Pilne na dzisiaj !
NAD WODĄ WIELKA I CZYSTĄ
Nad wodą wielką i czystą
Stały rzędami opoki,
I woda tonią przejrzystą
Odbiła twarze ich czarne;
Nad wodą wielką i czystą
Przebiegły czarne obłoki,
I woda tonią przejrzystą
Odbiła kształty ich marne;
Nad wodą wielką i czystą
Błysnęło wzdłuż i grom ryknął,
I woda tonią przejrzystą
Odbiła światło, głos zniknął.
A woda, jak dawniej czysta,
Stoi wielka i przejrzysta.
Tę wodę widzę dokoła
I wszystko wiernie odbijam,
I dumne opoki czoła,
I błyskawice - pomijam.
Skałom trzeba stać i grozić,
Obłokom deszcze przewozić,
Błyskawicom grzmieć i ginąć,
Mnie płynąć, płynąć i płynąć -
1. Zwróć uwagę na budowę wiersza, Jaka rolę odgrywają w nim powtórzenia ? Jak wiążą się z opisymwanym pejzażem?
2. Wypisz z wiersza elementy pejzażu. Czy jest to pejzaż rzeczywisty, czy też wewnetrzny?
3. Spróbuj rozszyfrować występujące w ierszu symbole.
4.Przyjżyj sie czasownikom (regularności rozmieszczenia i formie gramtycznej), zwłaszcza w ostatniej zwrotce.
Czemu służy mnogość bezokoliczników?
5. Porównaj sposób przedstawienia natury w tym liryku lozańskim i w sonetach krymskich.
6. Zinterpretuj zakończenie utworu. Czy mówi ono o roli poety, czy też jest srwierdzeniem nieuchronności ludzkiego losu?
Ad1. Powtarzające sie wersu wskazują o przejrzystości tekstu (wody). Strofy są paralerne- (paralelizm stroficzny). Ostatni werst zawsze wskazuje na działania wody względem świata przedstawionego.
Ad2. Woda, obłoki, światło, grom, deszcz, błyskawica. Jest to pejzaż rzeczywisty.
Ad3. Woda to symbol czystości, żywiołu, niezmienności, życia i oczyszczenia. Odbija to co się dzieje w świecie zewnętrznym. Refleksja egzystencjalana i metafizyczna. Woda to żywioł plastyczny, który potrafi dostosować się do warunków zewnętrznych.
Ad4.Czasowniki są rozmieszczone regularnie w formie bezokolicznikowej. (np. stać, grozić, przewozić, grzmieć, ginąć, płynąć...)
Ad5. W sonetach krymskich znajdujemy poetyczki opis krajobrazu, autor opisuje nmaturę na bazie posrównań, opis jest jego osobistym przeżyciem, poddaje się iluzji, przestrzeń zawarta jest w kierunku horyzontalnym, później wertykalnym. Autor działa na doznania czytelnika. W lirykach lozańskich podmiot liryczny ukrywa swoje uczucia pod opisem krajobrazu, kompozycja dwudzielna, Ja liryczne współgra z naturą. Ze statyczności rodzi się dynamizm występuje zjawisko ascetyczności. Aby opisać krajobraz autor używa symboli.
Ad6. Autor akceptuje swoją przemianę, patrząc na wodę rozumie jej sens. Można zauważyć dwa toposy- Non omnis moriar i Exegi monumentum. Poetyka skrótu myślowego obecna w tym wierszu ma funkcje skłaniania czytelnika do głębokiej refleksji.
Mam nadzieję, że się przyda :)