Poproszę o ładnie streszczony / opracowany opis lokacji miast w średniowieczu, na wikipedii tekst jest zbyt obszerny i niezrozumiały.
" Life is not a problem to be solved but a reality to be experienced! "
© Copyright 2013 - 2024 KUDO.TIPS - All rights reserved.
Lokacja to zjawisko zakładania miasta lub wsi, które odbywało się najczęściej na prawie niemieckim lub przeniesienie istniejących już osad z prawa polskiego na prawo niemieckie.
Lokacji dokonywał zasadźca na zlecenie włąściciela gruntu. Zasadźca musiał być osobą zamożną, ponieważ lokacja wymagała dużych nakładów finansowych, ale w zamian za to, zasadźca mógł przeznaczyć na swój użytek część nowych budynków lub gruntów. Zasadźca otrzymywał też najwyższy urząd w mieście- był wójtem, dzięki czemu mógl posiadać karczmę i młyn, zatrzymywał sobie jedną trzecią kar sądowych i jedną szóstą czynszu oraz przekazywał urzad swoim potomkom dziedzicznie. Mieszkańcy miasta lokowanego na prawie niemieckim otrzymywali ławę sądowniczą- własny samorząd , na czele którego stał wójt. Prawa i obowiązki zasadźcy i mieszczan regulował akt lokacyjny.
Lokacja wiązała się z wytyczeniem ulic, rynku, rozmieszczeniem budynków, w tym obowiązkowo- kościoła. Nowo lokowane miasto otrzymywało lata wolnizny, czyli zwolnienie na określony czas od świadczeń na rzecz pana feudalnego.Wzorem organizacyjnym dla lokowanych miast były miasta niemieckie: Magdeburg, Lubeka, później czerpano wzory z miast polskich lokowanych wcześniej na prawiie niemieckim: ze Środy Śląskiej, Chełmna.