Question

Połącz fragment "Hymnu o miłości" św. Pawła od słów "miłość cierpliwa jest" do "nie pamięta złego" z przypowieścią o Synu Marnotrawnym. Proszę o pomoc, daję dużo punktów! Praca ma być na ok. stronę

Answer 1

Pozwoliłem sobie na szerszą interpretację przymiotów miłości z „Hymnu o miłości” ponieważ uważam, że ten tekst jest bardzo jasną receptą na urzeczywistnienie miłości agape w codzienności małżeńskiej. Pozostaje mi tylko gorąco zachęcić do częstego czytania 13 rozdziału pierwszego „Listu do Koryntian”. Można tym fragmentem wspaniale się modlić, odczytując go głośno w czasie modlitwy małżeńskiej. Można zrobić w oparciu o ten tekst głęboki rachunek sumienia, pytają się, czy ma się w sobie takie predyspozycje, czy było się wobec współmałżonka takim, jak podaje św. Paweł. Można odczytywać ten fragment, wstawiając zamiast słowa „miłość” słowo „ja”. „Ja cierpliwy jestem, łaskawy jestem, nie zazdroszczę, nie unoszę się gniewem…”. Wspaniały drogowskaz postępowania i plan naprawy siebie. Można wreszcie spróbować jeden z piętnastu podanych cech miłości przyjąć jako motto poszczególnego dnia i tak uczynić sobie takie małe rekolekcje, dokładnie się wieczorem rozliczając z realizacji jednej cechy, starając się nią żyć w danym dniu.
Zapewne wielokrotnie podejmowaliśmy próby delikatnego dopasowywania się do tego wzoru. Nie wolno się zniechęcać. Jest to rzeczywiście takie małe streszczenie całej Ewangelii, będące czytelnym drogowskazem w drodze małżonków do świętości.Mówiąc o miłości, mającej swoje źródło w Bogu i do Niego prowadzącej, stanowiącej skalisty fundament życia małżeńskiego, nie sposób nie zatrzymać się tym wyjątkowym tekście. Zastanawiamy się ciągle, czy urzeczywistnienie słów Chrystusa, zapewniające życie wieczne, wiązać się musi wyłącznie z oddaniem życia za przyjaciół? Jak w małżeńskiej codzienności osiągnąć doskonałość w miłości, do której często zachęca nas Jezus? W znalezieniu odpowiedzi na powyższe pytanie pomocny jest właśnie 13 rozdział „Pierwszego Listu do Koryntian”. Św. Paweł wiedział, że ideał miłości ukazany został przez Jezusa w chwili oddania życia na krzyżu. O takiej miłości pisze. Jego własna interpretacja daje możliwość dostrzeżenia, że miłość prowadzącą do najwyższej ofiary osiągnąć można postawą realizowaną przez całe życie i we wszystkich jego okolicznościach. Apostoł nie tworzy nowej nauki, lecz mocno opiera się na Ewangelii, pomagając również w ten sposób wzmocnić wiarę w Chrystusa.
„Oddawanie życia” może więc dokonywać się nieustannie, nawet jeśli kres ziemskiej wędrówki nastąpi w sposób naturalny. Pozornie wysoką poprzeczkę, św. Paweł obniża do poziomu dostępnego dla wszystkich. Kto w życiu codziennym kieruje się cierpliwością, łaskawością, powściągliwością, wybaczaniem, sprawiedliwością i wytrwałością, ten w pełni kocha bliźniego, oddając za niego swoje życie, aby na nowo odzyskać je w wieczności.
Niewątpliwie osiągnięcie postawy charakteryzującej się wszystkimi wymienionymi cechami jest wielce trudne. Jednak przystępność Pawłowej interpretacji wyraża się w tym, że kierowanie się w życiu tylko jednym z przymiotów daje możliwość zrealizowania życia chrześcijańskiego zgodnie z propozycją Jezusa. Wszystkie wymienione przez św. Pawła cechy miłości, prowadzą do jednego obrazu, ukazującego możliwość życia jej pełnią w okolicznościach, w jakich mocą Bożego powołania znalazł się każdy chrześcijanin. Różnorodność ujęć przedstawiających tę samą treść może być rozumiana jako wielość ludzkich charakterów, środowisk życiowych i dróg prowadzących do zbawienia.
Abyśmy mogli jak najwięcej skorzystać z tego wspaniałego „Traktatu o miłości”, przybliżę w skrócie rozumienie poszczególnej cechy, z delikatnym odniesieniem jej do nauki Jezusa. Z piętnastu użytych tu wyrażeń dwa podają cechy miłości w sposób pozytywny: „Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest” (1 Kor 13,4a). Dalsze osiem opisują miłość działającą z przeczeniem „nie”, na zasadzie obrazów przeciwstawnych, ukazujących czym miłość nie powinna się odznaczać (1 Kor 13,4b-6a). Ostatnie pięć to ponownie sformułowane pozytywnie, przymioty miłości w jej największym wymiarze. Osobliwe piękno tkwi już w samym nagromadzeniu tak dużej ilości cech agape. Odnosząc to do nakazanej przez Jezusa miłości bliźniego, przedstawione tu zestawienie można odczytać jako wielość możliwości znalezienia i realizacji Największego Przykazania. Możliwe jest również utożsamianie poszczególnych cech miłości z osobą Zbawiciela:
„Jezus jest cierpliwy, łaskawy jest,
Jezus nie zazdrości, nie szuka poklasku,
nie unosi się pychą; (…) Jezus wszystko
znosi, wszystkiemu (każdemu) wierzy,
we wszystkim (w każdym) pokłada nadzieje,
wszystko przetrzyma.”