Opium w rosole.
1) plan wydarzeń
2) krótka charakterystyka bohaterów (10-15 zdań)
3) krótkie streszczenie (jak najwięcej, max strona A4)
kto napisze najwięcej daje naj
" Life is not a problem to be solved but a reality to be experienced! "
© Copyright 2013 - 2024 KUDO.TIPS - All rights reserved.
1.
1. Maciek Ogorzałka jest śledzony przez nieznajomą małą dziewczynkę.
2. Pierwszy obiadek u państwa Lewandowskich.
3. "Cytrynowa" dziewczyna skrada serce Maciejowi.
4. Wizyta w teatrze.
5. Obiad u państwa Borejków.
6. Nieszczęśliwa miłość Kreski.
7. Spotkanie w Horteksie.
8. Genowefa je obiadek u braci Ogorzałków.
9. Konflikt zaistniały pomiędzy Kreską a Ewą Jedwabińską.
10. Problemy w szkole.
11. Przyjaźń z Lelujką.
12. Ewa Jedwabińska odwiedza profesora Dmuchawca.
13. Rozpacz Janiny Krechowicz z powodu choroby dziadka.
14. Rozmowa Matyldy z jej koleżanką w tramwaju.
15. Rozmowa Maćka Ogorzałki z bratem.
16. Imieniny Matyldy Stągiewki.
17. Wizyta "Ewci Sopel" w szpitalu.
18. Genowefa nocuje u Kreski.
19. Poszukiwania Aurelii.
20. Maciek ponownie zaprasza Jankę do teatru.
21. Powrót Gieni do domu.
22. Ewa Jedwabińska zmienia stosunek do swojej córki i otacza ją prawdziwą miłością.
2.
Kreska – Janina Krechowicz, wnuczka profesora Dmuchawca, tajemnie zakochana w Maćku Ogorzałce, który z początku wcale nie zwracał na nią uwagi.
Maciek Ogorzałka – kolega Kreski ze szkoły, przystojny blondyn, cieszący się powodzeniem wśród dziewczyn. Był dobry z matematyki i pomagał w niej Kresce. Piotr Ogorzałka – starszy brat Maćka; jego ulubionym zajęciem jest prowadzenie kroniki, w której zapisuje wszystkie ważne wydarzenia na świecie.
Jacek Lelujka – kolega Kreski z klasy.
Ewa Jedwabińska – psycholog i nauczycielka matematyki w szkole Kreski, dawna uczennica prof. Dmuchawca, której jednak brakuje zarówno jego talentu pedagogicznego, jak i serca dla młodzieży, wszystkich traktuje jako przedmioty swoich eksperymentów, zmuszając do wypełniania kolejnych ankiet, bardzo ambitna i pracowita, nie umie okazywać uczuć. Jej powagę wyrażało m.in. mieszkanie o wyjątkowej stonowanej gamie czarno-białej, które musiało tworzyć jedną całość w głowie bohaterki.
Aurelia Zofia Jedwabińska – główna bohaterka, córka Ewy Jedwabińskiej, smutna i przerażona dziewczynka pozostająca pod opieką sąsiadki; jedynym jej przyjacielem jest stara maskotka – piesek. Aurelia jadała u pani Lisieckiej, swej opiekunki, jednakże posiłki te jej nie odpowiadały. Chodziła więc "na obiadki" do innych, podając się za Genowefę (za każdym razem podawała inne nazwisko: Pompke, Bombke, Sztompke, Zombke, Rombke, Lompke, Trompke).
Matylda Stągiewka – piękna dziewczyna, w dzieciństwie wyszydzana jako brzydula, która obecnie mści się za dawne upokorzenia, rozkochując w sobie i porzucając kolejnych chłopców.
Gabrysia Borejko – bohaterka znana czytelnikom z poprzednich części, główna bohaterka trzeciego tomu pt. Kwiat kalafiora, obecnie porzucona przez męża matka małej Róży, nazywanej przez Gabrysię "Pyzunią".
Ida Borejko – bohaterka znana czytelnikom z poprzednich tomów, główna bohaterka czwartego tomu pt. Ida sierpniowa; jest zakochana w Sławku Lewandowskim.
Sławek Lewandowski – chłopak Idy.
Prof. Dmuchawiec – siwy, potargany starszy pan o dobrodusznym, kpiącym uśmieszku i łagodnym spojrzeniu jasnych oczu, ukrytych za grubymi szkłami. Był nauczycielem, który w niewyjaśnionych do końca okolicznościach stracił pracę, człowiekiem spokojnym, liberalnym, sprawiedliwym w ocenie uczniów, dowcipnym, sympatycznym, lubianym przez swoich wychowanków i dobrym wykładowcą.
3.
Akcja książki rozgrywa się w Poznaniu,w latach osiemdziesiątych XX wieku. Kreska, jedna z bohaterek, mieszka z dziadkiem – znanym czytelnikom z poprzednich tomów nauczycielem polskiego, profesorem Dmuchawcem. Jej rodzice zniknęli, o czym w wydanej w 1986 roku i poddanej cenzurze książce się nie mówi, podobnie jak o przyczynach zniknięcia ojca Borejko (z kolejnych części dowiadujemy się, że był od 1981 w więzieniu za rozprowadzania tzw. 'bibuły'). Schorowany profesor Dmuchawiec już nie pracuje; niegdyś pełnego entuzjazmu wychowawcę dręczą wyrzuty sumienia, że jego uczniom nie powiodło się za dobrze w życiu – boi się spotkania ze swoją ulubienicą Gabrysią, którą mąż porzucił, zostawiwszy z małą córeczką. Profesor lęka się zobaczyć załamaną i przybitą kobietę zamiast dawnej tryskającej entuzjazmem dziewczyny.
Do tej samej szkoły, w której on niegdyś pracował uczęszcza jego wnuczka Janina, nazywana przez wszystkich Kreską. Czuje się tam tłamszona i nieszczęśliwa, nie radzi sobie z matematyką, a do tego ma problemy z wychowawczynią – chłodną i wymagającą Ewą Jedwabińską, traktującą uczniów nie jak żywe, myślące istoty, ale jak pozbawione uczuć obiekty badań psychologicznych. W dodatku w domu wiecznie brakuje pieniędzy, więc Kreska dorabia szyciem, jednocześnie sama ubiera się w ciągle przerabiane na drutach swetry i rzeczy szyte ze starych ubrań. Pociechą dla niej jest przyjaźń z sąsiadem, starszym kolegą ze szkoły Maćkiem Ogorzałką, jednak kiedy skrycie zakochana w nim Kreska odkrywa, że sam Maciek stracił głowę dla innej – pięknej, efektownej i świetnie ubranej Matyldy i przestaje mieć czas dla Kreski, ich przyjaźń zaczyna się chwiać.