Przyczyn klęski państwa polskiego we wrześniu 1939 roku nie można jednoznacznie zdefiniować. Na taki obrót sytuacji wpływ miało wiele czynników. Ja wymienię dwa najważniejsze, czyli politykę wewnętrzną i politykę zewnętrzną Rzeczypospolitej Polskiej.
Wpierw zacznę od polityki wewnętrznej, gdyż jej następstwo miało znaczący wpływ na politykę zewnętrzną państwa oraz sytuację Polski na arenie międzynarodowej. Zwracam tu uwagę głównie na 3 aspekty, czyli na wielonarodowy charakter naszego państwa, na ustój Polski i jego przekształcenia oraz na sytuację gospodarczą w okresie 1918-1939.
W kontekście polityki zewnętrznej głównymi aspektami, jakie pragnę przeanalizować są: sytuacja międzynarodowa Rzeczypospolitej, pakty o nieagresji z Niemcami i ZSRR, nieudany pakt wschodni, polskie żądania wobec Czechosłowacji, umowy militarne z Wielką Brytanią i Francją
Polityka państwa była wrogo skierowana wobec mniejszości narodowej. Propagowano hasła „Polska dla Polaków”. Ukraińcy i Białorusini mieli zostać spolonizowani, zaś Niemcy i Żydzi wyrzuceni z państwa. Obóz Piłsudskiego próbował zasymilować ludność niepolską, czyli włączyć tę ludność do pracy na rzecz państwa. Próbowano również skolonizować ziemie niepolskie poprzez osadnictwo wojskowe, co spowodowało wrogą reakcję ludności ukraińskiej i białoruskiej. Prowadzona akcja likwidacji niemieckiej własności ziemskiej drogą wywłaszczenia spowodowało wrogą reakcję ludności niemieckiej i wszczęcia przez państwo niemieckie wrogiej Polsce propagandy międzynarodowej. Konflikty występowały również w szkolnictwie powszechnym – na terenach wschodnich stopniowo likwidowano nauczanie języków mniejszości chcąc jednocześnie wychować ludność niepolską w duchu tolerancji oraz stopniowo ją spolonizować. Ograniczano sieć niemieckich szkół i nabór do nich uczniów, aby nie doprowadzić do germanizacji młodych Polaków uczących się w tych szkołach, pogłębiając jednocześnie wrogość mniejszości niemieckiej do Polski.
Przyczyn klęski państwa polskiego we wrześniu 1939 roku nie można jednoznacznie zdefiniować. Na taki obrót sytuacji wpływ miało wiele czynników. Ja wymienię dwa najważniejsze, czyli politykę wewnętrzną i politykę zewnętrzną Rzeczypospolitej Polskiej.
Wpierw zacznę od polityki wewnętrznej, gdyż jej następstwo miało znaczący wpływ na politykę zewnętrzną państwa oraz sytuację Polski na arenie międzynarodowej. Zwracam tu uwagę głównie na 3 aspekty, czyli na wielonarodowy charakter naszego państwa, na ustój Polski i jego przekształcenia oraz na sytuację gospodarczą w okresie 1918-1939.
W kontekście polityki zewnętrznej głównymi aspektami, jakie pragnę przeanalizować są: sytuacja międzynarodowa Rzeczypospolitej, pakty o nieagresji z Niemcami i ZSRR, nieudany pakt wschodni, polskie żądania wobec Czechosłowacji, umowy militarne z Wielką Brytanią i Francją
Polityka państwa była wrogo skierowana wobec mniejszości narodowej. Propagowano hasła „Polska dla Polaków”. Ukraińcy i Białorusini mieli zostać spolonizowani, zaś Niemcy i Żydzi wyrzuceni z państwa. Obóz Piłsudskiego próbował zasymilować ludność niepolską, czyli włączyć tę ludność do pracy na rzecz państwa.
Próbowano również skolonizować ziemie niepolskie poprzez osadnictwo wojskowe, co spowodowało wrogą reakcję ludności ukraińskiej i białoruskiej. Prowadzona akcja likwidacji niemieckiej własności ziemskiej drogą wywłaszczenia spowodowało wrogą reakcję ludności niemieckiej i wszczęcia przez państwo niemieckie wrogiej Polsce propagandy międzynarodowej.
Konflikty występowały również w szkolnictwie powszechnym – na terenach wschodnich stopniowo likwidowano nauczanie języków mniejszości chcąc jednocześnie wychować ludność niepolską w duchu tolerancji oraz stopniowo ją spolonizować. Ograniczano sieć niemieckich szkół i nabór do nich uczniów, aby nie doprowadzić do germanizacji młodych Polaków uczących się w tych szkołach, pogłębiając jednocześnie wrogość mniejszości niemieckiej do Polski.