Pomóżcie napisać mi wypracowanie na temat polskie zabytki. Daję 50pkt. ;)
Zgłoś nadużycie!
Zamek w Szczytnie Zamek stanowił ważny ośrodek administracyjny i militarny Prus Krzyżackich. Pierwotnie drewniany spłonął podczas najazdu litewskiego w 1370 r., a wówczas odbudowano go z kamienia i cegły. Zamek był siedzibą prokuratora krzyżackiego, zarządzającego utworzonym tu okręgiem administracyjno-wojskowym. W czasie wojen Polski z Zakonem był kilkakrotnie zajmowany przez wojska polskie, po raz ostatni w 1520 r.
Po likwidacji Prus Zakonnych i utworzeniu, lennych wobec Polski, Prus Książęcych w 1525 r. zamek utracił znaczenie bastionu granicznego. Pozostał jednak siedzibą starostwa, a jego przebudowa w latach 1579-1581 na rezydencję myśliwską książąt pruskich, miała ogromny wpływ na intensywny wzrost gospodarczy osady podzamkowej w następnym stuleciu. W 1656 r. w czasie wojny polsko-szwedzkiej, zamek po raz ostatni spełnił swe obronne przeznaczenie. Jego załoga odparła najazd Tatarów, posiłkujących wojska polskie, które w odwecie za wypowiedzenie posłuszeństwa królowi polskiemu, wkroczyły do Prus Książęcych.
W końcu XVIII w. zamek przestał być siedzibą jakiegokolwiek urzędu. Popadł w zaniedbanie, w wyniku czego częściowo został rozebrany. W 1925 r. ulokowano tu muzeum powiatowe. W latach 1945-1948 mieściło się w nim Muzeum Mazurskie, utworzone na bazie zbiorów muzeum niemieckiego. Po nieudanych próbach odbudowy, w latach 1990-1992, mury zamkowe zabezpieczono w postaci trwałej ruiny.
Pałac w Choroszczy
Pałac został wraz z zespołem budynków i parkiem usytuowany na obszarze nizinnym, poniżej miasta położonego na wzgórzu, na prawym brzegu rzeki Horodnianki (dopływ Narwi). Park zakomponowany został o zarysie zbliżonym do trapezu. Przy pałacu znajdował się folwark z zabudowaniami. Całość terenu była w kształcie rombu, pośrodku którego znajdował się pałac z pawilonami. Budowa została zaczęta około 1725 r. Sam pałac był budynkiem na wyspie otoczonym zwierzyńcem, z jednym kanałem na osi i niewielkim trawnikiem przed frontem.
Lata 1748-1750 łączą się z tworzeniem parku, a raczej przekształcaniem otaczającego pałacyk dziedzińca. W 1748 r. były wykonywane na dużą skalę roboty ziemne, co było zapewe związane z małżeństwem hetmana z Elżbietą Poniatowską. Oprócz robót ziemnych sadzono szpalery z krzewów i drzew, wykopano też poprzeczny kanał, aby tworzył krzyż wodny. Ostateczna kompozycja ogrodu była symetryczna, o wielu przecinających się alejach, z widokowymi ciągami alei zamkniętych elementami architektonicznymi. Na zakończeniu alei ustawione były bramki i mostki nad kanałem oraz rzeźby drewniane ptaków i puttów. Prace kompozycji ogrodowej zakończono około 1752 r. W latach 1753-1756 trwała budowa z obu stron wyspy i pałacu ustawionych symetrycznie pawilonów. W latach 1765-1766 trwała rozbiórka pierwotnego pałacu, grożącego zawaleniem z powodu zmurszenia fundamentów. Nowy pałac powstaje na miejscu poprzedniego o zbliżonym układzie pomieszczeń w latach 1757-1759. Potem zbudowano w pobliżu pałacu oficyny kuchenną i gościnną oraz domek odźwiernego i dwie kordegardy.
Po zniszczeniach wojennych w 1915 r. Pałac przeszedł wraz z innymi zabudowaniami na własność szpitala, został zaniedbany i nie zabezpieczony popadał w coraz większą ruinę, aż w końcu w 1933 r. rozpoczęto rozbiórkę. Po II wojnie zapadła decyzja władz wojewódzkich o odbudowie wartościowego zabytku i rekonstrukcji zdewastowanego parku.
Zamek stanowił ważny ośrodek administracyjny i militarny Prus Krzyżackich. Pierwotnie drewniany spłonął podczas najazdu litewskiego w 1370 r., a wówczas odbudowano go z kamienia i cegły. Zamek był siedzibą prokuratora krzyżackiego, zarządzającego utworzonym tu okręgiem administracyjno-wojskowym. W czasie wojen Polski z Zakonem był kilkakrotnie zajmowany przez wojska polskie, po raz ostatni w 1520 r.
Po likwidacji Prus Zakonnych i utworzeniu, lennych wobec Polski, Prus Książęcych w 1525 r. zamek utracił znaczenie bastionu granicznego. Pozostał jednak siedzibą starostwa, a jego przebudowa w latach 1579-1581 na rezydencję myśliwską książąt pruskich, miała ogromny wpływ na intensywny wzrost gospodarczy osady podzamkowej w następnym stuleciu. W 1656 r. w czasie wojny polsko-szwedzkiej, zamek po raz ostatni spełnił swe obronne przeznaczenie. Jego załoga odparła najazd Tatarów, posiłkujących wojska polskie, które w odwecie za wypowiedzenie posłuszeństwa królowi polskiemu, wkroczyły do Prus Książęcych.
W końcu XVIII w. zamek przestał być siedzibą jakiegokolwiek urzędu. Popadł w zaniedbanie, w wyniku czego częściowo został rozebrany. W 1925 r. ulokowano tu muzeum powiatowe. W latach 1945-1948 mieściło się w nim Muzeum Mazurskie, utworzone na bazie zbiorów muzeum niemieckiego. Po nieudanych próbach odbudowy, w latach 1990-1992, mury zamkowe zabezpieczono w postaci trwałej ruiny.
Pałac w Choroszczy
Pałac został wraz z zespołem budynków i parkiem usytuowany na obszarze nizinnym, poniżej miasta położonego na wzgórzu, na prawym brzegu rzeki Horodnianki (dopływ Narwi). Park zakomponowany został o zarysie zbliżonym do trapezu. Przy pałacu znajdował się folwark z zabudowaniami. Całość terenu była w kształcie rombu, pośrodku którego znajdował się pałac z pawilonami. Budowa została zaczęta około 1725 r. Sam pałac był budynkiem na wyspie otoczonym zwierzyńcem, z jednym kanałem na osi i niewielkim trawnikiem przed frontem.
Lata 1748-1750 łączą się z tworzeniem parku, a raczej przekształcaniem otaczającego pałacyk dziedzińca. W 1748 r. były wykonywane na dużą skalę roboty ziemne, co było zapewe związane z małżeństwem hetmana z Elżbietą Poniatowską. Oprócz robót ziemnych sadzono szpalery z krzewów i drzew, wykopano też poprzeczny kanał, aby tworzył krzyż wodny. Ostateczna kompozycja ogrodu była symetryczna, o wielu przecinających się alejach, z widokowymi ciągami alei zamkniętych elementami architektonicznymi. Na zakończeniu alei ustawione były bramki i mostki nad kanałem oraz rzeźby drewniane ptaków i puttów. Prace kompozycji ogrodowej zakończono około 1752 r. W latach 1753-1756 trwała budowa z obu stron wyspy i pałacu ustawionych symetrycznie pawilonów. W latach 1765-1766 trwała rozbiórka pierwotnego pałacu, grożącego zawaleniem z powodu zmurszenia fundamentów. Nowy pałac powstaje na miejscu poprzedniego o zbliżonym układzie pomieszczeń w latach 1757-1759. Potem zbudowano w pobliżu pałacu oficyny kuchenną i gościnną oraz domek odźwiernego i dwie kordegardy.
Po zniszczeniach wojennych w 1915 r. Pałac przeszedł wraz z innymi zabudowaniami na własność szpitala, został zaniedbany i nie zabezpieczony popadał w coraz większą ruinę, aż w końcu w 1933 r. rozpoczęto rozbiórkę. Po II wojnie zapadła decyzja władz wojewódzkich o odbudowie wartościowego zabytku i rekonstrukcji zdewastowanego parku.