Na początku był Chaos. Z Chaosu wyłonili się pierwsi bogowie: Uranos - Niebo i Gaja - Ziemia. Mieli oni dzieci, lecz Uranos strącał je wszystkie do Tartaru, bowiem nie mógł znieść ich potworności. Zrozpaczona Gaja namówiła jednego z synów by dokonał zemsty. Kronos mieczem pozbawił ojca męskości.
Rozpoczęło się wtedy królowanie Kronosa, który poślubił swoja siostrę Reję. Bojąc się przepowiedni ojca, że również zginie z ręki syna, bóg pożerał swoje dzieci tuż po narodzeniu.
Jednak Reja nie mogła się z tym pogodzić i kiedy urodził się Zeus, dała Kronosowi wielki kamień owinięty w pieluszki. Kronos połknął go, niczego nie podejrzewając. Niemowlę ukryto na Krecie, gdzie wychowywało się pod opieką nimf górskich i kozy Amaltei.
Kiedy Zeus dorósł, obalił Kronosa i oswobodził ukrytych w jego wnętrznościach braci i siostry. Bogowie podzielili się władzą, za siedzibę obrali Olimp i wiedli boskie życie, kłócąc się i kochając oraz bacznie obserwując ludzi.
Zeus także miał dużo dzieci, nie tylko z małżonką Herą, również z innymi boginiami i kobietami ziemskimi.
Człowiek został stworzony przez Prometeusza z gliny, do której tytan dodał trochę własnych łez. Dusze dla nowostworzonej istoty Prometeusz wziął z rydwanu boga słońca, skąd też ukradł kilka iskier ognia niebieskiego. Człowiek jakiego stworzył był podobny do wizerunku bogów, lecz bardzo słaby i nieporadny. Nie potrafił bowiem zdobyć pozywienia i nie radził sobie z chłodem nocy. Łatwo też padął ofiara dzikich zwierząt. Widząc to Prometeusz postanowił wykraść bogom z Olimpu ogień by nauczyć człowieka używania go oraz rzemiosła. Zausowi jednak nie spodobały sie poczynania tytana. Namówił więc pozostałych bogów aby stworzyli drugiego człowieka. Powstała więc piekna i urokliwa niewiasta. Nazwano ją Pandora, gdyż była darem od wszystkich bogów do ludzi. Podejrzliwy Prometeusz nie przyjął Pandory mimo jej wdzięku, ale jego lekkomyślny brat Epimeteusz poślubił ja. Niedługo potem namówiła go do otwarcia sekretnej beczki, którą obdarowali ja bogowie. Z ów beczki na świat wydostały się nędza, choroby, nieszczęścia i smutki. Wściekły Prometeusz postanowił zemścic się na Zeusie. Aby tego dokonać zabił woła przedzialając go na dwie cześci, po czym kazał Zeusowi wybrac co od tej pory będzie ofiarą dla bogów. Władca Olimpu wybrał tlustszą część, w której okazały się byc same kości i tłuszcz, z kolei dla ludzi Prometeusz zostawił dobre mięso. Zesłościło to Zeusa, który za kare zesłał twórce człowieka do Kaukazu, gdzie przykuł go do skał. Prometeusz trwał więc tam samotny i zniewolony ciepriąc katusze, gdyż każdego dnia jego wątrobe wyjadał wygłodniały sęp. Jednak każdej nocy jego narząd odrastał, w wyniku czego to co mu odrosło w nocy zostało zjedzone w dzień. Stał się więc symbolem boga cierpiącego z miłości do ludzi.
Na początku był Chaos. Z Chaosu wyłonili się pierwsi bogowie: Uranos - Niebo i Gaja - Ziemia. Mieli oni dzieci, lecz Uranos strącał je wszystkie do Tartaru, bowiem nie mógł znieść ich potworności. Zrozpaczona Gaja namówiła jednego z synów by dokonał zemsty. Kronos mieczem pozbawił ojca męskości.
Rozpoczęło się wtedy królowanie Kronosa, który poślubił swoja siostrę Reję. Bojąc się przepowiedni ojca, że również zginie z ręki syna, bóg pożerał swoje dzieci tuż po narodzeniu.
Jednak Reja nie mogła się z tym pogodzić i kiedy urodził się Zeus, dała Kronosowi wielki kamień owinięty w pieluszki. Kronos połknął go, niczego nie podejrzewając. Niemowlę ukryto na Krecie, gdzie wychowywało się pod opieką nimf górskich i kozy Amaltei.
Kiedy Zeus dorósł, obalił Kronosa i oswobodził ukrytych w jego wnętrznościach braci i siostry. Bogowie podzielili się władzą, za siedzibę obrali Olimp i wiedli boskie życie, kłócąc się i kochając oraz bacznie obserwując ludzi.
Zeus także miał dużo dzieci, nie tylko z małżonką Herą, również z innymi boginiami i kobietami ziemskimi.
Mit o Prometeuszu.
Człowiek został stworzony przez Prometeusza z gliny, do której tytan dodał trochę własnych łez. Dusze dla nowostworzonej istoty Prometeusz wziął z rydwanu boga słońca, skąd też ukradł kilka iskier ognia niebieskiego. Człowiek jakiego stworzył był podobny do wizerunku bogów, lecz bardzo słaby i nieporadny. Nie potrafił bowiem zdobyć pozywienia i nie radził sobie z chłodem nocy. Łatwo też padął ofiara dzikich zwierząt. Widząc to Prometeusz postanowił wykraść bogom z Olimpu ogień by nauczyć człowieka używania go oraz rzemiosła. Zausowi jednak nie spodobały sie poczynania tytana. Namówił więc pozostałych bogów aby stworzyli drugiego człowieka. Powstała więc piekna i urokliwa niewiasta. Nazwano ją Pandora, gdyż była darem od wszystkich bogów do ludzi. Podejrzliwy Prometeusz nie przyjął Pandory mimo jej wdzięku, ale jego lekkomyślny brat Epimeteusz poślubił ja. Niedługo potem namówiła go do otwarcia sekretnej beczki, którą obdarowali ja bogowie. Z ów beczki na świat wydostały się nędza, choroby, nieszczęścia i smutki. Wściekły Prometeusz postanowił zemścic się na Zeusie. Aby tego dokonać zabił woła przedzialając go na dwie cześci, po czym kazał Zeusowi wybrac co od tej pory będzie ofiarą dla bogów. Władca Olimpu wybrał tlustszą część, w której okazały się byc same kości i tłuszcz, z kolei dla ludzi Prometeusz zostawił dobre mięso. Zesłościło to Zeusa, który za kare zesłał twórce człowieka do Kaukazu, gdzie przykuł go do skał. Prometeusz trwał więc tam samotny i zniewolony ciepriąc katusze, gdyż każdego dnia jego wątrobe wyjadał wygłodniały sęp. Jednak każdej nocy jego narząd odrastał, w wyniku czego to co mu odrosło w nocy zostało zjedzone w dzień. Stał się więc symbolem boga cierpiącego z miłości do ludzi.