Question

Polska w czasach saskich

Answer 1

1697-august II sas zostaje królem
1704-sojusz AugustaII z Piotrem Wielkim
1734-koronacja Augusta III
1747-otwarcie Biblioteki Załuskich
1717-sejm niemy
1740-założenie Colegium Nobilium
1749-ukazanie się Głos wolny, wolnośc ubezpieczający(gazeta)-autor Stanisław Leszczyński

Answer 2

POLSKA W CZASACH SASKICH Wettynowie, czyli dynastia saska, był to wywodzący się z Niemiec ród związany z pograniczem
sasko- turyńskim od czasów karolińskich. Nazwę przyjęli od zamku Wettin nad Soławą.Przedstawiciele młodszej linii tej dynastii panowali w Saksonii jako elektorowie, a następnie jako królowie. Zasiadali także w wyniku elekcji na tronie polskim(August II, August III). Jako królowie polscy, stawiali na pierwszym miejscu swój interes dynastyczny, chcieli zapewnić Wettynom czołową pozycję w środkowowschodniej Europie. Dążyli do ustanowienia w Polsce monarchii dziedzicznej, ściślejszego związania RP z Saksonią i zastąpienia unii personalnej, unią realną. Do tradycji polsko – saskiej nawiązywała konstytucja 3 maja, która w artykule VII
przewidywała przekształcenie polski w monarchię dziedziczną pod berłem Wettynów: Po Stanisławie Auguście tron Polski miał przypaść elektronowi saskiemu, wnukowi Augusta III, Fryderykowi Augustowi III. Był on później sprzymierzeńcem Napoleona i w 1807 roku otrzymał tron Księstwa Warszawskiego, który jednak stracił w 1815 roku. Po śmierci Jana III Sobieskiego, w wyniku elekcji, w roku 1697 królem Polski został August II z dynastii saskiej Wettynów. W związku z tym Rzeczypospolita
weszła w unię personalną z Saksonią. Połączone zostały dwa różne organizmy gospodarcze, społeczne i narodowe. Saksonia była dobrze rozwinięta gospodarczo, z bardzo silnym mieszczaństwem, podatna na wpływy wczesnego oświecenia. Przewagę posiadali protestanci niemieccy.Pozycja polityczna elektora saskiego była silniejsza niż króla polskiego. Był on przy tym także władcą dziedzicznym. W czasach Augusta II rozwijała się biurokracja a państwo upodobniło się do państw absolustycznych. Głównym celem polityki Wettynów, było
zapewnienie swojej dynastii czołowej pozycji w Europie. August II dążył do wzmocnienia władzy królewskiej różnymi sposobami. Pragnął przy pomocy wojska saskiego, polskiego i przy współdziałaniu sąsiadów podbić Inflanty jako prowincję dziedziczną Wettynów. Wszystkie jego ambitne
koncepcje kończyły się fiaskiem, Polityka Augusta II wciągnęła Polskę w wojnę północną, która doprowadziła do rozłamu wśród szlachty, pogłębiła anarchię i zapaść polityczno – gospodarczą. Po klęskach armii saskiej i rosyjskiej w 1704 roku Szwedzi i ich stronnicy w Polsce i na Litwie pozbawiają władzy Augusta II, który zrzeka się z korony na podstawie układu w Altranstadt i doprowadzają do koronacji Stanisława Leszczyńskiego – stronnika Karola XII. Jednak zwolennicy Augusta II
zawiązują konfederację sandomierską, której celem była walka o
suwerenność Polski przeciwko Szwedom i Leszczyńskiemu(od sasa do lasa).August II powraca jednak na tron po klęsce Szwedów pod Połtawą, jednak należy wspomnieć, że decydujący głos ma Rosja. Próby wzmocnienia
władzy centralnej kończą się klęską. W 1715 roku zawiązuje się
konfederację tarnogrodzką przeciwko saskim urzędnikom i
absolucystycznym tendencjom w polityce Wettyna. Za pośrednictwem cara Piotra I destabilizacja polityczna zostaje częściowo opanowana. W 1717 roku na Sejmie Niemym, przeprowadzono ograniczone reformy polityczne, gdzie ograniczono rządy sejmików ziemskich i władzę hetmanów, oraz
wprowadzono stały podatek na wojsko. Przejawem części ingerencji państw ościennych w sprawy polskie w pierwszej połowie XVIII wieku był zawarty w 172o roku układ w Poczdamie. W układzie tym Rosja, Prusy, później także Austria porozumiały się w sprawie elekcji własnego kandydata na król Polski. W 1733 po śmierci Augusta II wybór Leszczyńskiego powoduje sprzeciw państw ościennych. Wojna, o tzw.
sukcesję polską pociąga za sobą wejście wojsk rosyjskich w granicePolski. Elekcja Augusta III i wojna o tron, Leszczyński w którego obronie część szlachty zawiązała konfederację dzikowską ponosi klęskę. Czasy saskie upływały pod znakiem rozkładu państwowości. Widomym tego objawem
było funkcjonowanie sejmu, urzędów centralnych, sądownictwa i systemuskarbowego. Zerwanie sejmu stało się elementem taktyki politycznej. Od wygaśnięcia dynastii Jagiellonów do rozbiorów zerwano 53 sejmy. W tej sytuacji główny punkt ciężkości władzy w państwie przesunął się na sejmiki, które przejęły zarządzanie wydatkami i kontrolę skarbową.
Rządy sejmowe przekształciły się w sejmikowe, co oznaczało rozkład władz centralnych i wzrost wpływów magnaterii. W wyniku politycznej działalności saskiej dynastii w Polsce, RP przestała odgrywać samodzielną rolę w polityce europejskiej. Sprawa jej bytu stała się przedmiotem przetargów między sąsiadami. Nastąpił rozłam aparatu państwowego. W wyników błędów i niewydolności polityki Wettynów, utrwaliły się rządy oligarchii magnackiej i nastąpił głęboki kryzys państwowości polskiej. Coraz bardziej upadała gospodarka i szerzyła się skrajna nędza chłopów. Podupadały też miasta i następował
powolny upadek kultury polskiej, oraz nauki. Pewne przejawy
nietolerancji religijnej, również były skutkiem dynastii saskiej w
Polsce. Skwapliwie wykorzystywali to sąsiedzi. Od lat 40 tych
XVIII wieku początkowano reformy i szukano dróg rozwojowych, których konsekwencjami było powstawanie reform(Czartoryscy, Poniatowscy).Również Leszczyński i Konarski występują ze swoimi programami. Konarski założył w Wawie Collegium Nobilium, która kształciła w duchu
obywatelskiej troski i patriotyzmu.