Question

osiągnięcia greków w dziedzinie architektury sztuki nauka

Answer 1

Teatr grecki

Porządek dorycki, joński i koryncki
Demokracja ateńska

liczne świątynie

Język
Igrzyska olimpijskie

Answer 2

Kultura Starożytnej Grecji zaczęła rozwijać się po upadku kultury mykeńskiej, której to przyczyną upadku był najazd Dorów. Czas jej trwania określa się na lata od ok. 1200 r. p.n.e. do I w. p.n.e. Kończy się wraz z podbojem Grecji przez Rzymian. Możemy ją podzielić na trzy okresy: archaiczny (początki sięgają najazdu Dorów na Peloponez w XII wieku p.n.e. i wiązanego z nim upadku kultury mykeńskiej) klasyczny (V - IV p.n.e) hellenistyczny (323- 30r. p.n.e.) Przez cały ten okres Grecy wykształcili swą własną kulturę po której zostały liczne ślady w dziedzinie architektury , sztuki oraz literatury. Terenem ich działalności był Półwysep Bałkański, wyspy Morza Egejskiego, Azja Mniejsza, południowa Italia. Grecja jest to kraj , który można uważać za „kolebkę”sztuki teatralnej. Jak dobrze wiemy Grecy wierzyli w wielu bogów i dlatego też odprawiali wiele obrzędów religijnych , zwłaszcza związanych z obchodami ku czci boga Dionizosa. Te obrzędy były nazywane dionizjami i to właśnie one przyczyniły się do powstania teatru .W ten sposób narodziła się tragedia(tragoidia to dosłownie pieśń kozła) oraz komedia. Grecy przez wiele lat starali udoskonalać się poszczególne gatunki dramatu , które wystawiali na scenie. Stworzyli zatem wiele reguł,obowiązujących w dziedzinie sztuki teatralnej .Reguły te zostały przyjęte również w czasach nowożytnych i ugruntowane przez poetykę klasycyzmu w XVII w. Ważną zasadą poetyki tragedii antycznej jest istnienie konfliktu tragicznego(konflikt między dążeniami człowieka , a światem lub losem, prowadzący zawsze do klęski). Teatr starożytny różnił się od teatru współczesnego pod wieloma względami. Najważniejszą z jego cech było niewątpliwie wywoływanie w widzu głębokich uczuć. W ten sposób aktor chciał nawiązać kontakt z oglądającym,co dzisiaj rzadko się zdarza , ponieważ większość współczesnych aktorów obawia się recenzji , a nie opinii publicznej , która jest niezmiernie ważna , bo to przecież dla niej się tworzy oraz funkcjonuje. To piękne pojmowanie przez Greków sztuki teatralnej zaowocowało w ematię (współodczuwanie) , katharis(oczyszczenie, wyzwolenie uczuć, wzbudzanie litości i trwogi) oraz mimenis (naśladowanie przez aktora sposobu bycia ,bądź myślenia widza). Dzięki tym czynnikom ludzie chętnie chodzili do teatru , ponieważ mogli się w nim odprężyć,zapomnieć o swoich problemach czy trudach codziennej pracy. Całkowicie pogrążali się w atmosferze sztuki. Mogą choćby o tym świadczyć słowa Peryklesa : „I wytchnienia po trudach daliśmy duszy człowieka najwięcej, rok cały uświetniając igrzyskami i obchodami świątecznymi,[...] stąd co dzień płynąca ku nam radość przepędza precz przygnębienie”. Do rozwoju gatunków dramatu , które były przeznaczone do wystawiania na scenę przyczynił się Sofokles, który był uznawany za najwybitniejszego greckiego tragika. Do jego innowacji zaliczamy min wprowadzenie na scenę trzeciego aktora. Był on autorem „Antygony” i „Króla Edypa”. Utwory te przedstawiają bezsilność człowieka nad jego własnym losem. W późniejszych epokach wielokrotnie nawiązywano do tych dzieł. Warto podkreślić ,że wraz z rozwojem teatru w Grecji szedł rozwój architektury. W V w. p.n.e. sztuki wystawiano w warunkach prymitywnych, budując drewniane trybuny na zboczach Akropolu lub na agorze. W IV w. p.n.e. nauczono się budować teatry, w których wszyscy mogli dobrze widzieć i dobrze słyszeć to co się działo na okrągłym placyku dla chóru i na podium dla aktorów. Do najbardziej znanych teatrów można na pewno zaliczyć dzieło Polikleta Młodszego (IV w.p.n.e.)