Question

Podaj przyczyny SUKCESU powstania wielkopolskiego.

w kilku zdaniach.

Answer 1

- 26 . 12 . 1918 - przyjazd do Poznania Ignacego Paderewskiego

- 27 . 12 . 1918 - pochód Niemców przez miasto , zrywanie polskich flag i symboli

 

 Powstanie Wielkopolskie, czyli wystąpienie zbrojne ludności, przeciwko władzom niemieckim rozpoczęło się 27 grudnia 1918 r. w Poznaniu, było odpowiedzią na demonstracje niemieckie przeciwko przyjazdowi Ignacego Jana Paderewskiego.
Celem powstania było uwolnienie Wielkopolski i Pomorza spod władzy niemieckiej. Wzięły w nim udział oddziały Straży Ludowej, Polskiej Organizacji Wojskowej zaboru pruskiego, Służby Straży i Bezpieczeństwa oraz ochotnicy. Do 15 stycznia 1919 r. wojska powstańcze wyzwoliły prawie całą Wielkopolskę (z wyjątkiem północno-zachodnich i południowych obrzeży prowincji poznańskiej), tocząc ciężkie walki, m.in. pod Rawiczem i Lesznem.
Cała historia Powstania Wielkopolskiego, zaczęła się 8 stycznia 1918 r. Właśnie wtedy prezydent USA, W. Wilson, chciał pomóc Polsce odzyskać niepodległość. Na szczęście 3 czerwca premierzy rządów Francji, Anglii i Włoch na konferencji w Wersalu przyjęli uchwałę stwierdzającą konieczność odbudowy niepodległego państwa polskiego.
Już 11 listopada 1918 r. zakończyła się I wojna światowa i po 123 latach niewoli, Polska odzyskała upragnioną niepodległość.
Na ziemi wolsztyńskiej i rakoniewickiej trwały przygotowania do przejęcia władzy przez Polaków od znienawidzonego zaborcy pruskiego. 20 listopada odbył się zjazd delegatów rad robotniczych i żołnierskich z całej prowincji. Dwa dni później w Wolsztynie powstała Powiatowa Rada Ludowa do kontroli poszczególnych urzędników niemieckich na stanowiskach kierowniczych. 24 listopada 1918 r. na wiecu kilku tysięcy Polaków z całego powiatu babimojskiego, w tym z Rakoniewic przyjęto rezolucję: „My Polacy, zamieszkali na Kresach Księstwa, na prastarej ziemi nadobrzańskiej, oświadczamy uroczyście, że mimo większej niewoli, mimo podłych zapędów germanizacyjnych zaboru pruskiego, czujemy się Polakami do szpiku kości, czujemy się dziećmi 25 milionowego narodu. Żądamy stanowczo by nas przyłączono do Wolnej Zjednoczonej Polski!”
Już dwa dni po tym niesamowitym wydarzeniu, ks. Alfons Graszyński polecił Stefanowi Jasińskiemu, aptekarzowi z Rakoniewic, utworzyć Straż Ludową. Była ona jednak pod ścisłą kontrolą władz pruskich.
2 grudnia w Wolsztynie odbył się zjazd niemieckich rad ludowych. Niemcy agitowali i zbierali podpisy pod petycjami, głównie we wsiach „olęderskich” zamieszkałych przez Niemców, za pozostawieniem w granicach Prus. 12 dni później, przez Rakoniewice (w kierunku Wolsztyna) przeszli wracający z frontu Polacy z przypiętymi do klapy biało-czerwonymi kokardami. W niektórych oknach wywieszono flagi narodowe.
W odpowiedzi na to w okolicznych wioskach, zaczęli tworzyć uzbrojone bojówki. W Gościeszynie, z inicjatywy ks. Alfonsa, utworzono polski oddział Straży Ludowej, który później uczestniczył w walkach powstańczych i wyzwalaniu Wolsztyna.