Pomocy jutro sprawdzian!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! 1.Wyjaśnij pojęcie: syzyfowa praca, stajnia augiasza, ikaryzm, narcyzm, nić ariadny, wyprawa po złote runo i od czego one pochodzą. 2. Kim były postacie: Atena, Afrodyta, kora, persefona, cerber, haron, achilles, hektor, hellena, menelaos, priam. 3. W starożytnych opowieściach są postacie o dwuch imionach. Podaj je i wytłumacz ich rodowów. 4. Dlaczego doszło do wojny trojańskiej i jak ginie Hektor?
shalotta
Syzyfowa praca-praca nie przynoszaca oczekiwanych rezultatów stajnia augiasz-Stajnia Augiasza oznacza wielki brud,nieład,bałagan jednym słowem wielki nieporządek. ikaryzm-To jest związek frazeologiczny oznaczający dążenie do mistrzostwa/perfekcji np. w wykonywaniu jakiegoś zadania narcyz- Można wyróżnić dwa typy narcyzów. Oba posiadają mimowolną tendencję do koncentrowania się na własnym wizerunku, na tym, jak są spostrzegane przez innych. Pierwszy z nich to osoba niepewna. Spojrzenia innych po prostu ją paraliżują, czuje się ciągle obserwowana, lecz jest to dla niej niekomfortowe. Każda krytyka jest dla niej klęską. Drugą grupę osób narcystycznych stanowią ludzie, którzy są pewni siebie i nie przejmują się zupełnie opiniami innych. Prezentują się jako wyraźnie wyższościowi, mają skłonność do mimowolnego poniżania innych ludzi i dawania innym do zrozumienia, że są gorsi. nic ariadny-Jest to droga (nić) po której możesz zawsze wrócić do miejsca startu. Czy tam do początku. atena-bogini wojny i mądrości afrodyta-bogini piękna kora- bogini urodzaju persefona-opiekunka dusz cerber-trzygłowy pies ahron-to niebianie o charakterze praworządnym dobrym, pochodzący z planu Celestii. To wierne i lojalne anioły szczycące się cnotami. Są wysyłane przez wyższe moce dążące do dobra i wspomagania w bitwach przeciwko siłom zła achilles- postać z mitologii greckiej. Syn Peleusa, króla jednego z miast w Tesalii i nimfy Tetydy. Wychowanek mądrego centaura Chirona. Ojciec Neoptolemosa. Iliada charakteryzuje go jako osobę porywczą, choleryczną, arogancką i egocentryczną. hektor- w mitologii greckiej królewicz i najdzielniejszy bohater trojański; bohater hellena- w mitologii greckiej królewna i królowa Sparty; bohaterka menelaos- w mitologii greckiej król Sparty i uczestnik wojny trojańskiej; jeden z herosów; bohater Iliady Homera. priam- w mitologii greckiej król Troi; bohater Iliady Homera . według Homera i antycznych historyków trwające 10 lat oblężenie Troi przez greckich Achajów. Mitycznym powodem konfliktu było porwanie Heleny, żony króla Sparty – Menelaosa, przez Parysa, księcia trojańskiego, syna króla Priama. Menelaos wezwał na pomoc swojego jedynego brata Agamemnona, króla Argos i Myken oraz wszystkie księstwa achajskie. Na leżącą w północnej Anatolii i dotąd niezdobytą Troję, na 1185 okrętach ruszyli wojownicy achajscy. Według historyków zdobycie Troi przez Achajów miało miejsce ok. 1200 r. p.n.e. Według chronologii greckiej zdobycie Troi miało miejsce w 1184 r. p.n.e. Było ono związane z wyprawami zdobywczymi i ekspansją Achajów utożsamianych z kulturą mykeńską. Spis treści [ukryj] 1 Mitologia1.1 Przyczyny1.2 Przebieg1.3 Koń trojański2 Wojna trojańska we współczesnym języku3 Zobacz też4 Przypisy5 Linki zewnętrzneMitologia[edytuj | edytuj kod]Przyczyny[edytuj | edytuj kod]Zgodnie z grecką mitologią na rozprzestrzeniającą się ludność Troi skarżyła się sama Gaja, dlatego Zeus znalazł intrygujący sposób na zainicjowanie wydarzeń wojennych. Pod postacią łabędzia ukazał się Ledzie i spłodził Helenę – najpiękniejszą Greczynkę. Właśnie Helena – jako żona Menelaosa, króla Sparty – stała się kością niezgody i doprowadziła do wojny. By jednak dokładnie wyjaśnić okoliczności poprzedzające wybuch konfliktu, należy wprowadzić na arenę wydarzenia Parysa. Młodzieniec ów był synem Hekabe i Priama, króla Troi, wychowanym jednak nie na królewskim dworze, ale wśród pasterzy. W historii Parysowi przypadła wszakże rola szczególna: został arbitrem w sporze bogiń – Hery, Ateny i Afrodyty – o jabłko rzucone przez boginię niezgody Eris, na którym było napisane "Dla najpiękniejszej". Parys wybrał Afrodytę w zamian za rękę najbardziej urodziwej kobiety, Heleny. I chociaż Helena miała już męża, Afrodyta pomogła Parysowi porwać piękną kobietę ze Sparty i zawieźć ją do Troi. W wyniku tego zuchwałego i bezprawnego czynu nad miastem zawisła groźba wojny, która stała się realna zwłaszcza po odprawieniu posłów greckich domagających się oddania Heleny. Przebieg[edytuj | edytuj kod]Po stronie greckiej w wojnie przeciwko Troi wzięło udział wielu dzielnych wojowników: Agamemnon, Odyseusz, Achilles, Nestor, Diomedes. Wyprawie towarzyszyły różnorodne przeciwności losu i gniew bogów, którzy spowalniali wyprawę i zsyłali niesprzyjające wiatry czy zarazę. Przez wiele lat nie dochodziło do żadnego starcia, które mogłoby zadecydować o losach konfliktu i ostatecznie go rozwiązać. Był to okres wojny podjazdowej, mniejszych bitew, toczonych pod dowództwem Achillesa. Dochodziło wówczas do słynnych indywidualnych pojedynków, np. do walki Parysa i Menelaosa o Helenę, bezpośrednią przyczynę wojny, ale i ona nie przyśpieszyła finału. Jednak najsłynniejszym pojedynkiem pozostanie walka, jaką stoczyli wielcy wojownicy i wrogowie Achilles i Hektor, starszy brat Parysa. Czekał on pod bramami miasta na Achillesa, zaopatrzonego w nową, piękną tarczę, której opis stanowi jedną z piękniejszych kart Iliady Homera. Chcąc zmęczyć wroga, Hektor rzucił się do ucieczki, ale o wyniku pojedynku zadecydował Zeus i życie Hektora zgasło. Achillesowi nie dane było jednak doczekać zburzenia Troi. Zgodnie z przepowiednią, okrył się sławą, ale zmarł młodo. Zadanie mu śmiertelnego ciosu przypisuje się zwykle Parysowi, który trafił strzałą z łuku w pierś, brzuch i biodro aż w końcu trafił w jedyne „czułe miejsce” Achillesa – piętę. Losy wojny nie zostały rozstrzygnięte nawet po śmierci Parysa, ponieważ Priam nadal upierał się przy zatrzymaniu Heleny. Grecy musieli uciekać się do wielu forteli, by osłabić siły nieprzyjaciół. Jednym ze sposobów była kradzież Palladiony, czyli rzeźby Ateny w zbroi, która zapewniała miastu bezpieczeństwo.
stajnia augiasz-Stajnia Augiasza oznacza wielki brud,nieład,bałagan jednym słowem wielki nieporządek.
ikaryzm-To jest związek frazeologiczny oznaczający dążenie do mistrzostwa/perfekcji np. w wykonywaniu jakiegoś zadania
narcyz-
Można wyróżnić dwa typy narcyzów. Oba posiadają mimowolną tendencję do koncentrowania się na własnym wizerunku, na tym, jak są spostrzegane przez innych. Pierwszy z nich to osoba niepewna. Spojrzenia innych po prostu ją paraliżują, czuje się ciągle obserwowana, lecz jest to dla niej niekomfortowe. Każda krytyka jest dla niej klęską. Drugą grupę osób narcystycznych stanowią ludzie, którzy są pewni siebie i nie przejmują się zupełnie opiniami innych. Prezentują się jako wyraźnie wyższościowi, mają skłonność do mimowolnego poniżania innych ludzi i dawania innym do zrozumienia, że są gorsi.
nic ariadny-Jest to droga (nić) po której możesz zawsze wrócić do miejsca startu. Czy tam do początku.
atena-bogini wojny i mądrości
afrodyta-bogini piękna
kora- bogini urodzaju
persefona-opiekunka dusz
cerber-trzygłowy pies
ahron-to niebianie o charakterze praworządnym dobrym, pochodzący z planu Celestii. To wierne i lojalne anioły szczycące się cnotami. Są wysyłane przez wyższe moce dążące do dobra i wspomagania w bitwach przeciwko siłom zła
achilles- postać z mitologii greckiej. Syn Peleusa, króla jednego z miast w Tesalii i nimfy Tetydy. Wychowanek mądrego centaura Chirona. Ojciec Neoptolemosa. Iliada charakteryzuje go jako osobę porywczą, choleryczną, arogancką i egocentryczną.
hektor- w mitologii greckiej królewicz i najdzielniejszy bohater trojański; bohater
hellena- w mitologii greckiej królewna i królowa Sparty; bohaterka
menelaos- w mitologii greckiej król Sparty i uczestnik wojny trojańskiej; jeden z herosów; bohater Iliady Homera.
priam- w mitologii greckiej król Troi; bohater Iliady Homera
. według Homera i antycznych historyków trwające 10 lat oblężenie Troi przez greckich Achajów. Mitycznym powodem konfliktu było porwanie Heleny, żony króla Sparty – Menelaosa, przez Parysa, księcia trojańskiego, syna króla Priama. Menelaos wezwał na pomoc swojego jedynego brata Agamemnona, króla Argos i Myken oraz wszystkie księstwa achajskie. Na leżącą w północnej Anatolii i dotąd niezdobytą Troję, na 1185 okrętach ruszyli wojownicy achajscy.
Według historyków zdobycie Troi przez Achajów miało miejsce ok. 1200 r. p.n.e.
Według chronologii greckiej zdobycie Troi miało miejsce w 1184 r. p.n.e. Było ono związane z wyprawami zdobywczymi i ekspansją Achajów utożsamianych z kulturą mykeńską.
Spis treści [ukryj] 1 Mitologia1.1 Przyczyny1.2 Przebieg1.3 Koń trojański2 Wojna trojańska we współczesnym języku3 Zobacz też4 Przypisy5 Linki zewnętrzneMitologia[edytuj | edytuj kod]Przyczyny[edytuj | edytuj kod]Zgodnie z grecką mitologią na rozprzestrzeniającą się ludność Troi skarżyła się sama Gaja, dlatego Zeus znalazł intrygujący sposób na zainicjowanie wydarzeń wojennych. Pod postacią łabędzia ukazał się Ledzie i spłodził Helenę – najpiękniejszą Greczynkę. Właśnie Helena – jako żona Menelaosa, króla Sparty – stała się kością niezgody i doprowadziła do wojny. By jednak dokładnie wyjaśnić okoliczności poprzedzające wybuch konfliktu, należy wprowadzić na arenę wydarzenia Parysa. Młodzieniec ów był synem Hekabe i Priama, króla Troi, wychowanym jednak nie na królewskim dworze, ale wśród pasterzy. W historii Parysowi przypadła wszakże rola szczególna: został arbitrem w sporze bogiń – Hery, Ateny i Afrodyty – o jabłko rzucone przez boginię niezgody Eris, na którym było napisane "Dla najpiękniejszej". Parys wybrał Afrodytę w zamian za rękę najbardziej urodziwej kobiety, Heleny. I chociaż Helena miała już męża, Afrodyta pomogła Parysowi porwać piękną kobietę ze Sparty i zawieźć ją do Troi. W wyniku tego zuchwałego i bezprawnego czynu nad miastem zawisła groźba wojny, która stała się realna zwłaszcza po odprawieniu posłów greckich domagających się oddania Heleny.
Przebieg[edytuj | edytuj kod]Po stronie greckiej w wojnie przeciwko Troi wzięło udział wielu dzielnych wojowników: Agamemnon, Odyseusz, Achilles, Nestor, Diomedes. Wyprawie towarzyszyły różnorodne przeciwności losu i gniew bogów, którzy spowalniali wyprawę i zsyłali niesprzyjające wiatry czy zarazę. Przez wiele lat nie dochodziło do żadnego starcia, które mogłoby zadecydować o losach konfliktu i ostatecznie go rozwiązać. Był to okres wojny podjazdowej, mniejszych bitew, toczonych pod dowództwem Achillesa. Dochodziło wówczas do słynnych indywidualnych pojedynków, np. do walki Parysa i Menelaosa o Helenę, bezpośrednią przyczynę wojny, ale i ona nie przyśpieszyła finału. Jednak najsłynniejszym pojedynkiem pozostanie walka, jaką stoczyli wielcy wojownicy i wrogowie Achilles i Hektor, starszy brat Parysa. Czekał on pod bramami miasta na Achillesa, zaopatrzonego w nową, piękną tarczę, której opis stanowi jedną z piękniejszych kart Iliady Homera. Chcąc zmęczyć wroga, Hektor rzucił się do ucieczki, ale o wyniku pojedynku zadecydował Zeus i życie Hektora zgasło. Achillesowi nie dane było jednak doczekać zburzenia Troi. Zgodnie z przepowiednią, okrył się sławą, ale zmarł młodo. Zadanie mu śmiertelnego ciosu przypisuje się zwykle Parysowi, który trafił strzałą z łuku w pierś, brzuch i biodro aż w końcu trafił w jedyne „czułe miejsce” Achillesa – piętę. Losy wojny nie zostały rozstrzygnięte nawet po śmierci Parysa, ponieważ Priam nadal upierał się przy zatrzymaniu Heleny. Grecy musieli uciekać się do wielu forteli, by osłabić siły nieprzyjaciół. Jednym ze sposobów była kradzież Palladiony, czyli rzeźby Ateny w zbroi, która zapewniała miastu bezpieczeństwo.