Pilnie proszę o pomoc! Temat:Skąd pochodzą imiona nadawane współczesnym dzieciom? Wypowiedź musi się znajdować na kartce A4 więc musi być troche długie....
olafeq W odniesieniu do imion warto wyróżnić trzy zagadnienia. Pierwsze to pochodzenie imion - skąd wzięły się w ich obecnym znaczeniu oraz skąd wzięło się ich znaczenie? Drugie zagadnienie jest związane z pierwszym i też dotyczy pochodzenia imion - skąd wzięły się nazwy imion i jak ulegały zmianom? Trzecie zagadnienie to problem nadawania imion - dlaczego nadawano takie a nie inne imiona, czy istniały jakieś przesłanki lub reguły? Dzisiejsze znaczenie wyrazu "imię" utrwaliło się na początku XIX wieku wraz z utrwaleniem się znaczenia słowa "nazwisko". W średniowieczu aż po wiek XVI w odniesieniu do człowieka używano takich wyrazów jak "imię", "imiono", "miano", "przezwisko" (przydomek), "zwanie" ("Jak go zwą?"). Do końca XIX w. nie było wyrazu określającego jednoznacznie pojęcie dziedzicznego nazwania człowieka, mieszano dzisiejsze pojęcia imienia, nazwiska, przezwiska i nazwania. Dopiero w XX w. ukształtowało się ostatecznie obecne znaczenie wyrazu "imię". Cechą szczególną imienia jest brak jego dziedziczenia z pokolenia na pokolenie. Zwyczaje związane z wyborem imienia dla dziecka: • W dawnych czasach a nawet jeszcze kilkadziesiąt lat temu w niektórych regionach Polski dziecku nadawano imię w zależności od dnia urodzin, tj. danego patrona i dlatego spotykamy rozmaitość imion większą niż obecnie, kiedy panują w tym względzie pewne "mody". Jest to jedna z zasad którą w genealogii można przyjąć do określania dnia i miesiąca urodzin. • W innych regionach Polski, na Kresach Wschodnich, był zwyczaj, że jeżeli dziecko bardzo wcześnie zmarło, kolejne dziecko otrzymywało to samo imię. • W niektórych regionach pierwszy syn otrzymywał zawsze imię dziadka. • W rodzinach powstałych ze związków (małżeństw) o mieszanych wyznaniach, zwyczajowo nadawano dzieciom imiona, które pochodziły z rytów religijnych rodziców. Na Kresach w obiegu kulturowym popularne stały się imiona przeniesione z tradycji rusko-bizantyjskiej: Włodzimierz, Mikołaj, Jarosław, Grzegorz, Jerzy, Teodor, Aleksy, Bazyli oraz Olga, Barbara, Tatiana (lub Tacjana), Irena, Helena, Zofia lub Eudoksja. Przykładowo, gdy ojciec był unitą, synowie nosili imiona typowe dla jego rytu, natomiast matka-katoliczka nadawała córkom imiona łacińskie. Już w XVI w. rozpoczął się zwyczaj u szlachty nadawania dzieciom dwu a nawet trzech imion. Warto jeszcze zwrócić uwagę na najczęściej nadawane dzieciom imiona. Tradycyjnie były to imiona popularnych świętych, których wierni obdarzali szczególną czcią: Stanisław, Antoni, Tadeusz, Józef, Kazimierz, Jan, Michał, Władysław, Wacław, Piotr, Paweł, Stefan, Marian czy Bronisław. Dla dziewcząt odpowiednio Maria, Teresa, Anna, Małgorzata, Krystyna, Katarzyna, Jadwiga, Agnieszka, Zofia oraz Janina.
W odniesieniu do imion warto wyróżnić trzy zagadnienia. Pierwsze to pochodzenie imion - skąd wzięły się w ich obecnym znaczeniu oraz skąd wzięło się ich znaczenie? Drugie zagadnienie jest związane z pierwszym i też dotyczy pochodzenia imion - skąd wzięły się nazwy imion i jak ulegały zmianom? Trzecie zagadnienie to problem nadawania imion - dlaczego nadawano takie a nie inne imiona, czy istniały jakieś przesłanki lub reguły?
Dzisiejsze znaczenie wyrazu "imię" utrwaliło się na początku XIX wieku wraz z utrwaleniem się znaczenia słowa "nazwisko". W średniowieczu aż po wiek XVI w odniesieniu do człowieka używano takich wyrazów jak "imię", "imiono", "miano", "przezwisko" (przydomek), "zwanie" ("Jak go zwą?"). Do końca XIX w. nie było wyrazu określającego jednoznacznie pojęcie dziedzicznego nazwania człowieka, mieszano dzisiejsze pojęcia imienia, nazwiska, przezwiska i nazwania. Dopiero w XX w. ukształtowało się ostatecznie obecne znaczenie wyrazu "imię".
Cechą szczególną imienia jest brak jego dziedziczenia z pokolenia na pokolenie.
Zwyczaje związane z wyborem imienia dla dziecka:
• W dawnych czasach a nawet jeszcze kilkadziesiąt lat temu w niektórych regionach Polski dziecku nadawano imię w zależności od dnia urodzin, tj. danego patrona i dlatego spotykamy rozmaitość imion większą niż obecnie, kiedy panują w tym względzie pewne "mody". Jest to jedna z zasad którą w genealogii można przyjąć do określania dnia i miesiąca urodzin.
• W innych regionach Polski, na Kresach Wschodnich, był zwyczaj, że jeżeli dziecko bardzo wcześnie zmarło, kolejne dziecko otrzymywało to samo imię.
• W niektórych regionach pierwszy syn otrzymywał zawsze imię dziadka.
• W rodzinach powstałych ze związków (małżeństw) o mieszanych wyznaniach, zwyczajowo nadawano dzieciom imiona, które pochodziły z rytów religijnych rodziców. Na Kresach w obiegu kulturowym popularne stały się imiona przeniesione z tradycji rusko-bizantyjskiej: Włodzimierz, Mikołaj, Jarosław, Grzegorz, Jerzy, Teodor, Aleksy, Bazyli oraz Olga, Barbara, Tatiana (lub Tacjana), Irena, Helena, Zofia lub Eudoksja. Przykładowo, gdy ojciec był unitą, synowie nosili imiona typowe dla jego rytu, natomiast matka-katoliczka nadawała córkom imiona łacińskie.
Już w XVI w. rozpoczął się zwyczaj u szlachty nadawania dzieciom dwu a nawet trzech imion. Warto jeszcze zwrócić uwagę na najczęściej nadawane dzieciom imiona. Tradycyjnie były to imiona popularnych świętych, których wierni obdarzali szczególną czcią: Stanisław, Antoni, Tadeusz, Józef, Kazimierz, Jan, Michał, Władysław, Wacław, Piotr, Paweł, Stefan, Marian czy Bronisław. Dla dziewcząt odpowiednio Maria, Teresa, Anna, Małgorzata, Krystyna, Katarzyna, Jadwiga, Agnieszka, Zofia oraz Janina.