąca
Spoczywa obok krzaku róży.
"ALBATROS "
Czasami dla zabawy uda się załodze
Pochwycić albatrosa, co śladem okrętu
Polatuje, bezwiednie towarzysząc w drodze,
Która wiedzie przez fale gorzkiego odmętu.
Ptaki dalekolotne, albatrosy białe,
Osaczone, niezdarne, zhańbione głęboko,
Opuszczają bezradnie swe skrzydła wspaniałe
I jak wiosła zbyt ciężkie po pokładzie wloką.
O jakiż jesteś marny, jaki szpetny z bliska,
Ty, niegdyś piękny w locie, wysoko, daleko!
Ktoś Ci fajką w dziób stuka, ktoś dla pośmiewiska
Przedrzeźnia twe podrygi, skrzydlaty kaleko!
Poeta jest podobny księciu na obłoku,
Który brata się z burzą, a szydzi z łucznika;
Lecz spędzony na ziemię i szczuty co kroku
Wiecznie się o swe skrzydła olbrzymie potyka.
Z GÓRY DZIĘKUJĘ! !!
Z wiersza Charlesa Baudelairea pt. "Albatros " wypisz : epitety porównania , apostrofy metafory . Za to z wiersza pt. "Krzak dzikiej róży w ciemnych smreczynach" (autora nie znam) wypisz: epitety, wyliczenia, personifikacje.
"KRZAK DZIKIEJ RÓŻY W CIEMNYCH SMRECZYNACH"
W ciemnosmreczyńskich skał zwaliska,
Gdzie pawiookie drzemią stawy,
Krzak dzikiej róży pąs swój krwawy
Na plamy szarych złomów ciska.
U stóp mu bujne rosną trawy,
Bokiem się piętrzy turnia śliska,
Kosodrzewiny wężowiska
Poobszywały głaźne ławy...
Samotny, senny, zadumany,
Skronie do zimnej tuli ściany,
Jakby się lękał tchnienia burzy.
Cisza... O liście wiatr nie trąca,
A tylko limba próchniejąca
Spoczywa obok krzaku róży.
"ALBATROS "
Czasami dla zabawy uda się załodze
Pochwycić albatrosa, co śladem okrętu
Polatuje, bezwiednie towarzysząc w drodze,
Która wiedzie przez fale gorzkiego odmętu.
Ptaki dalekolotne, albatrosy białe,
Osaczone, niezdarne, zhańbione głęboko,
Opuszczają bezradnie swe skrzydła wspaniałe
I jak wiosła zbyt ciężkie po pokładzie wloką.
O jakiż jesteś marny, jaki szpetny z bliska,
Ty, niegdyś piękny w locie, wysoko, daleko!
Ktoś Ci fajką w dziób stuka, ktoś dla pośmiewiska
Przedrzeźnia twe podrygi, skrzydlaty kaleko!
Poeta jest podobny księciu na obłoku,
Który brata się z burzą, a szydzi z łucznika;
Lecz spędzony na ziemię i szczuty co kroku
Wiecznie się o swe skrzydła olbrzymie potyka.
Z GÓRY DZIĘKUJĘ! !!
O albatrosie:
Epitety: gorzkiego odmętu, ptaki dalekolotne, albatrosy białe, skrzydła wspaniałe, wiosła ciężkie, skrzydlaty kaleko;
Porównania: "Opuszczają bezradnie swe skrzydła wspaniałe i jak wiosła zbyt ciężkie po pokładzie wloką"
Apostrofy: "O jakiż jesteś marny, jaki szpetny z bliska, Ty, niegdyś piękny w locie, wysoko, daleko!"
O dzikiej róży
Epitety: ciemnosmreczyńskich skał, pawiookie stawy, pąs krwawy, dzikiej róży, szarych złomów, bujne trawy, turnia śliska, głaźne ławy, zimnej ściany, limba próchniejąca
Wyliczenia: "Samotny, senny, zadumany"
Personifikacje: "drzemią stawy"