Question

Podaj kilka cech (najlepiej z pięć) MALARSTWA awangardowego.

Answer 1

1 tworząc awangardę sztuki, ale i rozwoju cywilizacji. Była to awangarda, która, niosąc nowe formy i jakości życia, „ubezpieczała maszerujące kolumny przed uderzeniem od czoła i zapewniała siłom głównym dogodne warunki do rozwinięcia się i wejścia do walki.”2 Ta definicja awangardy, która nawiązuje do militarnego pochodzenia tego słowa, oddaje chyba najlepiej samoświadomość awangardowych ruchów artystycznych początku XX wieku, ich misyjność, ale także, w pewien sposób skoszarowany, charakter. Sam „Stefan Morawski jako cechy przysługujące wszystkim kierunkom awangardy wylicza: pionierstwo, zdystansowane podejście do sztuki zastanej, pogarda dla kanonów wytworzonych w przeszłości, częste teoretyzowanie na temat podejmowanych działań (często, za wyjątkiem kubizmu teorie wyprzedzały praktykę), traktowanie sztuki jako prekursora i animatora społecznego postępu, czerpanie inspiracji z nauki i techniki, (kubiści z teorii względności, surrealiści z psychoanalizy, futuryści z techniki)”3

Także ruch konstruktywistów, kubo-futurystów, posiada te cechy, splecione z marksistowską ideologią oraz bolszewicką praktyką, na płaszczyźnie której dokonywała się wspólna dla polityki i sztuki idea awangardy. Awangardy politycznej, „awangardy klasy robotniczej”, w postaci partii komunistycznej, która z powodu niewystarczającej świadomości robotników miała przejąć na siebie obowiązek realizacji ich interesów, oraz awangardy artystycznej, artystycznego języka przyszłości, „sztuki wyprzedzającej swój czas, sztuki weryfikowanej „miarą celu ostatecznego”.4 Ważne jest przy tym, że obie społeczne praktyki dokonywały się pod hasłami emancypacji robotniczej-dyktatury proletariatu i kultury proletariackiej.
Konstruktywizm-definicja
Konstruktywizm, był to ruch wpisujący się w nurt awangardowych kierunków artystycznych początku XX wieku, nawiązujący stylistyką i charakterem do włoskich futurystów oraz kubistów. Punktem wyjścia nowatorskich rozwiązań była autonomizacja płaszczyzny płótna i umowność przestrzeni malarskiej. Kluczowe pojęcie „formy” zostało zastąpione przez pojęcie „konstrukcji plastycznej”5, a cechami najbardziej charakterystycznymi były „wyrazistość konstrukcji, autoteliczność wizualnej struktury, nacisk na swoistego rodzaju materialność dzieła, a więc konstrukcyjną naturę przedstawienia.”