Jednym z najskuteczniejszych sposobów ochrony środowiska morskiego jest zmniejszenie emisji zanieczyszczeń. Można to osiągnąć poprzez rozwiązania instytucjonalne oraz instrumenty prawne i ekonomiczne, promujące takie działania, jak: • budowa oczyszczalni ścieków, • montaż filtrów przemysłowych zmniejszających emisję pyłów i gazów, • budowa ekologicznych wysypisk śmieci i rekultywacja starych, • zmiana technologii przemysłowych na bardziej przyjazne dla środowiska powodujące zmniejszenie zużycia energii i wody oraz ilości ścieków i odpadów, • szersze korzystanie ze źródeł energii odnawialnych – budowa elektrowni wodnych i wiatrowych, • zmniejszenie zużycia nawozów sztucznych w rolnictwie, • wykorzystywanie odpadów i surowców wtórnych. Istotna jest również szeroka edukacja ekologiczna prowadząca do zmiany postaw życiowych ludności. Wszyscy musimy mieć świadomość, że również od nas zależy los Bałtyku. Każdy z nas może zmniejszyć ilość wytwarzanych zanieczyszczeń poprzez: • ograniczenie zużycia trudno rozkładalnych tworzyw sztucznych, • zmniejszenie zużycia wody w gospodarstwach domowych, • oszczędzanie energii, • zbieranie surowców wtórnych, • ograniczenie stosowania środków piorących zawierających fosforany, • dbanie o czystość plaż i wód przybrzeżnych, • ograniczenie korzystania z samochodów i tym samym zmniejszenie emisji zanieczyszczeń do atmosfery. Podstawy prawne i organizacyjne ochrony środowiska Bałtyku: Konwencja "O prawie morza" (UNCLOS) (1982) - nadaje suwerenne prawa w dziedzinie eksploatacji zasobów w wyłącznej strefie ekonomicznej oraz zobowiązuje państwa nadbrzeżne do ochrony środowiska przez zapobieganie zanieczyszczeniom ze źródeł lądowych. Konwencja "O zapobieganiu zanieczyszczeniom morza przez statki wszystkich typów i platformy wiertnicze" (MARPOL 73/78) (1973) - określa zasady przewozu i usuwania ze statków i platform wiertniczych ładunków niebezpiecznych. Konwencja "O ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego" tzw. Konwencja Helsińska (1974) - określa zasady współpracy 9 państw nadbałtyckich w zakresie ochrony Bałtyku. Organem wykonawczym jest Komisja Helsińska (HELCOM), która zbiera informacje o stanie środowiska Morza Bałtyckiego i ładunkach zrzucanych do niego zanieczyszczeń. Dane analizowane są przez grupy ekspertów i na tej podstawie opracowywane są zalecenia skierowane do państw - sygnatariuszy, zobowiązujące do ograniczenia ilości zanieczyszczeń oraz prowadzenia określonych działań na rzecz ochrony przyrody. Konwencja "O rybołówstwie i ochronie żywych zasobów w Morzu Bałtyckim i Bełtach" tzw. Konwencja Gdańska (1973) - określa zasady współpracy pomiędzy państwami nadbałtyckimi w zakresie ochrony i zwiększania stanu żywych zasobów Morza Bałtyckiego i cieśnin duńskich. Organem wykonawczym jest Międzynarodowa Komisja Rybołówstwa Morza Bałtyckiego (IBSFC).
Jednym z najskuteczniejszych sposobów ochrony środowiska morskiego jest zmniejszenie emisji zanieczyszczeń. Można to osiągnąć poprzez rozwiązania instytucjonalne oraz instrumenty prawne i ekonomiczne, promujące takie działania, jak:
• budowa oczyszczalni ścieków,
• montaż filtrów przemysłowych zmniejszających emisję pyłów i gazów,
• budowa ekologicznych wysypisk śmieci i rekultywacja starych,
• zmiana technologii przemysłowych na bardziej przyjazne dla środowiska powodujące zmniejszenie zużycia energii i wody oraz ilości ścieków i odpadów,
• szersze korzystanie ze źródeł energii odnawialnych – budowa elektrowni wodnych i wiatrowych,
• zmniejszenie zużycia nawozów sztucznych w rolnictwie,
• wykorzystywanie odpadów i surowców wtórnych.
Istotna jest również szeroka edukacja ekologiczna prowadząca do zmiany postaw życiowych ludności. Wszyscy musimy mieć świadomość, że również od nas zależy los Bałtyku. Każdy z nas może zmniejszyć ilość wytwarzanych zanieczyszczeń poprzez:
• ograniczenie zużycia trudno rozkładalnych tworzyw sztucznych,
• zmniejszenie zużycia wody w gospodarstwach domowych,
• oszczędzanie energii,
• zbieranie surowców wtórnych,
• ograniczenie stosowania środków piorących zawierających fosforany,
• dbanie o czystość plaż i wód przybrzeżnych,
• ograniczenie korzystania z samochodów i tym samym zmniejszenie emisji zanieczyszczeń do atmosfery.
Podstawy prawne i organizacyjne ochrony środowiska Bałtyku:
Konwencja "O prawie morza" (UNCLOS) (1982) - nadaje suwerenne prawa w dziedzinie eksploatacji zasobów w wyłącznej strefie ekonomicznej oraz zobowiązuje państwa nadbrzeżne do ochrony środowiska przez zapobieganie zanieczyszczeniom ze źródeł lądowych.
Konwencja "O zapobieganiu zanieczyszczeniom morza przez statki wszystkich typów i platformy wiertnicze" (MARPOL 73/78) (1973) - określa zasady przewozu i usuwania ze statków i platform wiertniczych ładunków niebezpiecznych.
Konwencja "O ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego" tzw. Konwencja Helsińska (1974) - określa zasady współpracy 9 państw nadbałtyckich w zakresie ochrony Bałtyku.
Organem wykonawczym jest Komisja Helsińska (HELCOM), która zbiera informacje o stanie środowiska Morza Bałtyckiego i ładunkach zrzucanych do niego zanieczyszczeń. Dane analizowane są przez grupy ekspertów i na tej podstawie opracowywane są zalecenia skierowane do państw - sygnatariuszy, zobowiązujące do ograniczenia ilości zanieczyszczeń oraz prowadzenia określonych działań na rzecz ochrony przyrody.
Konwencja "O rybołówstwie i ochronie żywych zasobów w Morzu Bałtyckim i Bełtach" tzw. Konwencja Gdańska (1973) - określa zasady współpracy pomiędzy państwami nadbałtyckimi w zakresie ochrony i zwiększania stanu żywych zasobów Morza Bałtyckiego i cieśnin duńskich. Organem wykonawczym jest Międzynarodowa Komisja Rybołówstwa Morza Bałtyckiego (IBSFC).