Question

Opracuj temat "Zapożyczenia w średniowieczu"

Answer 1

Zapożyczenia językowe polegają na wprowadzaniu do języka różnych elementów obcych.
Rodzaje zapożyczeń:
1. właściwe – dotyczą wydarzeń historycznych (przechodzi cały wyraz)
a. bezpośrednie – wyrazy, które znalazły się w polszczyźnie w związku z okupacją niemiecką podczas II wojny światowej – Wermacht, gestapo, Volskdutsche;
b. pośrednie – zapożyczenia średniowieczne dotyczące liturgii chrześcijańskiej – z języka łacińskiego (rzadziej greckiego) za pośrednictwem czeskim – chrzest, ofiara, anioł, kielich, diabeł, msza;
c. szesnastowieczne – z języka włoskiego (ślub Zygmunta Starego z królową Boną) – marcepan, seler, kalafior, bransoleta, bankier, pałac, tort, bank;
d. z języka angielskiego – charakterystyczne dla XX w. oraz czasów współczesnych – dotyczą sportu, kultury masowej, ekonomii, informatyki, życia codziennego (po 89r.)
2. kalki – czasopismo (j. niem. Tzai + szift – czas + pismo), być na topie;
3. sztuczne – neologizmy z cząstek różnych języków – dwie cząstki obce (telewizja – tele z gr. „na odległości” i wizja z łac. „widzieć”);
4. hybrydy – cząstka polska + obca – być na topie, jest O.K., super zabawa, zabukować (zarezerwować), jest cały happy;
5. semantyczne – mysz (część komputera).


Zapożyczenia w dziejach języka polskiego.
Słownictwo polskie dzielimy na rodzime i zapożyczone. Te drugie stanowi zasadniczą grupę leksykalną naszego języka. Pojawia się ono w polszczyźnie od początków jej rozwoju. Jest świadectwem licznych kontaktów politycznych i kulturalnych Polski z innymi krajami. Zapożyczenia są to, bowiem wyrazy, związki frazeologiczne, konstrukcje składowe przyjęte z obcego języka.

Najstarsze zapożyczenia językowe:
Cesarz - z łac. - zapożyczenie z okresu przed przyjęciem chrześcijaństwa. Łacińska podstawa została zapożyczona za pośrednictwem języka Gotów i stała się określeniem władzy.
Pop - za pośrednictwem języków germańskich. Do XV w. był jedną z nazw duchownego. Dziś Pop to duchowny kościoła prawosławnego.
Ksiądz - z germańskiego, jest polskim przekształceniem greckiego wyrazu "kunnigs", wódz, władca. W staropolszczyźnie oznaczał dostojnika świeckiego.
Zapożyczenia wyrazowe dominowały przede wszystkim w słownictwie okresu staro i średniopolskiego.
Okres staropolski - na słownictwo największy wpływ w tym okresie miały języki:
Czeski za pośrednictwem, którego nasz język wzbogacił się o wyrazy związane z:
- sprawami wiary, religii (kościół, ołtarz, msza, opat)
- sprawami politycznymi i kulturalnymi - wpływy powodowały zmianę fonetycznej postaci wyrazów polskich (wiesiele - wesele, sierce - serce)
- innymi zakresami tematycznymi - wyrazy "kmieć" oznaczały człowieka poddanego, wieśniaka, od XIV w. oznaczały człowieka niższego stanu. Wpływy z czeskiego zamierają w XVI w. Przestaje on być językiem wzorcem w związku z renesansowym przekonaniem o ważności języka polskiego.
Niemiecki - zapożyczenia z tego języka pojawiają się w XII i XV w. w związku z osadnictwem niemieckim na ziemiach polskich, dotyczy:
- gospodarki, np. celnik, koszt, murarz
- sądownictwa, np. czynsz, hołd
- organizacji miast i wsi, np. gmina, wójt, rynek, bruk
- wojska, np.: żołnierz, rycerz
Najstarsze zapożyczenia z niemieckiego występują do dziś, np: chleb, deska, kościół, lekarz, misa, wino.
Okres średniopolski - w tym okresie nasze kontakty z innymi krajami znacznie się rozszerzyły, zatem zwiększyła się grupa języków przekazująca nam swoje słownictwo.
Łaciński - stał się językiem elity intelektualnej, kościoła, dyplomacji, administracji, np.: akademia, akt, recepta, aparat, kolumna
Węgierski - (XIVw.) za panowania Batorego, np.: czekan, dobosz, giermek, orszak
Ruski - (XV-XVIw.) za panowania Jagiellonów, np. chłystek, hołota, serdak, chwat
Tatarski - w związku z walkami, np.: basza, buława, kobza, kajdany, ułan
Niemiecki - zapoczątkowany w XVII w. i trwały do końca XVI w.
Włoski - (XVI - XVIIw.) dzięki kontaktom z uniwersytetami, dzięki małżeństwu Zygmunta Starego z Boną. Pożyczki dotyczą: sztuki, rozrywki, ubiorów, ogrodów, wojska, kuchni, np: bank, bankiet, fraszka, kalafior, szpada, torf
Francuskiego - (XVIIw.) głównie na dworze królewskim, ale zapożyczenia nie są liczne: awangarda, batalia, batalion, fryzjer, szarża nasiliły się w XVII w. za panowania Sasów, w okresie oświecenia francuski panował w strefach dyplomacji i arystokracji.
j. niemiecki
wiek XIX - zabór niemiecki i austriacki,
wiek XX - wpływ wojny i okupacji, np.: gestapo, esesman
j. angielski
terminologia sportowa (boks, jacht, finisz, sport, trener)
muzyka (blues, jazz, rock)
informatyka (modem, serwer)
przedsiębiorczość (manager, marketing, dealer)
rozrywka *(pub, walkman, fitness club)
wulgaryzmy
Zapożyczeń nie da się uniknąć, są naturalne dla języka, nie powinno się ich jednak nadużywać, ale też nie wolno ich próbować usunąć, bo wzbogacają język.

Wystarczy??Jak coś to napisz wiadomość